Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Κεφάλαιον [8]
Το ζωνάρι
1. Αλλά η μάνα της χώρις να κοιτάξει κατά τη θύρα, χώρις να κοιτάξει τη θυγατέρα της, χώρις να κοιτάξει κανέναν, αρχίνησε: 2. Ετούτη τη στιγμή το μάτι και το αφτί του παιδιού σου σε παραμονεύει από την κλειδωνότρουπα, και σε απομακραίνει, γιατί σκιάζεται το κακό σου. Και έτσι έκαμες και εσύ μ’ εμέ. 3. Για τούτο σὄδωσα την κατάρα μου γονατισμένη και ξέπλεκη εις την πίκρα της ψυχής μου, όταν ασήμαιναν όλες οι εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα. 4. Στην ξανάδωσα μίαν ώρα πριν ξεψυχήσω, και τώρα στην ξαναδίνω, κακό και ανάποδο θηλυκό. 5. Και η τρίδιπλη κατάρα θέλει είναι αληθινή και ενεργητική στο κορμί σου και στην ψυχή σου, καθώς είναι αληθινά και ενεργητικά στον φαινόμενο και στον αόρατο κόσμο τα τρία προσώπατα της Αγίας Τριάδας. 6. Έτσι λέοντας έβγαλε ένα ζωνάρι που ήτανε του ανδρός της, το χουχούλισε τρεις φορές και το πέταξε μες στα μούτρα της. 7. Και ο γέρος ετραύλισε ετούτα τα ύστερα λόγια, και η παιδούλα αναδεύθηκε στο κόκκινο προσκέφαλο σαν το μισοσκοτωμένο πουλί. |
| ___ |
3. |
| όταν ασήμαιναν τα σήμαντρα |
7. |
| Έτοτε ο γέρος ανακατώθηκε μες στην κάσα του, ασήκωσε το δάκτυλο κατά τη θυγατέρα του και ετραύλισε την κατάρα του. |
| * |
| Ετότες η παιδούλα εταράχτηκε ]αναδεύτηκε] στο κόκκινο ]νεκρικό] προσκέφαλο σαν το μισοσκοτωμένο πουλί και εξανάκαμε δυνατότερο το μουρμούρισμα του καλαμιώνος ]του αέρος στον καλαμιώνα]. |
| * |
| Ετότε ο γέρος αναδεύτηκε μες στην κάσα του και ετραύλισε την κατάρα του, έτσι ολίγο σκιαχτά. |
