Αποτελέσματα για: "Θ"
- θ1
& 3
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
& 8ε3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
8ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ., ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
Ορ.8Σ
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
ΠΡΤ
ΑΟΡ. Β΄
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
ΑΟΡ.
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
Εν.
1
2
3
ην
εις
ει
-
-
-
ην
ης
η
ῶ
ῇς
ῇ
είην
είης
είη
ες7Σ
έτω
ητι, ηθι9Σ
ήτω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ετον
έτην
ητον
ήτην
ῆτον
ῆτον
εῖτον
είτην
ετον7Σ
έτων
ητον
ήτων
Πλ.
1
2
3
εμεν
ετε
εσαν
εμεν
ετε
εσαν
ημεν
ητε
ησαν
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
εῖμεν
εῖτε
εῖεν
ετε7Σ
έντων
ητε
έντων
Απρφ.: εῖναι (αόρ.2), ῆναι (αόρ. παθ.)
Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ..
Πρ.
Εν.
1
2
3
έμην
εσο (πρτ.), ου (αόρ.)
ετο
ῶμαι
ῇ
ῆται
είμην
εῖο
εῖτο
οῦ, ου
έσθω
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ῆσθον
ῆσθον
εῖσθον
είσθην
εσθον7Σ
έσθων
Πλ.
1
2
3
έμε(σ)θα
εσθε
εντο
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
είμε(σ)θα
εῖσθε
εῖντο
εσθε7Σ
έσθων
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
είς
εῖσα
έν
Εν.
Ον. / Κλ.
έμενος/ε
εμένη/α
έμενον
Γεν.
έντος
είσης
έντος
Γεν.
εμένου
εμένης/ας
εμένου
Δοτ.
έντι
είσῃ
έντι
Δοτ.
εμένῳ
εμένῃ/ᾳ
εμένῳ
Αιτ.
έντα
εῖσαν
έν
Αιτ.
έμενον
εμένην/αν
έμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
έντε
είσα
έντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
εμένω
εμένα
εμένω
Γεν.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Γεν.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Δοτ.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Δοτ.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Αιτ.
έντε
είσα
έντε
Αιτ.
εμένω
εμένα
εμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
έντες
εῖσαι
έντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
έμενοι
έμεναι
έμενα
Γεν.
έντων
εισῶν
έντων
Γεν.
εμένων
εμένων
εμένων
Δοτ.
εῖσι(ν)
είσαις
εῖσι(ν)
Δοτ.
εμένοις
εμέναις
εμένοις
Αιτ.
έντας
είσας
έντα
Αιτ.
εμένους
εμένας
έμενα
- σε λ. πλήρ. μ. [=> ἀ1]
- θαασσ3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- πρτ. ρ. θαάσσω
- θαασσέμεν
- Επκ. ενστ. ενεργ. απρφ. ρ. θαάσσω
- θαγ1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Δωρ. ενστ. ρ. θήγω
- θαε1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Δωρ. ενστ. απθ. ρ. θεάομαι
- θάεο
- Δωρ. ενστ. απθ. πρ., 2ο εν. ρ. θεάομαι
- θαησ2
2
Ρηματικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
α
ας
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
αιμι
ειας
ειε(ν), αι3Σ
ον
άτω
Εν.
1
2
3
άμην
ω
ατο
ωμαι
ῃ
ηται
αίμην
αιο
αιτο
αι3Σ
άσθω
Δυ.
2
3
ατον
άτην
ητον
ητον
αιτον
αίτην
ατον
άτων
Δυ.
2
3
ασθον
άσθην
ησθον
ησθον
αισθον
αίσθην
ασθον
άσθων
Πλ.
1
2
3
αμεν
ατε
αν
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
αιμεν
αιτε
ειαν
ατε
άντων
Πλ.
1
2
3
άμε(σ)θα
ασθε
αντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
αίμε(σ)θα
αισθε
αιντο
ασθε
άσθων
Απρφ.: αι3Σ
Μτχ.: ας, ασα, αν (=> Μετοχικές καταλήξεις)
Απρφ.: ασθαι
Μτχ.: άμενος, αμένη/α, άμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ας
ασα
αν
Εν.
Ον. / Κλ.
άμενος/ε
αμένη/α
άμενον
Γεν.
αντος
άσης
αντος
Γεν.
αμένου
αμένης/ας
αμένου
Δοτ.
αντι
άσῃ
αντι
Δοτ.
αμένῳ
αμένῃ/ᾳ
αμένῳ
Αιτ.
αντα
ασαν
αν
Αιτ.
άμενον
αμένην/αν
άμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
αντε
άσα
αντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
αμένω
αμένα
αμένω
Γεν.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Γεν.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Δοτ.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Δοτ.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Αιτ.
αντε
άσα
αντε
Αιτ.
αμένω
αμένα
αμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
αντες
ασαι
αντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
άμενοι
άμεναι
άμενα
Γεν.
άντων
ασῶν
άντων
Γεν.
αμένων
αμένων
αμένων
Δοτ.
ασι(ν)
άσαις
ασι(ν)
Δοτ.
αμένοις
αμέναις
αμένοις
Αιτ.
αντας
άσας
αντα
Αιτ.
αμένους
αμένας
άμενα
- Δωρ. αόρ. απθ. ρ. θεάομαι
- θακ5ε
- ποιητ. πρτ. ρ. θακέω
- θαλ3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- αόρ.2 ρ. θάλλω
- θαλ4ε
4ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
εῖς
εῖ
ῶ
ῇς
ῇ
οίην
οίης
οίη
ει
είτω
Εν.
1
2
3
οῦμαι
ῇ, εῖ
εῖται
ῶμαι
ῇ
ῆται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ
είσθω
Δυ.
2
3
εῖτον
εῖτον
ῆτον
ῆτον
οῖτον
οίτην
εῖτον
είτων
Δυ.
2
3
εῖσθον
εῖσθον
ῆσθον
ῆσθον
οῖσθον
οίσθην
εῖσθον
είσθων
Πλ.
1
2
3
οῦμεν
εῖτε
οῦσι(ν)
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
εῖτε
ούντων
Πλ.
1
2
3
ούμε(σ)θα
εῖσθε
οῦνται
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
εῖσθε
είσθων
Απρφ.: εῖν
Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εῖσθαι
Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
4. «Αττικός Μέλλων»: δεν περιορίζεται μόνο στην Αττ. διάλεκτο, αλλά ο όρος έχει καθιερωθεί από τη συνήθεια. «Δωρικός Μέλλων»: ο όρος επεκτείνεται από την κανονική χρήση του και στους συνρ. μέλλ. απθ. ρ., γνωστούς από τον Όμηρο και τους Αττ. συγγραφείς. => G&G § 678 κ.ε., Smyth § 538 κ.ε., K‒B II, σσ. 105-110, Schwyzer I, σσ. 784 κ.ε.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
οῦσα
οῦν
Εν.
Ον. / Κλ.
ούμενος/ε
ουμένη/α
ούμενον
Γεν.
οῦντος
ούσης
οῦντος
Γεν.
ουμένου
ουμένης/ας
ουμένου
Δοτ.
οῦντι
ούσῃ
οῦντι
Δοτ.
ουμένῳ
ουμένῃ/ᾳ
ουμένῳ
Αιτ.
οῦντα
οῦσαν
οῦν
Αιτ.
ούμενον
ουμένην/αν
ούμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Γεν.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Γεν.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Δοτ.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Δοτ.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Αιτ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Αιτ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οῦντες
οῦσαι
οῦντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ούμενοι
ούμεναι
ούμενα
Γεν.
ούντων
ουσῶν
ούντων
Γεν.
ουμένων
ουμένων
ουμένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ουμένοις
ουμέναις
ουμένοις
Αιτ.
οῦντας
ούσας
οῦντα
Αιτ.
ουμένους
ουμένας
ούμενα
- Δωρ. ενστ. ρ. θηλέω
- θαλαττ4ο
4ο
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
οῖς
οῖ
ῶ
οῖς
οῖ
οίην
οίης
οίη
ου
ούτω
Εν.
1
2
3
οῦμαι
οῖ
οῦται
ῶμαι
οῖ
ῶται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ
ούσθω
Δυ.
2
3
οῦτον
οῦτον
ῶτον
ῶτον
οῖτον
οίτην
οῦτον
ούτων
Δυ.
2
3
οῦσθον
οῦσθον
ῶσθον
ῶσθον
οῖσθον
οίσθην
οῦσθον
ούσθων
Πλ.
1
2
3
οῦμεν
οῦτε
οῦσι(ν)
ῶμεν
ῶτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
οῦτε
ούντων
Πλ.
1
2
3
ούμε(σ)θα
οῦσθε
οῦνται
ώμε(σ)θα
ῶσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
οῦσθε
ούσθων
Απρφ.: οῦν
Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: οῦσθαι
Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -οω
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
οῦσα
οῦν
Εν.
Ον. / Κλ.
ούμενος/ε
ουμένη/α
ούμενον
Γεν.
οῦντος
ούσης
οῦντος
Γεν.
ουμένου
ουμένης/ας
ουμένου
Δοτ.
οῦντι
ούσῃ
οῦντι
Δοτ.
ουμένῳ
ουμένῃ/ᾳ
ουμένῳ
Αιτ.
οῦντα
οῦσαν
οῦν
Αιτ.
ούμενον
ουμένην/αν
ούμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Γεν.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Γεν.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Δοτ.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Δοτ.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Αιτ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Αιτ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οῦντες
οῦσαι
οῦντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ούμενοι
ούμεναι
ούμενα
Γεν.
ούντων
ουσῶν
ούντων
Γεν.
ουμένων
ουμένων
ουμένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ουμένοις
ουμέναις
ουμένοις
Αιτ.
οῦντας
ούσας
οῦντα
Αιτ.
ουμένους
ουμένας
ούμενα
- Αττ. ενστ. ρ. θαλασσόω
- θαλαττευ1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Αττ. ενστ. ρ. θαλασσεύω
- θαλαττοκοπ4ε
4ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
εῖς
εῖ
ῶ
ῇς
ῇ
οίην
οίης
οίη
ει
είτω
Εν.
1
2
3
οῦμαι
ῇ, εῖ
εῖται
ῶμαι
ῇ
ῆται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ
είσθω
Δυ.
2
3
εῖτον
εῖτον
ῆτον
ῆτον
οῖτον
οίτην
εῖτον
είτων
Δυ.
2
3
εῖσθον
εῖσθον
ῆσθον
ῆσθον
οῖσθον
οίσθην
εῖσθον
είσθων
Πλ.
1
2
3
οῦμεν
εῖτε
οῦσι(ν)
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
εῖτε
ούντων
Πλ.
1
2
3
ούμε(σ)θα
εῖσθε
οῦνται
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
εῖσθε
είσθων
Απρφ.: εῖν
Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εῖσθαι
Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
4. «Αττικός Μέλλων»: δεν περιορίζεται μόνο στην Αττ. διάλεκτο, αλλά ο όρος έχει καθιερωθεί από τη συνήθεια. «Δωρικός Μέλλων»: ο όρος επεκτείνεται από την κανονική χρήση του και στους συνρ. μέλλ. απθ. ρ., γνωστούς από τον Όμηρο και τους Αττ. συγγραφείς. => G&G § 678 κ.ε., Smyth § 538 κ.ε., K‒B II, σσ. 105-110, Schwyzer I, σσ. 784 κ.ε.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
οῦσα
οῦν
Εν.
Ον. / Κλ.
ούμενος/ε
ουμένη/α
ούμενον
Γεν.
οῦντος
ούσης
οῦντος
Γεν.
ουμένου
ουμένης/ας
ουμένου
Δοτ.
οῦντι
ούσῃ
οῦντι
Δοτ.
ουμένῳ
ουμένῃ/ᾳ
ουμένῳ
Αιτ.
οῦντα
οῦσαν
οῦν
Αιτ.
ούμενον
ουμένην/αν
ούμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Γεν.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Γεν.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Δοτ.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Δοτ.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Αιτ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Αιτ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οῦντες
οῦσαι
οῦντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ούμενοι
ούμεναι
ούμενα
Γεν.
ούντων
ουσῶν
ούντων
Γεν.
ουμένων
ουμένων
ουμένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ουμένοις
ουμέναις
ουμένοις
Αιτ.
οῦντας
ούσας
οῦντα
Αιτ.
ουμένους
ουμένας
ούμενα
- Αττ. ενστ. ρ. θαλασσοκοπέω
- θαλαττοκρατ4ε
4ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
εῖς
εῖ
ῶ
ῇς
ῇ
οίην
οίης
οίη
ει
είτω
Εν.
1
2
3
οῦμαι
ῇ, εῖ
εῖται
ῶμαι
ῇ
ῆται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ
είσθω
Δυ.
2
3
εῖτον
εῖτον
ῆτον
ῆτον
οῖτον
οίτην
εῖτον
είτων
Δυ.
2
3
εῖσθον
εῖσθον
ῆσθον
ῆσθον
οῖσθον
οίσθην
εῖσθον
είσθων
Πλ.
1
2
3
οῦμεν
εῖτε
οῦσι(ν)
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
εῖτε
ούντων
Πλ.
1
2
3
ούμε(σ)θα
εῖσθε
οῦνται
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
εῖσθε
είσθων
Απρφ.: εῖν
Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εῖσθαι
Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
4. «Αττικός Μέλλων»: δεν περιορίζεται μόνο στην Αττ. διάλεκτο, αλλά ο όρος έχει καθιερωθεί από τη συνήθεια. «Δωρικός Μέλλων»: ο όρος επεκτείνεται από την κανονική χρήση του και στους συνρ. μέλλ. απθ. ρ., γνωστούς από τον Όμηρο και τους Αττ. συγγραφείς. => G&G § 678 κ.ε., Smyth § 538 κ.ε., K‒B II, σσ. 105-110, Schwyzer I, σσ. 784 κ.ε.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
οῦσα
οῦν
Εν.
Ον. / Κλ.
ούμενος/ε
ουμένη/α
ούμενον
Γεν.
οῦντος
ούσης
οῦντος
Γεν.
ουμένου
ουμένης/ας
ουμένου
Δοτ.
οῦντι
ούσῃ
οῦντι
Δοτ.
ουμένῳ
ουμένῃ/ᾳ
ουμένῳ
Αιτ.
οῦντα
οῦσαν
οῦν
Αιτ.
ούμενον
ουμένην/αν
ούμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Γεν.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Γεν.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Δοτ.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Δοτ.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Αιτ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Αιτ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οῦντες
οῦσαι
οῦντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ούμενοι
ούμεναι
ούμενα
Γεν.
ούντων
ουσῶν
ούντων
Γεν.
ουμένων
ουμένων
ουμένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ουμένοις
ουμέναις
ουμένοις
Αιτ.
οῦντας
ούσας
οῦντα
Αιτ.
ουμένους
ουμένας
ούμενα
- Αττ. ενστ. ρ. θαλασσοκρατέω
- θαλαττωθ8ε
8ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ., ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
Ορ.8Σ
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
ΠΡΤ
ΑΟΡ. Β΄
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
ΑΟΡ.
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
Εν.
1
2
3
ην
εις
ει
-
-
-
ην
ης
η
ῶ
ῇς
ῇ
είην
είης
είη
ες7Σ
έτω
ητι, ηθι9Σ
ήτω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ετον
έτην
ητον
ήτην
ῆτον
ῆτον
εῖτον
είτην
ετον7Σ
έτων
ητον
ήτων
Πλ.
1
2
3
εμεν
ετε
εσαν
εμεν
ετε
εσαν
ημεν
ητε
ησαν
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
εῖμεν
εῖτε
εῖεν
ετε7Σ
έντων
ητε
έντων
Απρφ.: εῖναι (αόρ.2), ῆναι (αόρ. παθ.)
Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ..
Πρ.
Εν.
1
2
3
έμην
εσο (πρτ.), ου (αόρ.)
ετο
ῶμαι
ῇ
ῆται
είμην
εῖο
εῖτο
οῦ, ου
έσθω
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ῆσθον
ῆσθον
εῖσθον
είσθην
εσθον7Σ
έσθων
Πλ.
1
2
3
έμε(σ)θα
εσθε
εντο
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
είμε(σ)θα
εῖσθε
εῖντο
εσθε7Σ
έσθων
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
είς
εῖσα
έν
Εν.
Ον. / Κλ.
έμενος/ε
εμένη/α
έμενον
Γεν.
έντος
είσης
έντος
Γεν.
εμένου
εμένης/ας
εμένου
Δοτ.
έντι
είσῃ
έντι
Δοτ.
εμένῳ
εμένῃ/ᾳ
εμένῳ
Αιτ.
έντα
εῖσαν
έν
Αιτ.
έμενον
εμένην/αν
έμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
έντε
είσα
έντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
εμένω
εμένα
εμένω
Γεν.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Γεν.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Δοτ.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Δοτ.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Αιτ.
έντε
είσα
έντε
Αιτ.
εμένω
εμένα
εμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
έντες
εῖσαι
έντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
έμενοι
έμεναι
έμενα
Γεν.
έντων
εισῶν
έντων
Γεν.
εμένων
εμένων
εμένων
Δοτ.
εῖσι(ν)
είσαις
εῖσι(ν)
Δοτ.
εμένοις
εμέναις
εμένοις
Αιτ.
έντας
είσας
έντα
Αιτ.
εμένους
εμένας
έμενα
- Αττ. αόρ. παθ. ρ. θαλασσόω
- θαλε1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Επκ. & Ιων. ενστ. ρ. θαλέθω
- θαλεθεσκ3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- θαμ. πρτ. ρ. θαλέθω (Mόσχ. 2.67) [=> λαβεσκ3]
- θαλέθοισιν
- Δωρ. ενστ. ενεργ. ορ., 3ο πλ. ρ. θαλέθω (Ίβυκ. 286.6 Page)
- θαλησ1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- μέλλ. παθ. [ενεργ. σημ.] ρ. θάλλω
- θαλησ2
2
Ρηματικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄ ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
α
ας
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
αιμι
ειας
ειε(ν), αι3Σ
ον
άτω
Εν.
1
2
3
άμην
ω
ατο
ωμαι
ῃ
ηται
αίμην
αιο
αιτο
αι3Σ
άσθω
Δυ.
2
3
ατον
άτην
ητον
ητον
αιτον
αίτην
ατον
άτων
Δυ.
2
3
ασθον
άσθην
ησθον
ησθον
αισθον
αίσθην
ασθον
άσθων
Πλ.
1
2
3
αμεν
ατε
αν
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
αιμεν
αιτε
ειαν
ατε
άντων
Πλ.
1
2
3
άμε(σ)θα
ασθε
αντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
αίμε(σ)θα
αισθε
αιντο
ασθε
άσθων
Απρφ.: αι3Σ
Μτχ.: ας, ασα, αν (=> Μετοχικές καταλήξεις)
Απρφ.: ασθαι
Μτχ.: άμενος, αμένη/α, άμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Α΄, ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ας
ασα
αν
Εν.
Ον. / Κλ.
άμενος/ε
αμένη/α
άμενον
Γεν.
αντος
άσης
αντος
Γεν.
αμένου
αμένης/ας
αμένου
Δοτ.
αντι
άσῃ
αντι
Δοτ.
αμένῳ
αμένῃ/ᾳ
αμένῳ
Αιτ.
αντα
ασαν
αν
Αιτ.
άμενον
αμένην/αν
άμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
αντε
άσα
αντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
αμένω
αμένα
αμένω
Γεν.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Γεν.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Δοτ.
άντοιν
άσαιν
άντοιν
Δοτ.
αμένοιν
αμέναιν
αμένοιν
Αιτ.
αντε
άσα
αντε
Αιτ.
αμένω
αμένα
αμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
αντες
ασαι
αντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
άμενοι
άμεναι
άμενα
Γεν.
άντων
ασῶν
άντων
Γεν.
αμένων
αμένων
αμένων
Δοτ.
ασι(ν)
άσαις
ασι(ν)
Δοτ.
αμένοις
αμέναις
αμένοις
Αιτ.
αντας
άσας
αντα
Αιτ.
αμένους
αμένας
άμενα
- Δωρ. αόρ. ρ. θηλέω (Πίνδ.)
