Είναι εκεί δεν μπορώ ν’ αλλάξω με δυο μεγάλα μάτια πίσω απ’ το κύμα από το μέρος που φυσά ο αγέρας ακολουθώντας τις φτερούγες των πουλιών 5 είναι εκεί με δυο μεγάλα μάτια μήπως άλλαξε κανείς ποτέ του.

Τί γυρεύετε; τα μηνύματά σας έρχουνται αλλαγμένα ώς το καράβι η αγάπη σας γίνεται μίσος 10 η γαλήνη σας γίνεται ταραχή και δεν μπορώ να γυρίσω πίσω να ιδώ τα πρόσωπά σας στ’ ακρογιάλι.

Είναι εκεί τα μεγάλα μάτια κι όταν μένω καρφωμένος στη γραμμή μου 15 κι όταν πέφτουν στον ορίζοντα τ’ αστέρια είναι εκεί δεμένα στον αιθέρα σα μια τύχη πιο δική μου απ’ τη δική μου.

Τα λόγια σας συνήθεια της ακοής βουίζουν μέσα στα ξάρτια και περνάνε 20 μήπως πιστεύω πια στην ύπαρξή σας μοιραίοι σύντροφοι, ανυπόστατοι ίσκιοι.

Έχασε πια το χρώμα αυτός ο κόσμος καθώς τα φύκια στ’ ακρογιάλι του άλλου χρόνου γκρίζα ξερά και στο έλεος του ανέμου.

25 Ένα μεγάλο πέλαγο δυο μάτια ευκίνητα και ακίνητα σαν τον αγέρα και τα πανιά μου όσο κρατήσουν, κι ο θεός μου.