—Είσαι γέρος, μπαρμπα-Μπίλι, είπε ο μικρός τα μαλλιά σου έχουν γίνει κατάσπρα, κι όμως στέκεσαι ανάποδα στο κεφάλι σου ορθός, πες μου, είναι σωστό τέτοιο πράγμα;

5 —Όταν ήμουν παιδάκι, αποκρίθηκε αυτός, φοβόμουν μη βλάψει το μυαλό μου, αλλά τώρα σβουρίζω σαν παλαβός αφού ξέρω πως δεν έχω καθόλου.

—Είσαι γέρος, είπε ο νέος σ’ τό ειπα και πριν, 10 κι έχεις γίνει παχύς σαν τη μπάλα κι όμως μπήκες εδώ με μια τούμπα σωστή γιατί κάνεις τέτοια τραμπάλα;

—Όταν ήμουνα μικρούλης, είχα μιαν αλοιφή που μ’ έκανε πολύ δυνατό· 15 θα τη βρεις στο ντουλάπι· τρεις δραχμές το κουτί· αν θέλεις κι εσύ σ’ την πουλώ.

—Είσαι γέρος, ξαναφώναξε ο πιτσιρής, τότε πώς, όταν βγεις απ’ το σπίτι, πώς μπορείς, σε παρακαλώ, πώς μπορείς 20 να γυρνάς μ’ ένα χέλι στημένο στη μύτη;

—Σ’ αποκρίθηκα μια, σ’ αποκρίθηκα δυο, είπε ο γέρος, νομίζω σου φτάνει! Τώρα φύγε μη φας μια κλοτσιά στον ποπό και βρεθείς μονομιάς στο ταβάνι!