Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
20.
Ακόμη εβάστουνε η βροντή Κι η θάλασσα, που σκίρτησε σαν το χοχλό που βράζει, ησύχασε και έγινε όλο ησυχία και πάστρα, σαν περιβόλι ευώδησε κι εδέχτηκε όλα τ’ άστρα· 5 κάτι κρυφό μυστήριο εστένεψε τη φύση, κάθε ομορφιά να στολιστεί και το θυμό ν’ αφήσει. Δεν είν’ πνοή στον ουρανό, στη θάλασσα, φυσώντας ούτε όσο κάνει στον ανθό η μέλισσα περνώντας, όμως κοντά στην κορασιά, που μ’ έσφιξε κι εχάρη, 10 εσειότουν τ’ ολοστρόγγυλο και λαγαρό φεγγάρι· και ξετυλίζει ογλήγορα κάτι που εκείθε βγαίνει, κι ομπρός μου ιδού που βρέθηκε μία φεγγαροντυμένη. Έτρεμε το δροσάτο φως στη θεϊκιά θωριά της, στα μάτια της τα ολόμαυρα και στα χρυσά μαλλιά της. |
___ |
στ. 4 |
| Σαν περιβόλι ευώδησε και τ’ άνθη του ήταν τ’ άστρα |
| * |
| Σαν περιβόλι ευώδησε και λουλουδιάζει απ’ άστρα |
|
στ. 5-6 |
|
Λες και εσυνέβηκε μυστήριο εις τη φύση,
που την εστένεψε γλυκά τέτοια μορφή να ντύσει. |
| * |
| Κάτι κρυφό μυστήριο εστένεψε τη φύση,
την αγριάδα να γδυθεί κι όλο ομορφιές να χύσει. |
| * |
| Όλ’ ομορφιές να στολιστεί και το θυμό ν’ αφήσει. |
στ. 7-8 |
|
Φυσηματιά παραμικρή το πέλαο δε βγάνει
σε περιβόλι να σειστεί ή ρόδο ή τουλουπάνι. |
στ. 9-10 |
|
Αλλά το φως του φεγγαριού, σαν να φυσούσε ανέμι,
στρογγυλό, μέγα, λαγαρό, κοντά στην κόρη τρέμει. |
| * |
| Σαν να ’θελε να φιληθεί το αθάνατο ποδάρι,
έτρεμε, δίχως να φυσά, κοντά της το φεγγάρι. Κι εκείνο, πὄμεινε, απ’ αυτή βλέπω και ξεκολλιέται, και ησυχάζει ακίνητο αφού πολλή ώρα σειέται. |
στ. 10 |
| Απλώθη, ανακατώθηκε, το λαγαρό φεγγάρι |
| * |
| Ανακατώθηκε πολύ το λαγαρό φεγγάρι |
| * |
| Έτρεμε τ’ ολοστρόγγυλο και λαγαρό φεγγάρι. |
