Εξ ιερέων και λαϊκών μια συνοδεία, αντιπροσωπευμένα πάντα τα επαγγέλματα, διέρχεται οδούς, πλατέες, και πύλες της περιωνύμου πόλεως Αντιοχείας. 5 Στης επιβλητικής, μεγάλης συνοδείας την αρχή ωραίος, λευκοντυμένος έφηβος βαστά με ανυψωμένα χέρια τον Σταυρόν, την δύναμιν και την ελπίδα μας, τον άγιον Σταυρόν. Οι Εθνικοί, οι πριν τοσούτον υπερφίαλοι, 10 συνεσταλμένοι τώρα και δειλοί με βίαν απομακρύνονται από την συνοδείαν. Μακράν ημών, μακράν ημών να μένουν πάντα (όσο την πλάνη τους δεν απαρνούνται). Προχωρεί ο άγιος Σταυρός. Εις κάθε συνοικίαν 15 όπου εν θεοσεβεία ζουν οι Χριστιανοί φέρει παρηγορίαν και χαρά: βγαίνουν, οι ευλαβείς, στες πόρτες των σπιτιών τους και πλήρεις αγαλλιάσεως τον προσκυνούν — την δύναμιν, την σωτηρίαν της οικουμένης, τον Σταυρόν.—

20 Είναι μια ετήσια εορτή χριστιανική. Μα σήμερα τελείται, ιδού, πιο επιφανώς. Λυτρώθηκε το κράτος επιτέλους. Ο μιαρότατος, ο αποτρόπαιος Ιουλιανός δεν βασιλεύει πια.

25 Υπέρ του ευσεβεστάτου Ιοβιανού ευχηθώμεν.