1. Και ασηκώθηκα όλος τετρομασμένος φωνάζοντας: Μνήστητί μου, Κύριε, μνήστητί μου, Κύριε, και άκουσα ποδοβολή ανθρώπων που ανεβαίναν τες σκάλες. 2. Και ήταν καμιά δεκαπενταριά ανθρώποι και οι περσότεροι εφορούσαν μία προσωπίδα, όξω από πέντε, οπού εγνώριζα πολλά καλά. 3. Ο ένας * 4. Και επειδή χώρις ν’ αγαπάν τη γυναίκα εσυχνάζανε σπίτι της και όλοι αρχινήσανε να σκούζουνε, 5. και εγώ γυρίζοντας κατ’ αυτούς τους είπα: Όξω αποδώ, όξω αποδώ! Τα κρίματά σας σας εσύρανε εδώ. Τούτος ο τόπος είναι κεραυνοκράχτης, γιατί ο Θεός τον μισάει. 6. Και εφοβήθηκαν ολίγο, όμως δεν εφεύγανε. 7. Και εστάθηκα σιωπηλός για νά βρω τί να τους πω για να φύγουνε. 8. Και τους είπα: «Παιδιά, ακούστε τα λόγια του Διονύσιου του Ιερομόναχου. Εγώ για μέ πάω να κάμω δέηση και σας αφήνω εδώ. 9. Βάλτε το χέρι στη συνείδηση σας, εσύ Μ., εσύ Γ., εσύ Κ., εσύ Π., εσύ Τ. (γιατί σας τους άλλους δε σας γνωρίζω), και ιδέστε τί μπορεί νά βγει εάν μείνετε. Η διοίκηση σας γνωρίζει και βρίσκοντάς σας εδώ θέλει πει πως την εφουρκίσετε εσείς». 10. Ετότε τους είδα να πισωπλατίσουν όλους, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον ποιός να πρωτοφύγει, και εροβολούσαν τες σκάλες με μια ταραχή οπού μου φάνηκε πως οι περσότεροι εγκρεμιζόντανε.