Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Εις το θάνατο κυρίας Αγγλίδας]
[1]() Με τ’ άνθη μας εμίσεψε· νά βρ’ άνθη σα γυρίσει· ετοίμασέ τα, κι έφθασε,— δεν ημπορεί ν’ αργήσει· — 5(1.) μην είναι κείνη πὄρχεται με κάτασπρα πανιά; [2]ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑ |
| Αθάνατε Φύλακα, οπού ο ουρανός κι η θάλασσα σε βλέπουν και μένεις σιμά |
της όμορφης βασίλισσας της αποκοιμισμένης, |
| άφησέ με να κλείσω μέσα στα χέρια της το στεφάνι της κεφαλής μου, για να δοκιμάσει αυτή, όταν ξυπνήσει, όση χαρά εγώ αισθάνθηκα κοιτάζοντάς την. |
ΑΛΛΟ ΠΝΕΥΜΑ Περίσσια γλυκομίλητο νέο πνεύμα της θαλάσσης, τ’ όμορφο πλάσμα δέν ειναι στον ύπνο βυθισμένο. [3]Το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμισ’ άνθη. |
| [1850] |
___ |
|
απόσπ. 2 |
| Από το στόμα του ποιητή· εις το χειρόγραφο [στ. 1]: * |
|
Ευγενικό της θάλασσας νέο πνεύμα παινεμένο. |
απόσπ. 2* |
| Αθάνατε που φύλακας …μένος μένεις
της όμορφης βασίλισσας της αποκοιμισμένης. Ευγενικό της θάλασσας νιο πνεύμα παινεμένο τ’ όμορφο πλάσμα δέν ειναι στον ύπνο βυθισμένο. |
