Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)
© (Ατελών ποιημάτων)
Ρενάτα Λαβανίνι, Εκδ. Ίκαρος
Αρχείο Καβάφη (Ίδρυμα Ωνάση)
[Από την «Κόλαση (XXVI)» του Dante Alighieri]
|
| [] |
| «Ω σεις, οίτινες διαιτάσθε δύο εντός ενός πυρός· αν ότε έζην άξιος της ευνοίας σας εφάνην· αν ήμην άξιος αυτής ολίγον 5 ή αρκετά, οπόταν εν τω κόσμω τους υψηλούς έγραψα στίχους, στήτε κι είς εξ υμών ας είπει πού υπήγε χαθείς από το μέσον ν’ αποθάνει.» |
| [] |
| «Ότ’ έφυγα από την Κίρκην ήτις 10 με είχε κρύψει πλέον ενός έτους εκεί πλησίον της Γαέτης — έτι πριν ούτω την καλέσει ο Αινείας — ουδ’ η προς τον υιόν μου τρυφερότης ουδέ το προς τον γέροντα πατέρα 15 σέβας, ουδ’ η αγάπη η οποία όφειλεν ευτυχή την Πηνελόπην να κάμει, ηδυνήθησαν εντός μου να υπερνικήσουν την επιθυμίαν ήν έτρεφον να αποκτήσω πείραν 20 του κόσμου, και της αρετής την γνώσιν και της κακίας παρ’ ανθρώποις. Όθεν μ’ έν πλοίον προς το υψηλόν ετράπην πέλαγος, και μ’ εκείνους τους ολίγους συντρόφους οίτινες με είχον μείνει. 25 Τας όχθας είδον αμφοτέρας μέχρι της Ισπανίας, μέχρι του Μαρόκου, της Σαρδηνίας, και των άλλων νήσων άτινας βρέχ’ η θάλασσα εκείνη. Εγώ κι οι σύντροφοί μου γηρασμένοι 30 ήμεθα και βραδείς, ότ’ εις το μέρος ήλθαμεν το στενόν, όπου σημεία ο Ηρακλής έθεσεν ίνα μή τις τολμήσει άνθρωπος πέραν ν’ υπάγει. Άφησα όπισθέν μου την Σεβίλλην 35 εκ δεξιών, κι είχον αφήσει ήδη την Κεύταν εξ αριστερών. "Σεις," είπον, "ω αδελφοί, οίτινες εν δεκάκις μυρίοις κατεφθάσατε κινδύνοις εις Εσπερίαν, δεν θα αρνηθείτε 40 εις το ολίγον των αισθήσεών σας όπερ σας μένει, του ακατοικήτου κόσμου να αποκτήσετε την πείραν τον ήλιον ακολουθούντες. Σπόρου σκεφθείτε ποίου είσθε. Ίνα ζείτε 45 ως κτήνη δεν επλάσθητε, αλλ’ ίνα αναζητείτε αρετήν και γνώσιν". Έκαμα με τον σύντομόν μου λόγον τοσούτον τους συντρόφους μου προθύμους, ώστε δυσκόλως τότε θα ημπόρουν 50 από τα πρόσω να τους αποτρέψω. |
| [] |
| »Εφάνη προ των οφθαλμών μας όρος
θολώς, ως εκ της αποστάσεώς του,
κι επί τοσούτον υψηλόν μ’ εφάνη
ως αν ουδέποτε μη είδον άλλο.
55 Ήμεθα εύθυμοι, αλλ’ η χαρά μας
εις δάκρυα συντόμως μετετράπη.
Διότι εκ της νέας γης ηγέρθη
θύελλα και προσέβαλε του πλοίου
τα έμπροσθεν. Τρις έστρεψε το πλοίον
60 μεθ’ όλων των υδάτων. Την τετάρτην
φοράν εσήκωσ’ υψηλά την πρύμνην
και προς τα κάτω έστρεψε την πρώραν
(ως Άλλω έδοξε), μέχρις ου πάλιν
η θάλασσα έκλεισεν άνωθέν μας.»
[1894;]
|
| [ Alighieri] |
