Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Κώστας Βάρναλης (1884-1974)
© Ευγενία Βάρναλη
Εκδ. Κέδρος
4
Στ’ αλύγιστά σου στήθη, οπού κανένα μολυσμού δεν τα νότισε τ’ αγέρι, που τα βλέπει κι ακούει ωριμασμένα ο καθρέφτης σου μόνο και το χέρι, 5 της παρθενιάς τα νέφη να χωρίσω! με δύναμη χίλιων χαλκών ασπίδων απονήρευτος δράκος να φρουρήσω τα μήλα τα χρυσά των Εσπερίδων! Ω! κι όταν σκουλαρίκια το Φεγγάρι 10 κρεμά του μοσκαναθρεμμένου θύμου στα δέντρα κυνηγώντας κάποια Χάρη, να σέρνουμαι!… χωρίς να σου μιλάνε τα χείλη μου, όπου θα ’τρεμε η ψυχή μου, λευκά την παρθενιά σου να φιλάνε! |
Σ.τ.Ε. Βλ. και τη σχετική σημείωση στο άτιτλο σονέτο [Στ’ αλύγιστά σου στήθη], της υποενότητας σονέτων με τον μεσότιτλο Ντροπή στην προηγούμενη συλλογή Πυθμένες. |
