Λεξικό της κοινής νεοελληνικής

Βρες

Επιλογές αναζήτησης

Καλάθι

Αναζήτηση για: διά
608 εγγραφές [121 - 130]
διαισθάνομαι [δiesθánome] Ρ7.2β (χωρίς μππ.) : αντιλαμβάνομαι κτ. με τη διαίσθηση: Δεν μπορώ να το αποδείξω, ~ όμως ότι έτσι είναι. Διαισθάνθηκε τον κίνδυνο.

[λόγ. < αρχ. διαισθάνομαι `διακρίνω καθαρά΄ με αλλ. της σημ. κατά τη λ. διαίσθηση]

διαίσθηση η [δiésθisi] Ο33 : απροσδιόριστη γνώση αυτού που δεν μπορεί να αποδειχτεί με τη λογική ή αυτού που δεν υπάρχει ακόμη, η έκτη αίσθηση· (πρβ. ενόραση): Γυναικεία ~. H διαίσθησή μου μου λέει ότι είναι τίμιος. H διαίσθησή μου δε με γελάει ποτέ.

[λόγ. < ελνστ. διαίσθη(σις) `σαφής αντίληψη΄ -ση σημδ. γαλλ. intuition]

διαισθητικός -ή -ό [δiesθitikós] Ε1 : α. που ανήκει ή που αναφέρεται στη διαίσθηση: Διαισθητική γνώση. β. που είναι προικισμένος με διαίσθηση: Είναι ~ τύπος. διαισθητικά ΕΠIΡΡ.

[λόγ. διαίσθη(σις) -τικός μτφρδ. γαλλ. intuitif]

διαισθητικότητα η [δiesθitikótita] Ο28 : η ιδιότητα του διαισθητικού, η ικανότητα διαίσθησης.

[λόγ. διαισθητικ(ός) -ότης > -ότητα]

δίαιτα 1 η [δíeta] Ο27α γεν. και διαίτης στη σημ. 2β : τρόπος ή σύστημα διατροφής και ζωής: Ελαφριά / αυστηρή / θεραπευτική ~. ~ των αστροναυτών. 1. σύστημα διατροφής και διαβίωσης που καθορίζεται από γιατρό, για θεραπευτικούς σκοπούς: Ο γιατρός μού επέβαλε αυστηρή ~ για το στομάχι μου. 2α. περιορισμός και έλεγχος στην ποσότητα και την ποιότητα του φαγητού με σκοπό να μειωθεί το βάρος: ~ αδυνατίσματος. Εξαντλητική / αποτελεσματική / χημική ~. Kάνει ~ για να διατηρεί τη σιλουέτα της. Δεν μπορώ να κάνω ~, γιατί έχω αναιμία. β. (γεν.) διαίτης, ως χαρακτηρισμός τροφίμων με λίγες θερμίδες, κατάλληλων για δίαιτα: Γιαούρτια διαίτης.

[λόγ. < αρχ. δίαιτα]

δίαιτα 2 η : (ιστ.) συνέλευση αντιπροσώπων για εθνικά θέματα σε ορισμένες χώρες· κοινοβούλιο, τοπική βουλή: H Δίαιτα της Ελβετίας / της Πολωνίας / της Iαπωνίας.

[λόγ. < μσνλατ. diéta (ή μέσω του γαλλ. diète) < λατ. dies `ημέρα΄ σημδ. γερμ. Tag `ημέρα (συνέλευσης)΄, παρετυμ. (αντί π.χ. δίητα) αρχ. δίαιτα (στη σημ.: `οίκημα΄)]

διαιτησία η [δietisía] Ο25 : 1. η επίλυση μιας διαφοράς μεταξύ ατόμων ή κρατών από τρίτους (διαιτητές), τους οποίους έχουν επιλέξει οι ενδιαφερόμενοι: Παραπομπή ενός θέματος στη ~. H κυβέρνηση παρέπεμψε τη διαφορά εργοδοτών και εργαζομένων στη ~. Διεθνής ~. 2. (αθλ.) τα καθήκοντα, οι αρμοδιότητες του διαιτητή1 και η άσκησή τους: H ~ του υπήρξε άψογη / μεροληπτική. || ο διαιτητής ή το σύνολο των διαιτητών: Διατυπώνονται πολλές κατηγορίες εναντίον της ελληνικής διαιτησίας.

[λόγ. διαιτη(τής) -σία μτφρδ. γαλλ. arbitrage]

διαιτητεύω [δietitévo] Ρ5.1α : μεσολαβώ για την επίλυση διαφοράς. || (αθλ.) έχω την ευθύνη της ομαλής διεξαγωγής ενός αγώνα ως διαιτητής: Ο Iταλός διαιτητής διαιτήτευσε άριστα τον αγώνα μπάσκετ.

[λόγ. διαιτητ(ής) -εύω]

διαιτητής ο [δietitís] Ο7 : 1. (αθλ.) αυτός που επιβλέπει και ρυθμίζει τη διεξαγωγή ενός αγώνα σύμφωνα με ορισμένους κανονισμούς: Ο ~ απέβαλε δύο αντίπαλους παίκτες για επικίνδυνο παίξιμο. 2α. (νομ.) αυτός που ορίζεται από τους διαδίκους (άτομα ή κράτη) για να ρυθμίσει τη διαφορά τους. β. άτομο ή κράτος που το κύρος του του επιτρέπει να συμβιβάσει αντιτιθέμενα συμφέροντα.

[λόγ.: 2: αρχ. διαιτητής· 1: σημδ. αγγλ. umpire & γαλλ. arbitre]

διαιτητικός 1 -ή -ό [δietitikós] Ε1 : 1. που αναφέρεται στη δίαιτα 1, που αποβλέπει στη σωστή διατροφή: Διαιτητικά φαγητά. Διαιτητική αγωγή. Διαιτητικά φάρμακα, για τη διατροφή των ασθενών, χωρίς ιδιαίτερη θεραπευτική δράση. 2. (ως ουσ.) η διαιτητική: α. κλάδος της ιατρικής και της υγιεινής, που ασχολείται με τους κανόνες και τα συστήματα διατροφής. β. σχετικό σύγγραμμα.

[λόγ. < αρχ. διαιτητικός, διαιτητική ἡ]

< Προηγούμενο   1... 11 12 [13] 14 15 ...61   Επόμενο >
Μετάβαση στη σελίδα:Βρες