Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Επίλογος
Πέτρω Κ. Αποστολίδη
|
Φτωχά γεννάς τραγούδια, πατρίς, φτωχή μητέρα! Μικρά πουλιά πετούνε μες σε κλουβί στενό, οι σταυραϊτοί γυρεύουν ελεύθερον αέρα κι απέραντο ουρανό. 5 Της αρχοντιάς ο λύχνος ο κρυσταλλένιος φέρνει ατάραχη, περίσσια, λευκή φεγγοβολή, της φτώχειας το λυχνάρι κάθε πνοή το δέρνει, δαδί με λάμψη λίγη και με καπνό πολύ. Όμως θα ’ρθεί μια μέρα που η πατρίς, μεγάλη, 10 τη γλώσσα τη μεγάλη θα βρει μες στην καρδιά και θε να έχουν ταίρι του κλέφτ’ οι στίχοι πάλι κι οι Πίνδαροι παιδιά! Ω ποιηταί που τότε γλυκά θα τραγουδάτε, —τί χρόνια μακρυσμένα, τί όνειρο χρυσό!— 15 που δε θα είν’ οι δάφνες πικρές και θα τρυγάτε αμάραντα τα ρόδα ψηλά στον Παρνασσό, Ω! μη μας λησμονείτε! Κι εμείς για σας, αηδόνια, φυτέψαμε τις δάφνες και τις τριανταφυλλιές. Βαστάξαμε κι αγκάθια εμείς και καταφρόνια, 20 για να ’χετε σεις τ’ άνθη και τις μοσχοβολιές. 1885
|
