Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
© Άννα Λόντου
Εκδ. Ίκαρος
Αγιάναπα, Α΄ *
Και βλέπεις το φως του ήλιου καθώς έλεγαν οι παλαιοί. Ωστόσο νόμιζα πως έβλεπα τόσα χρόνια περπατώντας ανάμεσα στα βουνά και στη θάλασσα συντυχαίνοντας ανθρώπους με τέλειες πανοπλίες· 5 παράξενο, δεν πρόσεχα πως έβλεπα μόνο τη φωνή τους. Ήταν το αίμα που τους ανάγκαζε να μιλούν, το κριάρι που έσφαζα κι έστρωνα στα πόδια τους· μα δεν ήταν το φως εκείνο το κόκκινο χαλί. Ό,τι μου λέγαν έπρεπε να το ψηλαφήσω 10 όπως όταν σε κρύψουν κυνηγημένο νύχτα σε στάβλο ή φτάσεις τέλος το κορμί βαθύκολπης γυναίκας κι είναι γεμάτη η κάμαρα πνιγερές μυρωδιές· ό,τι μου λέγαν δορά και μετάξι. Παράξενο, το βλέπω εδώ το φως του ήλιου· το χρυσό δίχτυ 15 όπου τα πράγματα σπαρταρούν σαν τα ψάρια που ένας μεγάλος άγγελος τραβά μαζί με τα δίχτυα των ψαράδων. |
