Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[13]
| Μένουν οι Μάρτυρες με τα μάτια προσηλωμένα εις την ανατολή, να φέξει για νά βγουνε στο γιουρούσι, και η φοβερή αυγή, |
μνήσθητι, Κύριε —είναι κοντά· μνήσθητι, Κύριε — εφάνη! Έπαψαν τα φιλιά στη γη στα στήθια και στο πρόσωπο, στα χέρια και στα πόδια. Μία φούχτα χώμα να κρατώ και να σωθώ μ’ εκείνο. 5 Ιδού, σεισμός και βροντισμός, κι εβάστουναν ακόμα, που ο κύκλος φθάνει ο φοβερός με τον αφρό στο στόμα, κι εσχίσθη αμέσως, κι έβαλε στης Μάνας τα ποδάρια της πείνας και του . . . . . τα λίγα απομεινάρια· τ’ απομεινάρια ανέγγιαγα και κατατρομασμένα, 10 τα γόνατα και τα σπαθιά τα ματοκυλισμένα. |
___ |
στ. 2 |
| Στες θύρες πάψτε τα φιλιά, πάψτε στη γη και αμέτε |
