Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)
© Άννα Λόντου
Εκδ. Ίκαρος
Σχόλια
Είχε η βεράντα σκοτεινιάσει πλάι μας φτερούγισε μια βιάση στις δυο καρδιές είχε φωλιάσει αντίρροπη μια εξομολόγηση. 5 Και η άκαρπη φωνή εμαράθη στα χείλια μας μελίσσι λάθη και μόνο απ’ του κορμιού τα βάθη θεέ μου, προσμέναμε μια βλόγηση. Σκοτάδι βούιζε μες στο σπίτι 10 κι από το φως του αποσπερίτη ώς των μαλλιών σου το μαγνήτη, θυμήσου τον απρόσιτο άγγελο με τα γοργά τα δαχτυλίδια πεσμένα ξάφνου, δυο ριπίδια 15 στη σκέψη που με δέηση ίδια διαβάζαμε σαν τετραβάγγελο. Γυναίκα, της ψυχής μου ξένη το ξάφνισμά σου μου απομένει ωραία γυναίκα αγαπημένη, 20 το βράδυ αυτό το ανόητο, σήμερα και των ματιών σου οι μαύροι κρίκοι και της νυχτιάς η ανάερη φρίκη… Σκύψε να μπεις πάλι στη θήκη λεπίδι της σιωπής μου, χίμαιρα. |
