Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Οι νιες και οι νιοι
Οι νιες κι οι νιοι μαζεύθηκαν ν’ ακούσουν τ’ άγια Πάθη και τρέχουν και σωριάζονται στης εκκλησιάς τα βάθη. Τα μάτια των καρφώνουνε μ’ ευλάβεια μπροστά τους, όμως αλλού ξεκάρφωτα πετούνε τα μυαλά τους… 5 Πώς σε λαμπρύνει, Κύριε, τ’ ακάνθινο στεφάνι! Χαρά σε όποιον σαν εσέ γνωρίζει να πεθάνει! Χαρά στον ήλιο το χρυσό που όταν πάει να δύσει με σύννεφα τη δύση του φροντίζει να στολίσει· να τον σκεπάσουν δε μπορούν, το φως του δε σκοτίζουν, 10 με χρώματα ολόλαμπρα παντού τού το σκορπίζουν. Χριστέ μου! Εσύ που πέθανες για τη ζωή και μόνη, που έχεις με το θάνατο το θάνατο συντρίψει, το θάνατο, απαίσιο διαμάντι, που η σκόνη η εδική του μοναχά μπορούσε να το τρίψει, Χριστέ… 15 Μα βλέπω Σατανάν αγγελοκαμωμένο που στων ματιών του με τραβά τον Άδη να με χώσει. Αχ! απ’ της τρέλας το παιδί που τρέχει αρματωμένο ούτ’ ο Σταυρός Σου δε μπορεί, Χριστέ, να μας λυτρώσει! 1879 *
|
