Ο ΕΝΑΣ

Λίγη δροσιά, ουρανέ μου, και χάιδεμα τ’ ανέμου, κελάηδημα πουλιού, ξανάνιωμ’ Απριλιού!

5 Ανάσ’, ανάσα λίγη! Χρόνια η θελιά μάς πνίγει. Λίγη χαρά σ’ αυτά τα σκότεινα γραφτά!

Σου πήρανε, λαέ μου, 10 το δίκιο του πολέμου πατριδοκαταλύτες, ξένοι και ντόπιοι αλήτες!

Ο ΑΛΛΟΣ

Αν θέλεις να χαρείς τη λευτεριά, νωρίς 15 γίνε προδότης, γίνε! Τιμή, ντροπή δεν είναι.

Θα ’ναι μαζί σου οι νόμοι κι η πλερωμένη γνώμη! Πέτα την ανθρωπιά σου 20 κι απ’ τον αφέντη πιάσου!

Κι άμα σε φτύνει αυτός, να κάθεσαι σκυφτός και θα ’χεις τα πρωτεία στη σάπια πολιτεία.

Ο ΛΑΟΣ

25 Έξω του αφέντη αρμάδα φυλάει, με μπούκα ορθή, το λείψανό σου, Ελλάδα, μην ξάφνου αναστηθεί!