Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Η σκιά του Ομήρου]
| * |
Έλαμπε αχνά το φεγγαράκι — ειρήνη όλην, όλη τη φύση ακινητούσε, και μέσα από την έρημη την κλίνη τ’ αηδόνι τα παράπονα αρχινούσε· 5 τριγύρω γύρω η νυχτική γαλήνη τη γλυκύτατη κλάψα ηχολογούσε· απάντεχα βαθύς ύπνος με πιάνει, κι ομπροστά μου ένας γέροντας μου εφάνη. Στο ακρογιάλι αναπαύοτουν ο γέρος· 10 στα παλαιά τα ρούχα τα σχισμένα γλυκά γλυκά το φύσημα του αέρος τ’ αριά μαλλιά του εσκόρπαε τ’ ασπρισμένα, κι αυτός εις το πολύαστρον του αιθέρος τα μάτια εστριφογύριζε σβησμένα· 15 αγάλι γάλι ασηκώθη από χάμου, και ωσάν να ’χε το φως του ήλθε κοντά μου.
___
στ. 11-12
|
|
εκινούσε το φύσημα του αέρος
τ’ αριά τα μαλλιά του όλ’ ασπρισμένα, |
| Επροτίμησα την άλλη γραφή, την οποίαν εφύλαξεν εις τη μνήμη του ένας φίλος του ποιητή. * |
