Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις, κι εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις· έφθασες, ξένε, στο Νιχώρι.

5 Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις και βρεις εμπρός σου καρυδιές, στον δρόμο μη προχώρει του ταξιδιού σου πια. Αλλού ποιόν τόπο θα ζητήσεις καλύτερον απ’ το Νιχώρι.

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσεις, 10 των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη· και με της γης την μυρωδιά μονάχα θα μεθύσεις, ολίγο αν μείνεις στο Νιχώρι.

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Απ’ το βουνό θεώρει 15 τους κάμπους κάτω και ειπέ πώς να μην αγαπήσεις αυτό μας το μικρό Νιχώρι.

Πως αγαπώ υπερβολές, ω ξένε, μη νομίσεις. Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι. Πλην έχουν κάτι χωριστό, και συ θα ομολογήσεις, 20 καρποί και άνθη στο Νιχώρι.

Εάν στης Κουμαριώτισσας της Παναγίας θελήσεις την εκκλησία να μπεις μ’ εμέ, φανατικός συγχώρει αν είμ’ εκεί. Άλλην, θαρρώ, χάριν οι παρακλήσεις έχουνε στο πιστό Νιχώρι.

25 Αν δε να μείνεις δεν μπορείς, πριν, ξένε, αναχωρήσεις πρέπει να πας μια Κυριακή στην σκάλα στου Γρηγόρη· ειρήνη, νιάτα, και χαρά θα δεις, και θα εννοήσεις τί είναι αυτό μας το Νιχώρι.