Αποτελέσματα για: "Ε"
- ἐ4α
4α
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α4Σ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α4Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
ᾷς
ᾷ
ῶ
ᾷς
ᾷ
ῴην
ῴης
ῴη
α
άτω
Εν.
1
2
3
ῶμαι
ᾷ
ᾶται
ῶμαι
ᾷ
ᾶται
ῴμην
ῷο
ῷτο
ῶ
άσθω
Δυ.
2
3
ᾶτον
ᾶτον
ᾶτον
ᾶτον
ῷτον
ῷτον
ᾶτον
άτων
Δυ.
2
3
ᾶσθον
ᾶσθον
ᾶσθον
ᾶσθον
ῷσθον
ῴσθην
ᾶσθον
άσθων
Πλ.
1
2
3
ῶμεν
ᾶτε
ῶσι(ν)
ῶμεν
ᾶτε
ῶσι(ν)
ῷμεν
ῷτε
ῷεν
ᾶτε
ώντων
Πλ.
1
2
3
ώμε(σ)θα
ᾶσθε
ῶνται
ώμε(σ)θα
ᾶσθε
ῶνται
ῴμε(σ)θα
ῷσθε
ῷντο
ᾶσθε
άσθων
Απρφ.: ᾶν (εσφ.: ᾷν)
Μτχ.: ῶν, ῶσα, ῶν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: ᾶσθαι
Μτχ.: ώμενος, ωμένη/α, ώμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -αω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ α
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
ῶσα
ῶν
Εν.
Ον. / Κλ.
ώμενος/ε
ωμένη/α
ώμενον
Γεν.
ῶντος
ώσης
ῶντος
Γεν.
ωμένου
ωμένης/ας
ωμένου
Δοτ.
ῶντι
ώσῃ
ῶντι
Δοτ.
ωμένῳ
ωμένῃ/ᾳ
ωμένῳ
Αιτ.
ῶντα
ῶσαν
ῶν
Αιτ.
ώμενον
ωμένην/αν
ώμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
ῶντε
ώσα
ῶντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ωμένω
ωμένα
ωμένω
Γεν.
ώντοιν
ώσαιν
ώντοιν
Γεν.
ωμένοιν
ωμέναιν
ωμένοιν
Δοτ.
ώντοιν
ώσαιν
ώντοιν
Δοτ.
ωμένοιν
ωμέναιν
ωμένοιν
Αιτ.
ῶντε
ώσα
ῶντε
Αιτ.
ωμένω
ωμένα
ωμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
ῶντες
ῶσαι
ῶντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ώμενοι
ώμεναι
ώμενα
Γεν.
ώντων
ωσῶν
ώντων
Γεν.
ωμένων
ωμένων
ωμένων
Δοτ.
ῶσι(ν)
ώσαις
ῶσι(ν)
Δοτ.
ωμένοις
ωμέναις
ωμένοις
Αιτ.
ῶντας
ώσας
ῶντα
Αιτ.
ωμένους
ωμένας
ώμενα
- σε λ. πλήρ. μ. [=> ἀ1]
- ἔα
- ενστ. ενεργ. πρ., 2ο εν. ρ. ἐάω[Ἰλ.1.276, 2.165 & 346, 9.260, Ὀδ. 2.281, Σοφ. Ἀ. 95, Ο.Κ. 593, 625, 798, 1192 [εικ.], Φ.1369 & 1397, Τ.344, Ἠ.803 & 1483, Ο.Τ.1451, Αριστοφ. N. 932, Πίνδ. Ὀλ. 9.40 [43], Ξενοφ. Κ.Π. 1.4.26, Συμπ. 6.8, Θεόκρ. 9.43]
- ἔα
- Όμ. & Ιων. πρτ., 1ο εν. ρ. εἰμί [αναύξητο ἦα, => 1ο εν. ἦν] (Ἰλ. 4.321 & 5.887, Ὀδ. 14.222 & 352, Ηρόδ. 2.19.2, Καλλμ. αποσπ. 384.32, Εἰς Ἄρτ. (3) 8 & 154, Ἐπιγρ.42.2)
- ἔα
- Επκ. & Ιων. πρτ. ενεργ., 3ο εν. ρ. ἐάω (Ἰλ. 5.517, 13.2, 16.731, Ὀδ.23.77, 244, Ηρόδ. 1.17.2, 2.18.3, 19.2)
- ἔα
- Ελεατ. ενστ. ευκτ., 3ο εν. ρ. εἰμί (SIG 9,6ος αι. π.Χ.)
- ἐᾷ
- ενστ. ενεργ. ορ., 3ο εν. ρ. ἐάω (Ἰλ. 5.256, Ησδ. Θ. 772, Σοφ. Φ. 820, Ο.Τ. 407 & 948., Ευρ. Ἑκ.501 & 587, Ξενοφ. Κ.Π. 2.2.8, Αισχίν. Κ.Τιμ. 13, 28, 183, Π.Παραπρ. 95, Κ.Κτησ. 21, 26, 127, 176)
- ἐᾷ
- ενστ. ενεργ. υπ., 3ο εν. ρ. ἐάω (Ὀδ. 13.359, Πλάτ. Πολ. 1.345a, Σοφ. Αἴ.1184)
- ἐάᾳ
- Επκ. ενστ. ενεργ. ορ., 3ο εν. ρ. ἐάω (Ἰλ.8.414)
- ἐάαν
- Επκ. ενστ. ενεργ. απρφ. ρ. ἐάω (Ὀδ. 8.509)
- ἐάᾳς
- Επκ. ενστ. ενεργ. ορ., 2ο εν. ρ. ἐάω (Ὀδ.12.282, 19.374)
- ἐάᾳς
- Επκ. ενστ. ενεργ. υπ., 2ο εν. ρ. ἐάω (Ὀδ.11.110, 12.137)
- ἐαγ8ε
8ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ., ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
Ορ.8Σ
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
ΠΡΤ
ΑΟΡ. Β΄
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
ΑΟΡ.
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
Εν.
1
2
3
ην
εις
ει
-
-
-
ην
ης
η
ῶ
ῇς
ῇ
είην
είης
είη
ες7Σ
έτω
ητι, ηθι9Σ
ήτω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ετον
έτην
ητον
ήτην
ῆτον
ῆτον
εῖτον
είτην
ετον7Σ
έτων
ητον
ήτων
Πλ.
1
2
3
εμεν
ετε
εσαν
εμεν
ετε
εσαν
ημεν
ητε
ησαν
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
εῖμεν
εῖτε
εῖεν
ετε7Σ
έντων
ητε
έντων
Απρφ.: εῖναι (αόρ.2), ῆναι (αόρ. παθ.)
Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ..
Πρ.
Εν.
1
2
3
έμην
εσο (πρτ.), ου (αόρ.)
ετο
ῶμαι
ῇ
ῆται
είμην
εῖο
εῖτο
οῦ, ου
έσθω
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ῆσθον
ῆσθον
εῖσθον
είσθην
εσθον7Σ
έσθων
Πλ.
1
2
3
έμε(σ)θα
εσθε
εντο
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
είμε(σ)θα
εῖσθε
εῖντο
εσθε7Σ
έσθων
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
είς
εῖσα
έν
Εν.
Ον. / Κλ.
έμενος/ε
εμένη/α
έμενον
Γεν.
έντος
είσης
έντος
Γεν.
εμένου
εμένης/ας
εμένου
Δοτ.
έντι
είσῃ
έντι
Δοτ.
εμένῳ
εμένῃ/ᾳ
εμένῳ
Αιτ.
έντα
εῖσαν
έν
Αιτ.
έμενον
εμένην/αν
έμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
έντε
είσα
έντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
εμένω
εμένα
εμένω
Γεν.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Γεν.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Δοτ.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Δοτ.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Αιτ.
έντε
είσα
έντε
Αιτ.
εμένω
εμένα
εμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
έντες
εῖσαι
έντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
έμενοι
έμεναι
έμενα
Γεν.
έντων
εισῶν
έντων
Γεν.
εμένων
εμένων
εμένων
Δοτ.
εῖσι(ν)
είσαις
εῖσι(ν)
Δοτ.
εμένοις
εμέναις
εμένοις
Αιτ.
έντας
είσας
έντα
Αιτ.
εμένους
εμένας
έμενα
- αόρ.2 παθ. ρ. ἄγνυμι (προφανώς μόνο σύνθ.]
- ἐαγ9
9
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΡΓ. - Ορ.
ΜΕΣ.-ΠΑΘ.- Ορ.
ΠΡΚ.
ΥΠΣ.
ΠΡΚ.
ΥΠΣ.
Εν.
1
2
3
α
ας
ε(ν)
η
ης
ει(ν)
Εν.
1
2
3
μαι
σαι
ται
μην
σο
το
Δυ.
2
3
ατον
ατον
ετον
έτην
Δυ.
2
3
σθον
σθον
σθον
σθην
Πλ.
1
2
3
αμεν
ατε
ασι(ν)
εμεν
ετε
εσαν
Πλ.
1
2
3
με(σ)θα
σθε
νται
με(σ)θα
σθε
ντο
Απρφ.: έναι, άμεναι10Σ
Μτχ.: ώς, υῖα, ός (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: σθαι
Μτχ.: μένος, μένη/α, μένον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
10. Όμ.: όχι κτλξ. -έναι. Παραδείγματα με -άμεναι εκτός Επκ.: λήμματα πλήρους μορφής.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. /Κλ.
ώς
υῖα
ός
Εν.
Ον. / Κλ.
μένος/ε
μένη/α
μένον
Γεν.
ότος
υίας
ότος
Γεν.
μένου
μένης/ας
μένου
Δοτ.
ότι
υίᾳ
ότι
Δοτ.
μένῳ
μένῃ/ᾳ
μένῳ
Αιτ.
ότα
υῖαν
ός
Αιτ.
μένον
μένην/αν
μένον
Δυ.
Ον. / Κλ.
ότε
υία
ότε
Δυ.
Ον. / Κλ.
μένω
μένα
μένω
Γεν.
ότοιν
υίαιν
ότοιν
Γεν.
μένοιν
μέναιν
μένοιν
Δοτ.
ότοιν
υίαιν
ότοιν
Δοτ.
μένοιν
μέναιν
μένοιν
Αιτ.
ότε
υία
ότε
Αιτ.
μένω
μένα
μένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
ότες
υῖαι
ότα
Πλ.
Ον. / Κλ.
μένοι
μέναι
μένα
Γεν.
ότων
υιῶν
ότων
Γεν.
μένων
μένων
μένων
Δοτ.
όσι(ν)
υίαις
όσι(ν)
Δοτ.
μένοις
μέναις
μένοις
Αιτ.
ότας
υίας
ότα
Αιτ.
μένους
μένας
μένα
1. Θ. εν. της μεσ. - παθ. μτχ.: κανονικά με α, όχι η, στην τελική συλλαβή σε όλες τις διαλέκτους πλην της Αττ.-Ιων.
2. Σε αυτόν τον πίνακα εντάσσεται η κλίση μερικών άλλων τ. σε -μι.
Αναγκαία η επιφύλαξη και η προσοχή ως προς την απατηλή ομοιότητα πολλών τύπων.
Όθεν, 1. -ντι: δοτ. μτχ. & Δωρ. 3ο πλ.
2. η υπ. αορ. με βραχύ φωνήεν συχνά ομοιάζει προς μέλλ.
3. -εν: 3ο εν, 3ο πλ. και απρφ.
Οι λιγότερο οικείοι τύποι δίνονται σε λήμματα πλήρους μορφής με κατάλληλες παραπομπές.
- πρκ. ενεργ. [παθ. σημ.] ρ. ἄγνυμι (Ησδ. Ἔ.534, τμ.)
- ἐάγαγον
- Φωκ. αόρ.2 ενεργ. ορ., 3ο πλ. ρ. ἄγω (SIG 5 = Schw. 317)
- Ϝέαγε
- πρκ. ενεργ. [παθ. σημ.] ορ., 3ο εν. ρ. ἄγνυμι (Σαπφ. 2.9 Hiller, Edmonds· ἔαγε ο Bergk, 31.9 L‒P)
- ἑαδ3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- αόρ.2 ρ. ἁνδάνω
- ἑαδ9
9
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΡΓ. - Ορ.
ΜΕΣ.-ΠΑΘ.- Ορ.
ΠΡΚ.
ΥΠΣ.
ΠΡΚ.
ΥΠΣ.
Εν.
1
2
3
α
ας
ε(ν)
η
ης
ει(ν)
Εν.
1
2
3
μαι
σαι
ται
μην
σο
το
Δυ.
2
3
ατον
ατον
ετον
έτην
Δυ.
2
3
σθον
σθον
σθον
σθην
Πλ.
1
2
3
αμεν
ατε
ασι(ν)
εμεν
ετε
εσαν
Πλ.
1
2
3
με(σ)θα
σθε
νται
με(σ)θα
σθε
ντο
Απρφ.: έναι, άμεναι10Σ
Μτχ.: ώς, υῖα, ός (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: σθαι
Μτχ.: μένος, μένη/α, μένον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
10. Όμ.: όχι κτλξ. -έναι. Παραδείγματα με -άμεναι εκτός Επκ.: λήμματα πλήρους μορφής.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. /Κλ.
ώς
υῖα
ός
Εν.
Ον. / Κλ.
μένος/ε
μένη/α
μένον
Γεν.
ότος
υίας
ότος
Γεν.
μένου
μένης/ας
μένου
Δοτ.
ότι
υίᾳ
ότι
Δοτ.
μένῳ
μένῃ/ᾳ
μένῳ
Αιτ.
ότα
υῖαν
ός
Αιτ.
μένον
μένην/αν
μένον
Δυ.
Ον. / Κλ.
ότε
υία
ότε
Δυ.
Ον. / Κλ.
μένω
μένα
μένω
Γεν.
ότοιν
υίαιν
ότοιν
Γεν.
μένοιν
μέναιν
μένοιν
Δοτ.
ότοιν
υίαιν
ότοιν
Δοτ.
μένοιν
μέναιν
μένοιν
Αιτ.
ότε
υία
ότε
Αιτ.
μένω
μένα
μένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
ότες
υῖαι
ότα
Πλ.
Ον. / Κλ.
μένοι
μέναι
μένα
Γεν.
ότων
υιῶν
ότων
Γεν.
μένων
μένων
μένων
Δοτ.
όσι(ν)
υίαις
όσι(ν)
Δοτ.
μένοις
μέναις
μένοις
Αιτ.
ότας
υίας
ότα
Αιτ.
μένους
μένας
μένα
1. Θ. εν. της μεσ. - παθ. μτχ.: κανονικά με α, όχι η, στην τελική συλλαβή σε όλες τις διαλέκτους πλην της Αττ.-Ιων.
2. Σε αυτόν τον πίνακα εντάσσεται η κλίση μερικών άλλων τ. σε -μι.
Αναγκαία η επιφύλαξη και η προσοχή ως προς την απατηλή ομοιότητα πολλών τύπων.
Όθεν, 1. -ντι: δοτ. μτχ. & Δωρ. 3ο πλ.
2. η υπ. αορ. με βραχύ φωνήεν συχνά ομοιάζει προς μέλλ.
3. -εν: 3ο εν, 3ο πλ. και απρφ.
Οι λιγότερο οικείοι τύποι δίνονται σε λήμματα πλήρους μορφής με κατάλληλες παραπομπές.
- πρκ. ενεργ. ρ. ἁνδάνω
- ἔϜαδε
- αόρ. ενεργ. ορ., 3ο εν. ρ. ἁνδάνω (GDI 4982 = Schw. 175.1)
- ϜεϜαδηǪότα
- Λοκρ. πρκ. ενεργ. μτχ., αρ. αιτ. εν. ρ. ἁνδάνω (IG 9(1).334.38 = Schw. 362)
- ἐαθ8ε
8ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ., ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
Ορ.8Σ
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
ΠΡΤ
ΑΟΡ. Β΄
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
ΑΟΡ.
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
Εν.
1
2
3
ην
εις
ει
-
-
-
ην
ης
η
ῶ
ῇς
ῇ
είην
είης
είη
ες7Σ
έτω
ητι, ηθι9Σ
ήτω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ετον
έτην
ητον
ήτην
ῆτον
ῆτον
εῖτον
είτην
ετον7Σ
έτων
ητον
ήτων
Πλ.
1
2
3
εμεν
ετε
εσαν
εμεν
ετε
εσαν
ημεν
ητε
ησαν
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
εῖμεν
εῖτε
εῖεν
ετε7Σ
έντων
ητε
έντων
Απρφ.: εῖναι (αόρ.2), ῆναι (αόρ. παθ.)
Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ..
Πρ.
Εν.
1
2
3
έμην
εσο (πρτ.), ου (αόρ.)
ετο
ῶμαι
ῇ
ῆται
είμην
εῖο
εῖτο
οῦ, ου
έσθω
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ῆσθον
ῆσθον
εῖσθον
είσθην
εσθον7Σ
έσθων
Πλ.
1
2
3
έμε(σ)θα
εσθε
εντο
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
είμε(σ)θα
εῖσθε
εῖντο
εσθε7Σ
έσθων
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
είς
εῖσα
έν
Εν.
Ον. / Κλ.
έμενος/ε
εμένη/α
έμενον
Γεν.
έντος
είσης
έντος
Γεν.
εμένου
εμένης/ας
εμένου
Δοτ.
έντι
είσῃ
έντι
Δοτ.
εμένῳ
εμένῃ/ᾳ
εμένῳ
Αιτ.
έντα
εῖσαν
έν
Αιτ.
έμενον
εμένην/αν
έμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
έντε
είσα
έντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
εμένω
εμένα
εμένω
Γεν.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Γεν.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Δοτ.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Δοτ.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Αιτ.
έντε
είσα
έντε
Αιτ.
εμένω
εμένα
εμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
έντες
εῖσαι
έντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
έμενοι
έμεναι
έμενα
Γεν.
έντων
εισῶν
έντων
Γεν.
εμένων
εμένων
εμένων
Δοτ.
εῖσι(ν)
είσαις
εῖσι(ν)
Δοτ.
εμένοις
εμέναις
εμένοις
Αιτ.
έντας
είσας
έντα
Αιτ.
εμένους
εμένας
έμενα
- αόρ. παθ. ρ. ἐάω