Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Προσευχή
Αγάπη, Εσύ, χαρά της γης και τ’ ουρανού ευλογία, που είσαι γλυκιά σαν τ’ άστρο της αυγής, που είσαι μεγάλη σαν την Παναγία! 5 Εμπρός Σου γονατίζω, αγνή θεά, και Σου φιλώ το διαμαντένιο χέρι· λυπήσου μας που ζούμε μακριά, κάμε μια μέρα να γενούμε ταίρι. Εμπρός Σου για κερί μού λιώνει ο νους, 10 μου καίγετ’ η καρδιά μου για λιβάνι· απ’ τους ανθούς Σου τους παντοτινούς πλέξε για μας του γάμου το στεφάνι. Κι εμείς θα ζούμε δούλοι Σου πιστοί, και το μικρό, το φτωχικό μας σπίτι 15 θα είν’ εκκλησιά τρανή και ξακουστή που τη δική Σου δόξα θα κηρύττει! Αλλ’ αν γράφτηκε ακόμα για πολύ, ω χωρισμοί και πίκρες να μας τρώτε, Αγάπη μεγαλόχαρη, καλή, 20 μη μας ξεχνάς, λυπήσου μας και τότε. Και πρόβαλε και δώσε μας φτερά, αθώρητα φτερά κι ευλογημένα, για να πετούμε αιώνια, τί χαρά! Εγώ να βρίσκω αυτή κι εκείνη εμένα. 25 Κι ο ένας μες στ’ άλλου εκεί την αγκαλιά, δικά Σου Χερουβείμ, κοντά στ’ αστέρια, γλυκά γλυκά ν’ αλλάζουμε φιλιά, σφιχτά σφιχτά να σμίγουμε τα χέρια. |
