Δυσαρεστήθηκεν ο Σελευκίδης Δημήτριος να μάθει που στην Ιταλία έφθασεν ένας Πτολεμαίος σε τέτοιο χάλι. Με τρεις ή τέσσαρες δούλους μονάχα· 5 πτωχοντυμένος και πεζός. Έτσι μια ειρωνεία θα καταντήσουν πια, και παίγνιο μες στην Ρώμη τα γένη των. Που κατά βάθος έγιναν σαν ένα είδος υπηρέται των Ρωμαίων το ξέρει ο Σελευκίδης, που αυτοί τούς δίδουν 10 κι αυτοί τούς παίρνουνε τους θρόνους των αυθαίρετα, ως επιθυμούν, το ξέρει. Αλλά τουλάχιστον στο παρουσιαστικό των ας διατηρούν κάποια μεγαλοπρέπεια· να μη ξεχνούν που είναι βασιλείς ακόμη, 15 που λέγονται (αλίμονον!) ακόμη βασιλείς.

Γι’ αυτό συγχύσθηκεν ο Σελευκίδης Δημήτριος· κι αμέσως πρόσφερε στον Πτολεμαίο ενδύματα ολοπόρφυρα, διάδημα λαμπρό, βαρύτιμα διαμαντικά, πολλούς 20 θεράποντας και συνοδούς, τα πιο ακριβά του άλογα, για να παρουσιασθεί στην Ρώμη καθώς πρέπει, σαν Αλεξανδρινός Γραικός μονάρχης.

Αλλ’ ο Λαγίδης, που ήλθε για την επαιτεία, ήξερε την δουλειά του και τ’ αρνήθηκε όλα· 25 διόλου δεν του χρειάζονταν αυτές οι πολυτέλειες. Παλιοντυμένος, ταπεινός μπήκε στην Ρώμη, και κόνεψε σ’ ενός μικρού τεχνίτου σπίτι. Κι έπειτα παρουσιάσθηκε σαν κακομοίρης και σαν πτωχάνθρωπος στην Σύγκλητο, 30 έτσι με πιο αποτέλεσμα να ζητιανέψει.