Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Κώστας Βάρναλης (1884-1974)
© Ευγενία Βάρναλη
Εκδ. Κέδρος
Ήταν αργά
Στην καρδιά δεν είχε αγκάθι, στο μυαλό τριβέλ’ η Αγάθη: πάντα πρίμο τον αέρα νύχτα μέρα! 5 Ήξερε, πως, αν τα κλείσει, άλλη δεν υπάρχει λύση κι έτσι βάλτηκε νωρίς ναν τους έχει τρεις. Έναν είχε το συμβίο, 10 τον καλό κουμπάρο δύο, τρίτον, παλικάρι αψό, του συμβίου τον ανιψό. Μονοιασμένοι, αγαπημένοι, τέσσερις αγκαλιασμένοι! 15 Δέκα χρόνια; Είκοσι χρόνια; Μα σαν ήρθανε τα χιόνια και μαράθηκε το σώμα, πριν καλοχορτάσει ακόμα και λακήξανε μιαν Τρίτη, 20 πρώτοι, δεύτεροι και τρίτοι, χτύπαε το ξερό η Αγάθη στην κοτρόνα για να μάθει: «Τόσα χρόνια, τρεις μονάχα; Χίλιους να ’χα!» |
