Δεν είδαν, επί αιώνας, τέτοια ωραία δώρα στους Δελφούς σαν τούτα που εστάλθηκαν από τους δυο τους αδελφούς, τους αντιζήλους Πτολεμαίους βασιλείς. Αφού τα πήραν όμως, ανησυχήσαν οι ιερείς για τον χρησμό. Την πείραν 5 όλην των θα χρειασθούν το πώς με οξύνοιαν να συνταχθεί, ποιός απ’ τους δυο, ποιός από τέτοιους δυο να δυσαρεστηθεί. Και συνεδριάζουνε την νύχτα μυστικά και συζητούν των Λαγιδών τα οικογενειακά.

Αλλά ιδού οι πρέσβεις επανήλθαν. Χαιρετούν. 10 Στην Αλεξάνδρεια επιστρέφουν, λεν. Και δεν ζητούν χρησμό κανένα. Κι οι ιερείς τ’ ακούνε με χαρά (εννοείται, που κρατούν τα δώρα τα λαμπρά), αλλ’ είναι και στο έπακρον απορημένοι, μη νιώθοντας τί η εξαφνική αδιαφορία αυτή σημαίνει. 15 Γιατί αγνοούν που χθες στους πρέσβεις ήλθαν νέα βαριά. Στην Ρώμη δόθηκε ο χρησμός· έγιν’ εκεί η μοιρασιά.