Αποτελέσματα για: "Ν"
- ν4α
4α
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α4Σ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α4Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
ᾷς
ᾷ
ῶ
ᾷς
ᾷ
ῴην
ῴης
ῴη
α
άτω
Εν.
1
2
3
ῶμαι
ᾷ
ᾶται
ῶμαι
ᾷ
ᾶται
ῴμην
ῷο
ῷτο
ῶ
άσθω
Δυ.
2
3
ᾶτον
ᾶτον
ᾶτον
ᾶτον
ῷτον
ῷτον
ᾶτον
άτων
Δυ.
2
3
ᾶσθον
ᾶσθον
ᾶσθον
ᾶσθον
ῷσθον
ῴσθην
ᾶσθον
άσθων
Πλ.
1
2
3
ῶμεν
ᾶτε
ῶσι(ν)
ῶμεν
ᾶτε
ῶσι(ν)
ῷμεν
ῷτε
ῷεν
ᾶτε
ώντων
Πλ.
1
2
3
ώμε(σ)θα
ᾶσθε
ῶνται
ώμε(σ)θα
ᾶσθε
ῶνται
ῴμε(σ)θα
ῷσθε
ῷντο
ᾶσθε
άσθων
Απρφ.: ᾶν (εσφ.: ᾷν)
Μτχ.: ῶν, ῶσα, ῶν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: ᾶσθαι
Μτχ.: ώμενος, ωμένη/α, ώμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
ῶσα
ῶν
Εν.
Ον. / Κλ.
ώμενος/ε
ωμένη/α
ώμενον
Γεν.
ῶντος
ώσης
ῶντος
Γεν.
ωμένου
ωμένης/ας
ωμένου
Δοτ.
ῶντι
ώσῃ
ῶντι
Δοτ.
ωμένῳ
ωμένῃ/ᾳ
ωμένῳ
Αιτ.
ῶντα
ῶσαν
ῶν
Αιτ.
ώμενον
ωμένην/αν
ώμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
ῶντε
ώσα
ῶντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ωμένω
ωμένα
ωμένω
Γεν.
ώντοιν
ώσαιν
ώντοιν
Γεν.
ωμένοιν
ωμέναιν
ωμένοιν
Δοτ.
ώντοιν
ώσαιν
ώντοιν
Δοτ.
ωμένοιν
ωμέναιν
ωμένοιν
Αιτ.
ῶντε
ώσα
ῶντε
Αιτ.
ωμένω
ωμένα
ωμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
ῶντες
ῶσαι
ῶντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ώμενοι
ώμεναι
ώμενα
Γεν.
ώντων
ωσῶν
ώντων
Γεν.
ωμένων
ωμένων
ωμένων
Δοτ.
ῶσι(ν)
ώσαις
ῶσι(ν)
Δοτ.
ωμένοις
ωμέναις
ωμένοις
Αιτ.
ῶντας
ώσας
ῶντα
Αιτ.
ωμένους
ωμένας
ώμενα
- σε λ. πλήρ. μ. [=> α1]
- ν4ε
4ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
εῖς
εῖ
ῶ
ῇς
ῇ
οίην
οίης
οίη
ει
είτω
Εν.
1
2
3
οῦμαι
ῇ, εῖ
εῖται
ῶμαι
ῇ
ῆται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ
είσθω
Δυ.
2
3
εῖτον
εῖτον
ῆτον
ῆτον
οῖτον
οίτην
εῖτον
είτων
Δυ.
2
3
εῖσθον
εῖσθον
ῆσθον
ῆσθον
οῖσθον
οίσθην
εῖσθον
είσθων
Πλ.
1
2
3
οῦμεν
εῖτε
οῦσι(ν)
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
εῖτε
ούντων
Πλ.
1
2
3
ούμε(σ)θα
εῖσθε
οῦνται
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
εῖσθε
είσθων
Απρφ.: εῖν
Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εῖσθαι
Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
4. «Αττικός Μέλλων»: δεν περιορίζεται μόνο στην Αττ. διάλεκτο, αλλά ο όρος έχει καθιερωθεί από τη συνήθεια. «Δωρικός Μέλλων»: ο όρος επεκτείνεται από την κανονική χρήση του και στους συνρ. μέλλ. απθ. ρ., γνωστούς από τον Όμηρο και τους Αττ. συγγραφείς. => G&G § 678 κ.ε., Smyth § 538 κ.ε., K‒B II, σσ. 105-110, Schwyzer I, σσ. 784 κ.ε.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
οῦσα
οῦν
Εν.
Ον. / Κλ.
ούμενος/ε
ουμένη/α
ούμενον
Γεν.
οῦντος
ούσης
οῦντος
Γεν.
ουμένου
ουμένης/ας
ουμένου
Δοτ.
οῦντι
ούσῃ
οῦντι
Δοτ.
ουμένῳ
ουμένῃ/ᾳ
ουμένῳ
Αιτ.
οῦντα
οῦσαν
οῦν
Αιτ.
ούμενον
ουμένην/αν
ούμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Γεν.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Γεν.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Δοτ.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Δοτ.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Αιτ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Αιτ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οῦντες
οῦσαι
οῦντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ούμενοι
ούμεναι
ούμενα
Γεν.
ούντων
ουσῶν
ούντων
Γεν.
ουμένων
ουμένων
ουμένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ουμένοις
ουμέναις
ουμένοις
Αιτ.
οῦντας
ούσας
οῦντα
Αιτ.
ουμένους
ουμένας
ούμενα
- σε λ. πλήρ. μ. [=> α1]
- νᾷ
- Αττ. ενστ. ενεργ. ορ., 3ο εν. ρ. νάω (Α)
- να1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- ποιητ. ενστ. ρ. νάω (Α)
- να1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- ποιητ. ενστ. ρ. νάω (Α) (πρθ. Λυρ. στον Κλήμ. Αλεξ. Στρωματεῖς 4.26) [νάω (Β): => LSJ-Suppl.]
- να3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- ποιητ. πρτ. ρ. νάω (Α)
- ναι3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Επκ. πρτ. ρ. ναίω
- ναιέμεν
- Επκ. ενστ. ενεργ. απρφ. ρ. ναίω
- ναιεσκ3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- θαμ. πρτ. ρ. ναίω (Όμ., Ησδ.) [=> λαβεσκ3]
- ναιετα1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- ποιητ. ενστ. ρ. ναιετάω
- ναιεταασκ3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Επκ. θαμ. πρτ. ρ. ναιετάω [για τον τ.: => ὁράᾳς, => & λαβεσκ3]
- ναιετόωσα
- -ης, -ῃ, κ.λπ., Επκ. ενστ. ενεργ. μτχ., θ. ρ. ναιετάω [για τον τ.: => ὁρόω]
- ναιησ2
2
Ρηματικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
α
ας
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
αιμι
ειας
ειε(ν), αι3Σ
ον
άτω
Εν.
1
2
3
άμην
ω
ατο
ωμαι
ῃ
ηται
αίμην
αιο
αιτο
αι3Σ
άσθω
Δυ.
2
3
ατον
άτην
ητον
ητον
αιτον
αίτην
ατον
άτων
Δυ.
2
3
ασθον
άσθην
ησθον
ησθον
αισθον
αίσθην
ασθον
άσθων
Πλ.
1
2
3
αμεν
ατε
αν
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
αιμεν
αιτε
ειαν
ατε
άντων
Πλ.
1
2
3
άμε(σ)θα
ασθε
αντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
αίμε(σ)θα
αισθε
αιντο
ασθε
άσθων
Απρφ.: αι3Σ
Μτχ.: ας, ασα, αν (=> Μετοχικές καταλήξεις)
Απρφ.: ασθαι
Μτχ.: άμενος, αμένη/α, άμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ας
ασα
αν
Εν.
Ον. / Κλ.
άμενος/ε
αμένη/α
άμενον
Γεν.
αντος
άσης
αντος
Γεν.
αμένου
αμένης/ας
αμένου
Δοτ.
αντι
άσῃ
αντι
Δοτ.
αμένῳ
αμένῃ/ᾳ
αμένῳ
Αιτ.
αντα
ασαν
αν
Αιτ.
άμενον
αμένην/αν
άμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
αντε
άσα
αντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
αμένω
αμένα
αμένω
Γεν.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Γεν.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Δοτ.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Δοτ.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Αιτ.
αντε
άσα
αντε
Αιτ.
αμένω
αμένα
αμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
αντες
ασαι
αντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
άμενοι
άμεναι
άμενα
Γεν.
άντων
ασῶν
άντων
Γεν.
αμένων
αμένων
αμένων
Δοτ.
ασι(ν)
άσαις
ασι(ν)
Δοτ.
αμένοις
αμέναις
αμένοις
Αιτ.
αντας
άσας
αντα
Αιτ.
αμένους
αμένας
άμενα
- μτγν. αόρ. μέσ. ρ. ναίω
- ναίοισα
- Δωρ. [=> λιποῖσα] ενστ. ενεργ. μτχ., θ. ον. εν. ρ. ναίω (Θεόκρ. 2.71)
- ναίοισι
- Δωρ. ενστ. ενεργ. ορ., 3ο πλ. ρ. ναίω (Πίνδ. Πυθ. 12.26)
- ναιομενάων
- Επκ. ενστ. παθ. μτχ., θ. γεν. πλ. ρ. ναίω
- ναιομένοισι(ν)
- Επκ. ενστ. παθ. μτχ., αρ. δοτ. πλ. ρ. νάω (Α)
- ναιτα1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- ποιητ. ενστ. ρ. ναιετάω (ΜΑΜΑ 1.412)
- ναξ2
2
Ρηματικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
α
ας
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
αιμι
ειας
ειε(ν), αι3Σ
ον
άτω
Εν.
1
2
3
άμην
ω
ατο
ωμαι
ῃ
ηται
αίμην
αιο
αιτο
αι3Σ
άσθω
Δυ.
2
3
ατον
άτην
ητον
ητον
αιτον
αίτην
ατον
άτων
Δυ.
2
3
ασθον
άσθην
ησθον
ησθον
αισθον
αίσθην
ασθον
άσθων
Πλ.
1
2
3
αμεν
ατε
αν
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
αιμεν
αιτε
ειαν
ατε
άντων
Πλ.
1
2
3
άμε(σ)θα
ασθε
αντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
αίμε(σ)θα
αισθε
αιντο
ασθε
άσθων
Απρφ.: αι3Σ
Μτχ.: ας, ασα, αν (=> Μετοχικές καταλήξεις)
Απρφ.: ασθαι
Μτχ.: άμενος, αμένη/α, άμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ας
ασα
αν
Εν.
Ον. / Κλ.
άμενος/ε
αμένη/α
άμενον
Γεν.
αντος
άσης
αντος
Γεν.
αμένου
αμένης/ας
αμένου
Δοτ.
αντι
άσῃ
αντι
Δοτ.
αμένῳ
αμένῃ/ᾳ
αμένῳ
Αιτ.
αντα
ασαν
αν
Αιτ.
άμενον
αμένην/αν
άμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
αντε
άσα
αντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
αμένω
αμένα
αμένω
Γεν.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Γεν.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Δοτ.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Δοτ.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Αιτ.
αντε
άσα
αντε
Αιτ.
αμένω
αμένα
αμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
αντες
ασαι
αντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
άμενοι
άμεναι
άμενα
Γεν.
άντων
ασῶν
άντων
Γεν.
αμένων
αμένων
αμένων
Δοτ.
ασι(ν)
άσαις
ασι(ν)
Δοτ.
αμένοις
αμέναις
αμένοις
Αιτ.
αντας
άσας
αντα
Αιτ.
αμένους
αμένας
άμενα
- αόρ. ρ. νάσσω
- ναρκ4α
4α
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α4Σ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α4Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
ᾷς
ᾷ
ῶ
ᾷς
ᾷ
ῴην
ῴης
ῴη
α
άτω
Εν.
1
2
3
ῶμαι
ᾷ
ᾶται
ῶμαι
ᾷ
ᾶται
ῴμην
ῷο
ῷτο
ῶ
άσθω
Δυ.
2
3
ᾶτον
ᾶτον
ᾶτον
ᾶτον
ῷτον
ῷτον
ᾶτον
άτων
Δυ.
2
3
ᾶσθον
ᾶσθον
ᾶσθον
ᾶσθον
ῷσθον
ῴσθην
ᾶσθον
άσθων
Πλ.
1
2
3
ῶμεν
ᾶτε
ῶσι(ν)
ῶμεν
ᾶτε
ῶσι(ν)
ῷμεν
ῷτε
ῷεν
ᾶτε
ώντων
Πλ.
1
2
3
ώμε(σ)θα
ᾶσθε
ῶνται
ώμε(σ)θα
ᾶσθε
ῶνται
ῴμε(σ)θα
ῷσθε
ῷντο
ᾶσθε
άσθων
Απρφ.: ᾶν (εσφ.: ᾷν)
Μτχ.: ῶν, ῶσα, ῶν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: ᾶσθαι
Μτχ.: ώμενος, ωμένη/α, ώμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
ῶσα
ῶν
Εν.
Ον. / Κλ.
ώμενος/ε
ωμένη/α
ώμενον
Γεν.
ῶντος
ώσης
ῶντος
Γεν.
ωμένου
ωμένης/ας
ωμένου
Δοτ.
ῶντι
ώσῃ
ῶντι
Δοτ.
ωμένῳ
ωμένῃ/ᾳ
ωμένῳ
Αιτ.
ῶντα
ῶσαν
ῶν
Αιτ.
ώμενον
ωμένην/αν
ώμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
ῶντε
ώσα
ῶντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ωμένω
ωμένα
ωμένω
Γεν.
ώντοιν
ώσαιν
ώντοιν
Γεν.
ωμένοιν
ωμέναιν
ωμένοιν
Δοτ.
ώντοιν
ώσαιν
ώντοιν
Δοτ.
ωμένοιν
ωμέναιν
ωμένοιν
Αιτ.
ῶντε
ώσα
ῶντε
Αιτ.
ωμένω
ωμένα
ωμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
ῶντες
ῶσαι
ῶντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ώμενοι
ώμεναι
ώμενα
Γεν.
ώντων
ωσῶν
ώντων
Γεν.
ωμένων
ωμένων
ωμένων
Δοτ.
ῶσι(ν)
ώσαις
ῶσι(ν)
Δοτ.
ωμένοις
ωμέναις
ωμένοις
Αιτ.
ῶντας
ώσας
ῶντα
Αιτ.
ωμένους
ωμένας
ώμενα
- ενστ. ρ. ναρκάω
