Γιατί περάσαν τόσα και τόσα μπροστά στα μάτια μας που και τα μάτια μας δεν είδαν τίποτε, μα παραπέρα και πίσω η μνήμη σαν το άσπρο πανί μια νύχτα σε μια μάντρα που είδαμε οράματα παράξενα, περισσότερο κι από σένα, 5 να περνούν και να χάνουνται μέσα στο ακίνητο φύλλωμα μιας πιπεριάς·

γιατί γνωρίσαμε τόσο πολύ τούτη τη μοίρα μας στριφογυρίζοντας μέσα σε σπασμένες πέτρες, τρεις ή έξι χιλιάδες χρόνια ψάχνοντας σε οικοδομές γκρεμισμένες που θά ηταν ίσως το δικό μας σπίτι προσπαθώντας να θυμηθούμε χρονολογίες και ηρωικές πράξεις· 10 θα μπορέσουμε;

γιατί δεθήκαμε και σκορπιστήκαμε και παλέψαμε με δυσκολίες ανύπαρχτες όπως λέγαν, χαμένοι, ξαναβρίσκοντας ένα δρόμο γεμάτο τυφλά συντάγματα, βουλιάζοντας μέσα σε βάλτους και μέσα στη λίμνη του Μαραθώνα, 15 θα μπορέσουμε να πεθάνουμε κανονικά;