Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Εις τον θάνατον
του αστρονόμου Αγγέλου Σέκκη
κατά παράφρασιν του εξαστίχου του Ιταλού ποιητού
Revere |
_______
Για σε το μνήμα είναι στενό, κι είναι φτωχό το χώμα, που σὄδωκαν για στρώμα, και κρύα είναι τα μάρμαρα και κούφια είναι τα λόγια, που χρυσωμένα λάμπουνε στου Χάρου τα κατώγια. 5 Εσύ, δημότης τ’ ουρανού, παιδί του γαλαξία, για να χορτάσεις της ψυχής τη δόξα, τη μανία, πάρε τον ήλιο σου ταφή… Είναι θρονί δικό σου, τ’ αστέρι πὄδωκε φτερά και φως στο λογισμό σου. Εν Μιράνω, 2 Αυγούστου 1878 *
|
| [] |
[Επιστολή που συνοδεύει την πρώτη δημοσίευση, Εστία, Γ' 139 (27 Αυγούστου 1872), 560] «Προ τινων μηνών απέθανεν εν Ρώμη ο διάσημος αστρονόμος Άγγελος Σέκκης, ο δε ποιητής Revere συνέταξεν εις μνημόσυνον αυτού το εξάστιχο τούτο: Te non accogliera' la breve zolla E poco fia l'onor di sculta pietra Con peritose e timide parole, Imperocché tu cittadin dell'etra A far la voglia del pensier satolla Riposo avrai nel padiglione del sole. Ο Σέκκης κατέτριψεν όλον σχεδόν τον επιστημονικόν του βίον εξετάζων τον ήλιον και ιδού διατί ο ποιητής τον ενταφιάζει εκεί. Το εξάστιχον τούτου παρέφρεσα αυτοσχεδίως επί του αυστριακού ατμοπλοίου Fiume πορευόμενος από Λευκάδος εις Τεργέστην [].» |
