Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Πατέρα μου, κοίταξε…]
«Πατέρα μου, κοίταξε: εκεί μες στη σούδα χρυσή πεταλούδα γυρίζει, πετά. 5 »Πατέρα μου, βόηθα με να μην τηνε χάσω. Θα πάω να την πιάσω. Πώς φεύγει γοργά.» «Παιδί μου, θυμήσου το: 10 του κάκου θα τρέχεις, φτερά συ δεν έχεις κι εκείνη πετά. »Στον κόσμο που βρίσκεσαι τρελές χρυσαλλίδες 15 θα να ’ναι οι ελπίδες, του κόσμου η ψευτιά. »Μην τρέξεις οπίσω τους, γιατί θα δειλιάσεις, κι εωσού να τες πιάσεις 20 θα σ’ έβρει η νυχτιά.» «Πατέρα, την έπιασα σ’ εκειά τα λουλούδια. Τραγούδια, τραγούδια, είν’ όσα μού λες.» 25 Κι εκεί που εχαιρότουνε, κι εκεί που την πιάνει μεμιάς τηνε χάνει. «Παιδί μου, μην κλαις! [1866;]
|
