Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
© Άννα Λόντου
Εκδ. Ίκαρος
Δ΄
Η θάλασσα· πώς έγινε έτσι η θάλασσα; Άργησα χρόνια στα βουνά· με τύφλωσαν οι πυγολαμπίδες. Τώρα σε τούτο τ’ ακρογιάλι περιμένω 5 ν’ αράξει ένας άνθρωπος ένα υπόλειμμα, μια σχεδία. Μα μπορεί να κακοφορμίσει η θάλασσα; Ένα δελφίνι την έσκισε μια φορά κι ακόμη μια φορά 10 η άκρη του φτερού ενός γλάρου. Κι όμως ήταν γλυκό το κύμα όπου έπεφτα παιδί και κολυμπούσα κι ακόμη σαν ήμουν παλικάρι καθώς έψαχνα σχήματα στα βότσαλα, 15 γυρεύοντας ρυθμούς, μου μίλησε ο Θαλασσινός Γέρος: «Εγώ είμαι ο τόπος σου· ίσως να μην είμαι κανείς αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις». |
