Τεχνολογίες της Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και διδασκαλία της ελληνικής 

Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην ελληνική εκπαίδευση 

 

6.6. Προτάσεις για βελτίωση

Η τριετής εμπειρία των επιμορφωτών αυτών έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σε σχέση με τις προτάσεις που καταθέτουν ως προς το πώς μπορούν να βελτιωθούν τα πράγματα στην επιμόρφωση των φιλολόγων. Οι προτάσεις ποικίλλουν. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η επισήμανση ότι αυτό που λείπει από τους διδάσκοντες δεν είναι τόσο η τεχνολογική κατάρτιση, αλλά η παιδαγωγική που θα τους καταστήσει ικανούς να αναπροσαρμόσουν τη διδασκαλία τους και να ενσωματώσουν σ' αυτήν νέες μεθόδους και μέσα διδασκαλίας. Ακόμη, επισημαίνουν ότι απαιτούνται μεγαλύτερης διάρκειας επιμορφωτικά προγράμματα, προκειμένου οι εκπαιδευτικοί να μάθουν να ανταποκρίνονται στα νέα τους καθήκοντα και στο νέο τους ρόλο μέσα στην τάξη, συνεχής θεσμοθετημένη επιμόρφωση, σταθερή παρουσία επιμορφωτών που θα υποστηρίζουν τη διδακτική διαδικασία, ευέλικτο πρόγραμμα, διαθέσιμα εργαστήρια πληροφορικής και ευέλικτος διοικητικός μηχανισμός.


Τι θα βελτίωνε τα στάση τους; Αν οι καθηγητές είχαν μια πολύ καλή, μάλλον να το έλεγα διαφορετικά, αν είχαν μια επαρκή κατάρτιση παιδαγωγική, που λείπει.

Παιδαγωγική κατάρτιση για να επιλύουν προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην τάξη τους σχετικά με το ρόλο τους αλλά και το ρόλο των μαθητών που αλλάζει.

Δεν ήτανε αρκετό το διάστημα, μόλις οι εκπαιδευτικοί άρχισαν να μαθαίνουν τελείωσε το πρόγραμμα και τους αφήσαμε πάλι μόνους να προσπαθούν να λύσουν όλα τα προβλήματα μόνοι τους. Είναι βέβαιο ότι αυτοί οι εκπαιδευτικοί, και να ήθελαν να συνεχίσουν, χωρίς την απαραίτητη στήριξη δεν θα το κάνουν.

Θα βελτίωνε τη στάση τους ένα ανοιχτό εργαστήρι, στη διάθεσή τους δηλαδή, και δεύτερον ένα ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών να μην κάθε μήνα λένε πόσες σελίδες έχουνε διδάξει. Και θα βελτίωνε τη στάση τους σίγουρα σταθερή επιμόρφωση, επί χρόνια, ένας άνθρωπος να τους βοηθάει και να τους, για να αλλάξει τη στάση τους, γιατί το να αλλάξει η στάση τους είναι το πιο δύσκολο πράγμα, δεν γίνεται μέσα σε ξέρω κι εγώ πόσες συναντήσεις είχαμε εμείς όλες-όλες, 22; 23;

Μια διαρκής υποστήριξη και εμψύχωση θα τους, νομίζω ότι θα άλλαζε τα πράγματα, δηλαδή ομάδες εργασίας με εμψυχωτή, ο οποίος να παρευρίσκεται και στην ώρα του μαθήματος, την ώρα της διδασκαλίας. Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο, είναι πολύ μάλλον να ζητάμε από τους εκπαιδευτικούς να μπαίνουν στα εργαστήρια μόνοι τους με είκοσι πέντε-τριάντα παιδιά και να τα βγάζουν πέρα όταν το μάθημα, ξέρω 'γω, της Πληροφορικής γίνεται με τα μισά παιδιά, ότι να μπουν όλα αυτά τα παιδιά, να δουλέψουνε σε ομάδες, αλλά να υπάρχει και ένα δεύτερο άτομο που να στηρίζει, δηλαδή, έτσι και πάλι σιγά-σιγά, θα άλλαζε, νομίζω κάτι.

Καταρχήν, να απελευθερωθεί λίγο το εργαστήριο από τον πληροφορικό και να δοθεί και στις υπόλοιπες ειδικότητες. Να φύγει αυτός ο φόβος από τον διευθυντή "θα χαλάσεις το εργαστήριο", αυτά είναι βασικά πρακτικά πράγματα. Θεωρώ ότι είναι πολύ βασικό να υπάρχει κάποιος ο οποίος θα στηρίξει τον εκπαιδευτικό στο να πραγματοποιήσει διδασκαλία στο εργαστήριο. Από τη στιγμή που θα το κάνει αυτό μία, δύο, τρεις φορές, μπαίνει σε μια διαφορετική διαδικασία, γι' αυτό και, μάλλον η ενδοσχολική έχει αυτό το νόημα. Το να είναι κάποιος ο οποίος μπαίνει στα πλαίσια ενός σχολείου και στηρίζει τον εκπαιδευτικό στην καθημερινότητά του ή του προτείνει, εγώ τους έλεγα ότι θα πρέπει να κάνετε ένα πλάνο, δεν μπορείτε να κάνετε μάθημα με τεχνολογίες κάθε φορά ούτε να, να πείτε πoιο ενδείκνυται, πόσες ώρες έχω να χαλάσω εκεί. Να του προτείνει, να του λύσει κάποια πρακτικά προβλήματα, να το συζητήσει λίγο θεωρητικά μαζί του και βεβαίως να κάνει πρακτική εφαρμογή. Δηλαδή όσο μένεις στη θεωρία, θα καταλαβαίνουν το 10% του τι γίνεται. Μόνο όταν μπουν στη διαδικασία να το κάνουν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Θα 'πρεπε δηλαδή ο επιμορφωτής να χρεώνεται ίσως κάποια σχολεία τελικά και να βοηθάει σ' αυτό.

Τελευταία Ενημέρωση: 10 Ιούλ 2008, 12:18