ΚΕΙΜΕΝΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
- Κείμενο 1: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes.
- Κείμενο 2: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press
- Κείμενο 3: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 4: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes, 97-111.
- Κείμενο 5: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes.
- Κείμενο 6: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 7: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes, 97-111. Λονδίνο: Penguin Books, σελ. 103.
- Κείμενο 8: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- Κείμενο 9: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Κεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch, σελ. 13.
- Κείμενο 10: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Κεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch, σελ. 13.
- Κείμενο 11: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Λονδίνο: André Deutsch, σελ. 15.
- Κείμενο 12: Chambers, J. K. & P. Trudgill. 1984-5. Διάλεκτος και γλώσσα. Μτφρ. A. Σακελλαρίου.
- Κείμενο 13: Chambers, J. K. & P. Trudgill. 1984-5. Διάλεκτος και γλώσσα. Μτφρ. A. Σακελλαρίου. Γλώσσα 7:52-61.
- Κείμενο 14: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- Κείμενο 15: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- Κείμενο 16: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes, 97-111. Λονδίνο: Penguin Books, σελ. 104-105.
- Κείμενο 17: Chambers, J. K. & P. Trudgill. 1984-5. Διάλεκτος και γλώσσα. Μτφρ. A. Σακελλαρίου. Γλώσσα 7:52-61, σελ. 59-61.
- Κείμενο 18: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology.
- Κείμενο 19: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 20: Holmes, J. 1992. An Introduction to Sociolinguistics. Λονδίνο & N. Yόρκη: Longman, σελ. 143-144.
- Κείμενο 21: Holmes, J. 1992. An Introduction to Sociolinguistics. Λονδίνο & N. Yόρκη: Longman, σελ. 146-147.
- Κείμενο 22: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Λονδίνο: Penguin Books, σελ. 167-169.
- Κείμενο 23: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language.
- Κείμενο 24: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός
Γλώσσα και διάλεκτος [Α8]
Ρέα Δελβερούδη (2001)
Κείμενο 22: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Λονδίνο: Penguin Books, σελ. 167-169.
ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ
Νομίζουμε πως οι δάσκαλοι θα πρέπει να προάγουν το ενδιαφέρον για την αγγλική γλώσσα μέσα από τη διδασκαλία παραδοσιακών διαλέκτων και την αντιπαραβολή τοπικών, μη πρότυπων διαλέκτων με την πρότυπη αγγλική. Φυσικά, στις ντοπιολαλιές, οι πιο ειδικοί θα είναι μάλλον οι μαθητές. Θα πρέπει να συζητείται η γραμματική τόσο των μη πρότυπων διαλέκτων όσο και της πρότυπης αγγλικής. Θα πρέπει να γίνεται λόγος για τον κοινωνικό και εκπαιδευτικό ρόλο της πρότυπης αγγλικής στη σύγχρονη κοινωνία και θα πρέπει να τονίζονται τα προνόμια που απορρέουν από την κατοχή της. Θα είναι πολύ σημαντικό, όμως, οι τοπικές, παραδοσιακές και μη πρότυπες διάλεκτοι να αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα ενδιαφέροντος και αξίας και όχι χλευασμού, ενώ η χρήση των τοπικών μορφών ομιλίας δεν πρέπει ποτέ να αποθαρρύνεται ενεργητικά.
Οι μαθητές θα πρέπει να μαθαίνουν να γράφουν στην πρότυπη αγγλική διάλεκτο για τους κοινωνικούς λόγους που έχουμε ήδη συζητήσει, ιδιαίτερα για επίσημες και δημόσιες χρήσεις.
Αλλά, φυσικά, δεν υπάρχει πραγματικός λόγος να σταματήσουν να χρησιμοποιούν την τοπική τους διάλεκτο, εάν το θέλουν, όταν, για παράδειγμα, γράφουν επιστολές σε φίλους. Θα πρέπει να επισημαίνονται, σε εργασίες με επίσημο χαρακτήρα, τυχόν αποκλίσεις από τη γραπτή επίσημη πρότυπη αγγλική, όχι ως "κακά αγγλικά" ή "λάθη" με την απόλυτη έννοια, αλλά ως "σφάλματα στη χρήση της πρότυπης αγγλικής". Επίσης, το ιδανικό θα ήταν η διδασκαλία της πρότυπης αγγλικής να αρχίζει, αφού έχουν πρώτα κατακτηθεί άλλες σημαντικές δεξιότητες της γραφής, όπως η στίξη, η παραγραφοποίηση, η οργάνωση, η λογική δομή και η σαφήνεια του λόγου.
Όλα όσα γνωρίζουμε από την κοινωνιογλωσσολογική έρευνα υποδεικνύουν ότι θα ήταν τρομερά εξωπραγματικό να προσπαθούμε να εξαναγκάζουμε παιδιά που δεν είναι φυσικοί ομιλητές της πρότυπης αγγλικής να μιλούν αυτή τη διάλεκτο μέσα στην τάξη. Εξαιτίας του κοινωνικού συμβολισμού των γλωσσικών ποικιλιών, είναι αλήθεια πως όσο πιθανό είναι να αρχίσει ξαφνικά μια πλειοψηφία μαθητών να μιλάει πρότυπα αγγλικά, άλλο τόσο είναι να αποκτήσει ιδιαίτερη προφορά σαν του BBC. Οι δάσκαλοι θα πρέπει αντίθετα να επικεντρώνονται στο να κατακτήσουν οι μαθητές ενεργητικά τη γραπτή πρότυπη αγγλική. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορούν να είναι βέβαιοι ότι οι μαθητές που θα θελήσουν, πιθανόν σε ένα μεταγενέστερο στάδιο, να μετατρέψουν την παραπάνω ικανότητα σε ενεργητική κατοχή της προφορικής πρότυπης αγγλικής (με το να κατέχουν δύο διαλέκτους ή με το να αλλάξουν τελείως διάλεκτο), θα έχουν στο μεταξύ αποκτήσει παθητική γνώση ικανή να τους επιτρέψει να το επιδιώξουν αυτόβουλα, αν και όταν το θελήσουν […].
