Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Κώστας Βάρναλης (1884-1974)
© Ευγενία Βάρναλη
Εκδ. Κέδρος
Η τιμωρία του άνομου
«Και μετά ανόμων ελογίσθη»
|
| Απάνου στο λόφο του Γολγοθά κρέμεται το σώμα του Ιησού ακίνητο και κίτρινο σαν κεχριμπάρι. Στην κορφή του
σταυρού του υπάρχει μια ταμπέλα κοροϊδευτική:
«Βασιλιάς των Ιουδαίων». Η αγωνία του θανάτου έχει μείνει απάνω στ’ αγκυλωμένα σκέλια του και στο ρουφημένο πρόσωπό του. Τα μάτια και το στόμα του είναι ανοιχτά· θαρρείς, σε κοιτάζει κατάματα και θα ξεφωνίσει. Αν και δε βασίλεψε ακόμη ο ήλιος, κάνει πολύ σκοτάδι. Κάτου στρατός και λαός —άντρες, γυναίκες, παιδιά— τρώνε, πίνουνε, βλαστημούνε, χορεύουνε ή κάθονται σταυροπόδι γύρω από φωτιές και ζεσταίνονται. Φαίνονται σα να μην έχουνε χορτάσει πολύ το μίσος τους κι ακόμα τους λείπεται πολύ κακό να κάνουν. Οι αρχηγοί τούς ερεθίζουν αδιάκοπα. Χάμου στο χορτάρι κυλιούνται ξεροκόμματα, φλούδες, κουκούτσια και τσόφλια, καθώς και σπασμένα ποτήρια. Κάπου κάπου αστράφτει και βροντά. Πέρα στο λιβάδι μια γελάδα, ξαπλωμένη δίπλα απάνω στην κοιλιά της, αναχαράζει βυθισμένη στην αθωότητά της τόσο βαθιά, όσο η Φύση κι όσο η Λήθη. Ενώ ο λαός, μεθυσμένος και βλάστημος, χορεύει γύρω από το Σταυρό, η Ψυχή και το Σώμα του Κρεμασμένου αρχίζουνε να μιλούνε χωρίς ούτε ναν τους ακούει κανείς ούτε ν’ ακούγονται κι αναμεταξύ τους. |
