Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Επιλογικό]
Πάει και πάει! Το σκέπασεν ο αγκρέμιστος ο τοίχος! Μήτε ο καρδιοφλογιστής ο Λόγος, μήτε ο Στίχος, 5 μήτε ο πλάστης ο Ρυθμός κι η ναναρίστρα η Ρίμα τη λευκή του ενθύμηση γλιτώνουν απ’ το μνήμα. Τούτων όλων ο καημός 10 και ο θρήνος και η φροντίδα είναι μιαν ολόχρυση της μνήμης προσωπίδα καρφωτή στο πρόσωπο τ’ αμάλαγο της λήθης. 15 —Αχ! Εσύ που πέταξες κι εσύ που μας αρνήθης! Μέσ’ απ’ τα στολίδια αυτά που σ’ έντυσα του γάμου σα να σε ξανοίγω πιο 20 θαμπά και πιο μακριά μου! Ρίξε την κορόνα σου και την πορφύρα σκίσε πρόβαλε όπως ήσουνα κι όπως γυρεύω να είσαι, 25 με τ’ αγνό κορμάκι σου, με το δικό σου βλέμμα. Κάθε στίχος πλάνεμα και κάθε λόγος ψέμα! Ω ψυχή, τ’ αληθινό 30 τραγούδι που δεν το ’πα, κάμε το μια προσευχή και λάτρευε και σώπα… (24 Φεβρουαρίου ‒ 9 Μαρτίου 1898)
|
