Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- ασυμβίβαστος -η -ο [asimvívastos] Ε5 : 1.για κπ. που δε συμβιβάζεται ή που δε συμβιβάστηκε: ~ άνθρωπος / χαρακτήρας. Σε θέματα αρχής είναι ασυμβίβαστη. 2. για κτ. που δε συμφωνεί ή που δεν ταιριάζει με κτ. άλλο: H συμπεριφορά του είναι ασυμβίβαστη με το αξίωμά του. || (ως ουσ.) το ασυμβίβαστο, αδυναμία συνύπαρξης στο ίδιο πρόσωπο δύο ιδιοτήτων: Tο ασυμβίβαστο του στρατιωτικού και του βουλευτικού αξιώματος.
[λόγ. < μσν. ασυμβίβαστος < α- 1 συμβιβασ- (συμβιβάζω) -τος]
