Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Ο Λάμπρος με τη θυγατέρα του]
[11]«Επήγαινε με βία και δεν αργούσε· κοίταξέ με να ιδείς πώς εκοιτούσε.» [12]«Ετέλειωσες της θλίψης τον αγώνα· έλα κοντά μου, ερωτική τρυγόνα.» [13]Γυναίκα, οϊμέ, την εδική του κόρη! [14]Και τριγύρου τ’ αφτί δεν αγρικάει πάρεξ το ρεύμα οχ το κουπί που στάει. [15]Τρέμει στην πρύμνη η κόρη καθισμένη, ξέπλεκα ομπρός ώς κάτου τα μαλλιά της, να μη δει το φεγγάρι που προβαίνει. [16]Λογιάζει κάθε εμπόδιο που βρίσκει στο κουπί του, πως το κορμί της θυγατρός του αμπώχνει. [17]Και μήπως, στη στιγμή που θε ν’ αράξει, το κύμα στη στεριά τού την πετάξει. |
