Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 150 εγγραφές [41 - 50] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- επουσιώδης -ης -ες [epusióδis] Ε11 : που δεν ανήκει ή δεν αναφέρεται στην ουσία της έννοιας, στην ίδια τη φύση της ή στα κυριότερα στοιχεία της αλλά στα δευτερεύοντα. ANT ουσιώδης: Επουσιώδη στοιχεία / χαρακτηριστικά. || ασήμαντος: Mία ~ διαφορά / λεπτομέρεια. Επουσιώδη λάθη.
[λόγ. < ελνστ. ἐπουσιώδης]
- εργώδης -ης -ες [erγóδis] Ε11 : (λόγ.) που απαιτεί έντονη προσπάθεια, που είναι επίπονος, κοπιαστικός: H σύνταξη μιας πολύτομης εγκυκλοπαίδειας αποτελεί ένα εργώδες εγχείρημα.
[λόγ. < αρχ. ἐργώδης]
- ευώδης -ης -ες [evóδis] Ε11 : (λόγ.) ευωδιαστός. ANT δυσώδης. || ειρωνικά, για κτ. δυσώδες, δύσοσμο.
[λόγ. < αρχ. εὐώδης]
- ζαχαρώδης -ης -ες [zaxaróδis] Ε11 : α. που περιέχει ζάχαρη: Zαχαρώδη προϊόντα, παρασκευασμένα με ζάχαρη. β. (ιατρ.) ~ διαβήτης, ζάχαρο2β.
[λόγ. < σακχαρώδης με προσαρμ. στη δημοτ. από επίδρ. της λ. ζάχαρη]
- ζωώδης -ης -ες [zoóδis] Ε11 : που ταιριάζει σε ζώο και όχι σε άνθρωπο. ANT ανθρώπινος: Bάρβαρα και ζωώδη ένστικτα.
[λόγ. < αρχ. ζῳώδης (< ζῷον)]
- ηλιθιώδης -ης -ες [iliθióδis] Ε11 : που ταιριάζει σε ηλίθιο.
ηλιθιωδώς ΕΠIΡΡ. [λόγ. < ελνστ. ἠλιθιώδης· λόγ. ηλιθιώδ(ης) -ώς]
- θαμνώδης -ης -ες [θamnóδis] Ε11 : 1. (για τόπο) που είναι γεμάτος από θάμνους: ~ έκταση. 2. που μοιάζει με θάμνο· θαμνοειδής: Θαμνώδη φυτά.
[λόγ. < ελνστ. θαμνώδης]
- θειώδης -ης -ες [θióδis] Ε11 : που μοιάζει με το θειάφι, κίτρινος ή κιτρινοπράσινος· (κυρ. στη χημ.) ονομασία ορισμένων ενώσεων του θείου: Θειώδη οξέα / άλατα.
[λόγ. < ελνστ. θειώδης `που περιέχει θειάφι (δες λ.)΄ & σημδ. λατ. sulfureus (σύγκρ. θειούχος)]
- θεμελιώδης -ης -ες [θemelióδis] Ε11 : ο θεμελιακός, ο βασικός, ο ουσιώδης: ~ κανόνας / νόμος. Θεμελιώδεις αρχές. Aπαγορεύεται η αναθεώρηση των θεμελιωδών διατάξεων του συντάγματος. Θεμελιώδες ζήτημα / πρόβλημα.
[λόγ. θεμέλι(ον) -ώδης]
- θηριώδης -ης -ες [θirióδis] Ε11 : 1. που τον χαρακτηρίζει μεγάλη αγριότητα και απανθρωπιά: ~ τύραννος / ψυχή. Θηριώδεις πράξεις, θηριωδίες. 2. πελώριος: Ένας άντρας ~.
θηριωδώς ΕΠIΡΡ. [λόγ. < αρχ. θηριώδης· λόγ. < αρχ. θηριωδῶς]
