Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)

[Στα βάθη της ψυχής μου…]

Στα βάθη της ψυχής μου, χαρίσματα θεϊκά, ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια μυστικά.

Δεν τα φωτίζει ο ήλιος που λάμπει για τη γη και παίρνουν φως απ’ άλλη πιο καθαρή πηγή.

5 Στα βάθη της ψυχής μου, που πάθη ταπεινά δεν έχουν τόπο, νιώθω δυο μάτια φωτεινά.

Και βλέπω τα κρυμμένα, τ’ αθώρητα θωρώ, τον άνθρωπο, την πλάση, τ’ αστέρια, τον καιρό.

Στα βάθη της ψυχής μου κι εκεί που δεν μπορείς 10 ποτέ σου νά μπεις —νιώθω δυο μάτια ολημερίς.

Χειροπιαστά ξανοίγω τα πλάσματα του νου κι απάνου μου σκυμμένους αγγέλους τ’ ουρανού.

Στα βάθη της ψυχής μου τα μαύρα —μη σκιαχτείς! — ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια ολονυχτίς.

15 Και χώρα ξαντικρίζω μ’ ασύγκριτη ομορφιά μακριά απ’ την τρικυμία κι από τη συγνεφιά.

Στα βάθη της ψυχής μου τα μυστηριακά ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια αρμονικά.

Κι όλο μ’ εκείνα βλέπω μια λύρα μαγική… 20 Οϊμέ! τα δάχτυλά μου δε φτάνουν ώς εκεί.

Στα βάθη της ψυχής μου, που πάθη ταπεινά δεν έχουν τόπο, βρίσκω δυο μάτια φωτεινά.

Και βλέπω αγάλια αγάλια μπροστά μου να περά ο κόσμος των ονείρων με τα χρυσά φτερά.

25 Στα βάθη της ψυχής μου δυο μάτια μυστικά τα νιώθω ολανοιγμένα, χαρίσματα θεϊκά.

Διαβάζω στο βιβλίο της φύσης το τρανό κάθε σβηστό ψηφίο και νόημα σκοτεινό.

Στα βάθη της ψυχής μου, στα βάθη τα ιερά, 30 ολανοιγμένα νιώθω δυο μάτια λαμπερά.

Τα περασμένα εμπρός μου διαβαίνουνε ξανά, και δέχοντ’ άλλο σχήμα και φως τα τωρινά.

Στα βάθη της ψυχής μου τ’ αμόλυντα, γλυκά γλυκά ανοιγμένα νιώθω δυο μάτια μυστικά.

35 Και δείχνεται το μέλλον ακόμα το κρυφτό στα μάτια της ψυχής μου σαν αστραπή κι αυτό.

Εκεί που η σκύλα η Έγνοια δεν πάει, δεν αλυχτά, μες στην ψυχή μου κρύβω δυο μάτια ολανοιχτά.

Μια μέρα τ’ άλλα μάτια, που είναι από γη πλαστά, 40 θα λιώσουν μες στο μνήμα με το κορμί κλειστά.

Στα βάθη της ψυχής μου που πάθη κοσμικά δεν έχουν τόπο, νιώθω δυο μάτια μυστικά.

Αυτά δε θα κλειστούνε ποτέ, δε θα χαθούν, ελεύθερα μια μέρα γοργά θα φτερωθούν.

45 Τα μάτια της ψυχής μου, τα μάτια τα θεϊκά που μέσα μου ανοιγμένα τα νιώθω μυστικά,

ψηλότερ’ απ’ τ’ αστέρια, στον έβδομο ουρανό θα τ’ ανταμώσουν πάλι το Φως το αληθινό!



**