Α΄

Στάξε στη λίμνη μόνο μια στάλα κρασί και σβήνει ο ήλιος.

Β΄

Στον κάμπο ούτ’ ένα τετράφυλλο τριφύλλι· ποιός φταίει απ’ τους τρεις;

Γ΄
Στον Κήπο του Μουσείου

Άδειες καρέκλες τ’ αγάλματα γυρίσαν στ’ άλλο μουσείο.

Δ΄

Να ’ναι η φωνή πεθαμένων φίλων μας ή φωνογράφος;

Ε΄

Τα δάχτυλά της στο θαλασσί μαντίλι κοίτα: κοράλλια.

ΣΤ΄

Συλλογισμένο το στήθος της βαρύ μες στον καθρέφτη.

Ζ΄

Φόρεσα πάλι τη φυλλωσιά του δέντρου κι εσύ βελάζεις.

Η΄

Νύχτα, ο αγέρας ο χωρισμός απλώνει και κυματίζει.

Θ΄
Νέα Μοίρα

Γυμνή γυναίκα το ρόδι που έσπασε ήταν γεμάτο αστέρια.

Ι΄

Τώρα σηκώνω μια νεκρή πεταλούδα χωρίς φτιασίδι.

ΙΑ΄

Πού να μαζεύεις τα χίλια κομματάκια του κάθε ανθρώπου.

ΙΒ΄
Άγονος Γραμμή

Το δοιάκι τί έχει; Η βάρκα γράφει κύκλους κι ούτε ένας γλάρος

ΙΓ΄
Άρρωστη Ερινύς

Δεν έχει μάτια τα φίδια που κρατούσε της τρων τα χέρια.

ΙΔ΄

Τούτη η κολόνα έχει μια τρύπα, βλέπεις την Περσεφόνη;

ΙΕ΄

Βουλιάζει ο κόσμος κρατήσου, θα σ’ αφήσει μόνο στον ήλιο.

ΙΣΤ΄

Γράφεις· το μελάνι λιγόστεψε η θάλασσα πληθαίνει.