Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Για τη ζωή και το έργο του Το ποιητικό του έργο
Γιώργος Σεφέρης

Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)

© Άννα Λόντου
Εκδ. Ίκαρος

Δεύτερη Πράξη

Μερλίνος κάθεται κάτω από μια χαρουπιά πολύ συλλογισμένος και μουρμουρίζει αδιάκοπα)

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Πι ... Πι ... πι ... πι ...

Κα ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗ:

(Μια γριά με μεγάλη μύτη και χοντρό πισινό, που προχωρεί σαν το φαράσι. Μια μαύρη κατσίκα την ακολουθεί):

Εγώ είμαι η Κυρία Κουρμουλάκη που τριγυρνώ μ’ αυτό το κατσικάκι από το πρωί πρωί να του βρω λίγο φαΐ για να μου κάνει λίγο γαλατάκι

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Ο Γαλατάκης, ο Κατσικάκης, ο Κουρμουλάκης να φύγουν, είναι ποταποί.

ΧΟΡΟΣ:

(Μπαίνει περπατώντας με τα τέσσερα και λέγοντας ψιθυριστά):

Είπα τόπι… Είπα τόπι… Είπα τόπι…

Κα ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗ:

Τί λες, Κύριε; Να φάει το καημένο κανένα ραδικάκι, κανένα φυλλαράκι, κανένα κυκλαμινάκι…

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Ο Ραδικάκης, ο Φυλλαράκης, ο Κυκλαμινάκης, να φύγουν… είναι (πολύ θωμένος) είναι… είναι… είπα τόπι… ποταποί!

Κα ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗ:

Καλέ ποιοί;

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Είσαι κουφή;

Κα ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗ:

Ποιό σκουφί

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Ποταποί… ποι… ποι!

Κα ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗ:

Το ’καμε το πρωί

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

(έξω φρενών):

Θα σε κάμω κατσίκα

Κα ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗ:

(σταυροκοπιέται):

Είναι μέρα και λέτε καληνύχτα!

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

(πιο έξω φρενών):

Θα γίνεις αιξ!

Κα ΚΟΥΡΜΟΥΛΑΚΗ:

(που έχει χάσει την υπομονή της)

Θα γίνεις εφτά

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

(την αγγίζει με το ραβδί του και αυτή γίνεται αμέσως κατσίκα, τρομαγμένη, έξαλλη, που τρέχει παλαβά, και κάνει πιπί στη μύτη του Μερλίνου. Την ίδια στιγμή, η μαύρη κατσίκα γίνεται κυρία Κουρμουλάκη και κάθεται αμίλητη στην άλλη άκρη της σκηνής):

Είπα το, είπα πι, πη, πη, πη!

ΧΟΡΟΣ:

Ετούτος είναι ο Μερλίνος ο Μάγος εύκολα θα γινότανε πάγος που πουλάνε στου Φιξ για να κόψει το βηξ της κατσίκας…

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

(σηκώνεται και βηματίζει νευρικά):

Θα ξεπλύνω το άγος!

(Εδώ φωνάζει τα ονόματα. Ύστερα από κάθε όνομα, ακούεται το παρών όπως τα παιδιά του Καραγκιόζη. Οι συνωμότες είναι όλοι μουντζουρωμένοι):

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Γαλατάκης!

—:

Παρών!

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Κατσικάκης!

—:

Παρών!

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Κουρμουλάκης!

—:

Παρών!

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

Ραδικάκης!… Φυλλαράκης!… Κυκλαμινάκης!…

—:

Παρών!…Παρών!… Παρών!…

ΧΟΡΟΣ:

(Εδώ οι συνωμότες μιλούν μυστικά):

Τ’ είναι τούτοι; κακά τα μαντάτα Αχ! Τί λεν; Τί ετοιμάζουν; Σαλάτα θα τα κάμουν. Δεν έχουν ντροπή Τέτοιοι ανθρώποι· για ένα πιπί

ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ:

(Όλοι μαζί):

Ποιός θα μπει;… Ποιός θα βγει;… Τί θα πει;

ΧΟΡΟΣ:

Ο κόκκινος τράγος με μπλε βλεφαρίδες Αχ!, μ’ έκανε πια παλαβό! Καρδιά μου σου το ’πα ο τράγος που είδες δεν θα σου βγει σε καλό

ΣΥΝΩΜΟΤΗΣ:

Θα της κόψω το λαιμό

ΣΥΝΩΜΟΤΗΣ:

Θα την κάνουμε αστακό

ΣΥΝΩΜΟΤΗΣ:

Θα την κάνω κοκορέτσι

ΣΥΝΩΜΟΤΗΣ:

Θα την κάνουμε γιουβέτσι

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ:

(ακονίζουν τα μαχαίρια τους στα παπούτσια τους):

Έτσι! Έτσι! Έτσι! Έτσι!

ΧΟΡΟΣ:

(τρομαγμένος):

Τί είναι τούτοι; Κακοί συνωμότες Ακονίζουν μαχαίρια στις μπότες Θα τη σφάξουν. Δεν έχουν ντροπή Τέτοιοι άνθρωποι· για ένα πιπί.

ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ:

Αποδώ, αποκεί, αποδώ, αποκεί.

(Περικυκλώνουν σιγά σιγά την Κα Κουρμουλάκη (κατσίκα) που κάνει τρομαγμένες κινήσεις, τη στιγμή που πάνε να την πιάσουν, η κατσίκα —με τη μορφή της Κας Κουρμουλάκη— φωνάζει τρομερά):

ΚΑΤΣΙΚΑ:

Μπε εεεεεε!

(Οι συνωμότες σταματούν και κοιτάζουν μια την Κα Κουρμουλάκη - κατσίκα, και μια την κατσίκα - Κα Κουρμουλάκη, πηγαίνουν μια αποδώ και μια αποκεί. Σε αμηχανία. Έπειτα στέκουνται στη μέση της σκηνής και λένε:)

ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ:

Ποιός θα γίνει κοκορέτσι η γυναίκα για η κατσίκα; Η κατσίκα είναι γυναίκα κι η γυναίκα είναι κατσίκα. Ποιόν θα κάνουμε γιουβέτσι;

ΧΟΡΟΣ:

Ελπίδα! Ελπίδα Μες στην καρδιά μου πήδα! Τα ’χασαν οι συνωμότες Και μαρμάρωσαν οι μπότες

ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ:

(ένας ένας:)

—Τη γυναίκα; —Την κατσίκα; —Την κατσίκα; —Τη γυναίκα; —Η κατσίκα είναι γυναίκα —Κι η γυναίκα είναι κατσίκα —Ποιόν θα ψήσουμε στη σούβλα;

ΜΕΡΛΙΝΟΣ:

(θυμωμένος)

Μασκαράδες! Είστε τούβλα!

Οι συνωμότες ακούν τη βρισιά και τρέχουν όλοι μαζί και γίνονται ένα κουβάρι με τον Μερλίνο. Χαλασμός κόσμου! Μπουμπουνητά!
Βροχή! Αστραπές! Κύματα! Αγέρας!
Η κατσίκα (Κυρία Κουρμουλάκη) παίρνει την κυρία Κουρμουλάκη (κατσίκα) από το σκοινί και βγαίνει σιγά σιγά από το άλλο μέρος, λέγοντας σοβαρά:

ΧΟΡΟΣ:

Ο κόκκινος τράγος με μπλε βλεφαρίδες την έπαθε τώρα κι αυτός! Καρδιά μου σου το ’πα ο τράγος που είδες είναι ένας τράγος χαζός

(Όταν τραγουδά αυτό ο χορός, η μουσική του προγυμναστηρίου παίζει pianissimo: «Είπα τόπι, είπα τόπι, είπα τόπι»)
Αποθέωση
Αυλαία

Μπράβόόόόόό