Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Προς τον βασιλέα της Ελλάδας ενώ εδιάβαινε τα νερά της Κέρκυρας]
Passando il Re della Grecia lontano dall’Isola di Corfù |
| [Επίγραμμα] |
Μες στο γιαλό της Κέρκυρας μαύρ’ είμαι πέτρα κι έρμη κι είναι δικό σου δόξασμα, δικός σου πλούτος είναι, πνεύμα καλό, που σ’ άρεσε φωνή να μου χαρίσεις· κι αν με πατήσεις, Βασιλιά, βγάνω βαγί και δάφνη. |
|
___ |
| στ. 1. |
| Από το στόμα του ποιητή: * |
| Εγώ ’μαι πέτρα του γιαλού, μαύρ’ είμαι πέτρα κι έρμη. |
στ. 2. |
| Επροτίμησα να θέσω εις το κείμενο τον στίχο όπως τον άκουσα από τον ποιητή. Εις το χειρόγραφο: * |
| κι αν για λίγη ώρα μοναχά, πλούτον δικόν σου δίνω. |
|
Εις το ίδιο χειρόγραφο ευρίσκονται και τούτοι οι δύο στίχοι: * |
| . . . . . Δένει σταυρό στο στήθος
που γρικά μέσα τη χαρά και το φιλί του Πάσχα. |
