Αποτελέσματα για: "Δ"
- δ4ε
4ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
εῖς
εῖ
ῶ
ῇς
ῇ
οίην
οίης
οίη
ει
είτω
Εν.
1
2
3
οῦμαι
ῇ, εῖ
εῖται
ῶμαι
ῇ
ῆται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ
είσθω
Δυ.
2
3
εῖτον
εῖτον
ῆτον
ῆτον
οῖτον
οίτην
εῖτον
είτων
Δυ.
2
3
εῖσθον
εῖσθον
ῆσθον
ῆσθον
οῖσθον
οίσθην
εῖσθον
είσθων
Πλ.
1
2
3
οῦμεν
εῖτε
οῦσι(ν)
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
εῖτε
ούντων
Πλ.
1
2
3
ούμε(σ)θα
εῖσθε
οῦνται
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
εῖσθε
είσθων
Απρφ.: εῖν
Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εῖσθαι
Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
4. «Αττικός Μέλλων»: δεν περιορίζεται μόνο στην Αττ. διάλεκτο, αλλά ο όρος έχει καθιερωθεί από τη συνήθεια. «Δωρικός Μέλλων»: ο όρος επεκτείνεται από την κανονική χρήση του και στους συνρ. μέλλ. απθ. ρ., γνωστούς από τον Όμηρο και τους Αττ. συγγραφείς. => G&G § 678 κ.ε., Smyth § 538 κ.ε., K‒B II, σσ. 105-110, Schwyzer I, σσ. 784 κ.ε.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
οῦσα
οῦν
Εν.
Ον. / Κλ.
ούμενος/ε
ουμένη/α
ούμενον
Γεν.
οῦντος
ούσης
οῦντος
Γεν.
ουμένου
ουμένης/ας
ουμένου
Δοτ.
οῦντι
ούσῃ
οῦντι
Δοτ.
ουμένῳ
ουμένῃ/ᾳ
ουμένῳ
Αιτ.
οῦντα
οῦσαν
οῦν
Αιτ.
ούμενον
ουμένην/αν
ούμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Γεν.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Γεν.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Δοτ.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Δοτ.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Αιτ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Αιτ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οῦντες
οῦσαι
οῦντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ούμενοι
ούμεναι
ούμενα
Γεν.
ούντων
ουσῶν
ούντων
Γεν.
ουμένων
ουμένων
ουμένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ουμένοις
ουμέναις
ουμένοις
Αιτ.
οῦντας
ούσας
οῦντα
Αιτ.
ουμένους
ουμένας
ούμενα
- σε λ. πλήρ. μ., => ἀ1
- δ8ο
8ο
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο6Σ
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο6Σ
Ορ.8Σ
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
ΠΡΤ.
ΑΟΡ. Β΄
Εν.
1
2
3
ουν
ους
ου
-
-
-
ῶ
ῷς
ῷ
οίην
οίης
οίη
ος7Σ
ότω
όμην
οσο (πρτ.), ου (αόρ)
οτο
ῶμαι
ῷ
ῶται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ, ου
όσθω
Δυ.
2
3
οτον
ότην
οτον
ότην
ῶτον
ῶτον
οῖτον
οίτην
οτον7Σ
ότων
οσθον
όσθην
ῶσθον
ῶσθον
οῖσθον
οίσθην
οσθον7Σ
όσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
οτε
οσαν
ομεν
οτε
οσαν
ῶμεν
ῶτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
οτε7Σ
όντων
όμε(σ)θα
οσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ῶσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
οσθε7Σ
όσθων
Απρφ.: οῦναι
Μτχ.: ούς, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: όσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
6. Aόρ.2 στους πίνακες 8α, 8ε και 8ο: των ρημάτων ἵστημι, τίθημι και δίδωμι, των μόνων κοινών ρ. σε -μι με ομαλούς αορ. της κατηγορίας των εις -μι.
Άλλοι αόρ.2 με σχετικώς πλήρη παραδείγματα, όπως τοἔγνων: γίνεται παραπομπή επίσης στους πίνακες 8α, 8ε και 8ο, αλλά αποκλίνοντες τύποι δίνονται σε λήμματα πλήρους μορφής.
7. Οι κτλξ. αυτές εμφανίζονται άτονες, όπως σε σύνθετα. Τ. του απλού ρ.: λήμματα πλήρους μορφής.
8. Οι κτλξ. παρατατικού εις, ει και ουν, ους, ου είναι ως εάν < ρ. σε -εω & -οω. Ο αόρ.2 δεν έχει ενικό. Κανονικά σχηματισμένοι τ. σε -μι πρτ. και οι τ. ενικού αόρ.2, οι οποίοι απαντούν μερικές φορές: σε λήμματα πλήρους μορφής.
9. ητι: αόρ.1, ηθι: αόρ.2
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι
ΑΟΡΙΣΤΟΣ B΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ωμι
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ο
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ούς
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- σε λ. πλήρ. μ., => ἀ1
- δoϜέναι
- Κυπρ. αόρ.2 ενεργ. απρφ. ρ. δίδωμι (ICypr 135.5 Hoffman= Schw. 679)
- δoῖσαι
- Λεσβ. ενστ. ενεργ. μτχ., θ. ον. πλ. ρ. δίδωμι (Σαπφ. 32.2 L‒P)
- δα3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- αόρ.2 ενεργ. ρ. *δάω [διδάσκω] (Απ. Ρ.)
- δα8ε
8ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ., ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
Ορ.8Σ
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
ΠΡΤ
ΑΟΡ. Β΄
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
ΑΟΡ.
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
Εν.
1
2
3
ην
εις
ει
-
-
-
ην
ης
η
ῶ
ῇς
ῇ
είην
είης
είη
ες7Σ
έτω
ητι, ηθι9Σ
ήτω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ετον
έτην
ητον
ήτην
ῆτον
ῆτον
εῖτον
είτην
ετον7Σ
έτων
ητον
ήτων
Πλ.
1
2
3
εμεν
ετε
εσαν
εμεν
ετε
εσαν
ημεν
ητε
ησαν
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
εῖμεν
εῖτε
εῖεν
ετε7Σ
έντων
ητε
έντων
Απρφ.: εῖναι (αόρ.2), ῆναι (αόρ. παθ.)
Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ..
Πρ.
Εν.
1
2
3
έμην
εσο (πρτ.), ου (αόρ.)
ετο
ῶμαι
ῇ
ῆται
είμην
εῖο
εῖτο
οῦ, ου
έσθω
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ῆσθον
ῆσθον
εῖσθον
είσθην
εσθον7Σ
έσθων
Πλ.
1
2
3
έμε(σ)θα
εσθε
εντο
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
είμε(σ)θα
εῖσθε
εῖντο
εσθε7Σ
έσθων
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
είς
εῖσα
έν
Εν.
Ον. / Κλ.
έμενος/ε
εμένη/α
έμενον
Γεν.
έντος
είσης
έντος
Γεν.
εμένου
εμένης/ας
εμένου
Δοτ.
έντι
είσῃ
έντι
Δοτ.
εμένῳ
εμένῃ/ᾳ
εμένῳ
Αιτ.
έντα
εῖσαν
έν
Αιτ.
έμενον
εμένην/αν
έμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
έντε
είσα
έντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
εμένω
εμένα
εμένω
Γεν.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Γεν.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Δοτ.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Δοτ.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Αιτ.
έντε
είσα
έντε
Αιτ.
εμένω
εμένα
εμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
έντες
εῖσαι
έντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
έμενοι
έμεναι
έμενα
Γεν.
έντων
εισῶν
έντων
Γεν.
εμένων
εμένων
εμένων
Δοτ.
εῖσι(ν)
είσαις
εῖσι(ν)
Δοτ.
εμένοις
εμέναις
εμένοις
Αιτ.
έντας
είσας
έντα
Αιτ.
εμένους
εμένας
έμενα
- αόρ.2 παθ. ρ. *δάω [διδάσκομαι, μαθαίνω] (Όμ.)
- δαβεβοη9
9
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΡΓ. - Ορ.
ΜΕΣ.-ΠΑΘ.- Ορ.
ΠΡΚ.
ΥΠΣ.
ΠΡΚ.
ΥΠΣ.
Εν.
1
2
3
α
ας
ε(ν)
η
ης
ει(ν)
Εν.
1
2
3
μαι
σαι
ται
μην
σο
το
Δυ.
2
3
ατον
ατον
ετον
έτην
Δυ.
2
3
σθον
σθον
σθον
σθην
Πλ.
1
2
3
αμεν
ατε
ασι(ν)
εμεν
ετε
εσαν
Πλ.
1
2
3
με(σ)θα
σθε
νται
με(σ)θα
σθε
ντο
Απρφ.: έναι, άμεναι10Σ
Μτχ.: ώς, υῖα, ός (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: σθαι
Μτχ.: μένος, μένη/α, μένον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
10. Όμ.: όχι κτλξ. -έναι. Παραδείγματα με -άμεναι εκτός Επκ.: λήμματα πλήρους μορφής.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. /Κλ.
ώς
υῖα
ός
Εν.
Ον. / Κλ.
μένος/ε
μένη/α
μένον
Γεν.
ότος
υίας
ότος
Γεν.
μένου
μένης/ας
μένου
Δοτ.
ότι
υίᾳ
ότι
Δοτ.
μένῳ
μένῃ/ᾳ
μένῳ
Αιτ.
ότα
υῖαν
ός
Αιτ.
μένον
μένην/αν
μένον
Δυ.
Ον. / Κλ.
ότε
υία
ότε
Δυ.
Ον. / Κλ.
μένω
μένα
μένω
Γεν.
ότοιν
υίαιν
ότοιν
Γεν.
μένοιν
μέναιν
μένοιν
Δοτ.
ότοιν
υίαιν
ότοιν
Δοτ.
μένοιν
μέναιν
μένοιν
Αιτ.
ότε
υία
ότε
Αιτ.
μένω
μένα
μένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
ότες
υῖαι
ότα
Πλ.
Ον. / Κλ.
μένοι
μέναι
μένα
Γεν.
ότων
υιῶν
ότων
Γεν.
μένων
μένων
μένων
Δοτ.
όσι(ν)
υίαις
όσι(ν)
Δοτ.
μένοις
μέναις
μένοις
Αιτ.
ότας
υίας
ότα
Αιτ.
μένους
μένας
μένα
1. Θ. εν. της μεσ. - παθ. μτχ.: κανονικά με α, όχι η, στην τελική συλλαβή σε όλες τις διαλέκτους πλην της Αττ.-Ιων.
2. Σε αυτόν τον πίνακα εντάσσεται η κλίση μερικών άλλων τ. σε -μι.
ΣΗΜΕΙΩΣΗΑναγκαία η επιφύλαξη και η προσοχή ως προς την απατηλή ομοιότητα πολλών τύπων.
Όθεν, 1. -ντι: δοτ. μτχ. & Δωρ. 3ο πλ.
2. η υπ. αορ. με βραχύ φωνήεν συχνά ομοιάζει προς μέλλ.
3. -εν: 3ο εν, 3ο πλ. και απρφ.
Οι λιγότερο οικείοι τύποι δίνονται σε λήμματα πλήρους μορφής με κατάλληλες παραπομπές.
- πρκ. παθ. ρ. διαβοάω
- δᾳδουργ4ε
4ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε4Σ
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.4Σ
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ῶ
εῖς
εῖ
ῶ
ῇς
ῇ
οίην
οίης
οίη
ει
είτω
Εν.
1
2
3
οῦμαι
ῇ, εῖ
εῖται
ῶμαι
ῇ
ῆται
οίμην
οῖο
οῖτο
οῦ
είσθω
Δυ.
2
3
εῖτον
εῖτον
ῆτον
ῆτον
οῖτον
οίτην
εῖτον
είτων
Δυ.
2
3
εῖσθον
εῖσθον
ῆσθον
ῆσθον
οῖσθον
οίσθην
εῖσθον
είσθων
Πλ.
1
2
3
οῦμεν
εῖτε
οῦσι(ν)
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
οῖμεν
οῖτε
οῖεν
εῖτε
ούντων
Πλ.
1
2
3
ούμε(σ)θα
εῖσθε
οῦνται
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
οίμε(σ)θα
οῖσθε
οῖντο
εῖσθε
είσθων
Απρφ.: εῖν
Μτχ.: ῶν, οῦσα, οῦν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εῖσθαι
Μτχ.: ούμενος, ουμένη/α, ούμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
4. «Αττικός Μέλλων»: δεν περιορίζεται μόνο στην Αττ. διάλεκτο, αλλά ο όρος έχει καθιερωθεί από τη συνήθεια. «Δωρικός Μέλλων»: ο όρος επεκτείνεται από την κανονική χρήση του και στους συνρ. μέλλ. απθ. ρ., γνωστούς από τον Όμηρο και τους Αττ. συγγραφείς. => G&G § 678 κ.ε., Smyth § 538 κ.ε., K‒B II, σσ. 105-110, Schwyzer I, σσ. 784 κ.ε.
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ.
ΜΕΛΛΩΝ ΕΝΕΡΓ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΣΥΝΡ. ΣΕ -εω
«ΑΤΤΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ» ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΔΩΡΙΚΟΣ ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ ΜΕΣ. ΡΗΜΑΤΩΝ
ΜΕ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΥΓΡΟ/ΕΡΡΙΝΟ
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ῶν
οῦσα
οῦν
Εν.
Ον. / Κλ.
ούμενος/ε
ουμένη/α
ούμενον
Γεν.
οῦντος
ούσης
οῦντος
Γεν.
ουμένου
ουμένης/ας
ουμένου
Δοτ.
οῦντι
ούσῃ
οῦντι
Δοτ.
ουμένῳ
ουμένῃ/ᾳ
ουμένῳ
Αιτ.
οῦντα
οῦσαν
οῦν
Αιτ.
ούμενον
ουμένην/αν
ούμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Γεν.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Γεν.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Δοτ.
ούντοιν
ούσαιν
ούντοιν
Δοτ.
ουμένοιν
ουμέναιν
ουμένοιν
Αιτ.
οῦντε
ούσα
οῦντε
Αιτ.
ουμένω
ουμένα
ουμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οῦντες
οῦσαι
οῦντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
ούμενοι
ούμεναι
ούμενα
Γεν.
ούντων
ουσῶν
ούντων
Γεν.
ουμένων
ουμένων
ουμένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ουμένοις
ουμέναις
ουμένοις
Αιτ.
οῦντας
ούσας
οῦντα
Αιτ.
ουμένους
ουμένας
ούμενα
- ενστ. ρ. δᾳδουργέω = δᾳδοκοπέω
- δᾳδωθ8ε
8ε
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (-μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ., ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
Ορ.8Σ
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
ΠΡΤ
ΑΟΡ. Β΄
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
ΑΟΡ.
ΑΟΡ.
ΠΑΘ.
Εν.
1
2
3
ην
εις
ει
-
-
-
ην
ης
η
ῶ
ῇς
ῇ
είην
είης
είη
ες7Σ
έτω
ητι, ηθι9Σ
ήτω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ετον
έτην
ητον
ήτην
ῆτον
ῆτον
εῖτον
είτην
ετον7Σ
έτων
ητον
ήτων
Πλ.
1
2
3
εμεν
ετε
εσαν
εμεν
ετε
εσαν
ημεν
ητε
ησαν
ῶμεν
ῆτε
ῶσι(ν)
εῖμεν
εῖτε
εῖεν
ετε7Σ
έντων
ητε
έντων
Απρφ.: εῖναι (αόρ.2), ῆναι (αόρ. παθ.)
Μτχ.: είς, εῖσα, έν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε6Σ
Ορ.
Υπ.
Ευκτ..
Πρ.
Εν.
1
2
3
έμην
εσο (πρτ.), ου (αόρ.)
ετο
ῶμαι
ῇ
ῆται
είμην
εῖο
εῖτο
οῦ, ου
έσθω
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ῆσθον
ῆσθον
εῖσθον
είσθην
εσθον7Σ
έσθων
Πλ.
1
2
3
έμε(σ)θα
εσθε
εντο
ώμε(σ)θα
ῆσθε
ῶνται
είμε(σ)θα
εῖσθε
εῖντο
εσθε7Σ
έσθων
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: έμενος, εμένη/α, έμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΕΝΕΡΓ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
ΑΟΡΙΣΤΟΣ ΠΑΘ. (Α΄ & Β΄)
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ημι (μι)
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (αθέματος) ΜΕΣ.,
ΘΕΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ε
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
είς
εῖσα
έν
Εν.
Ον. / Κλ.
έμενος/ε
εμένη/α
έμενον
Γεν.
έντος
είσης
έντος
Γεν.
εμένου
εμένης/ας
εμένου
Δοτ.
έντι
είσῃ
έντι
Δοτ.
εμένῳ
εμένῃ/ᾳ
εμένῳ
Αιτ.
έντα
εῖσαν
έν
Αιτ.
έμενον
εμένην/αν
έμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
έντε
είσα
έντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
εμένω
εμένα
εμένω
Γεν.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Γεν.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Δοτ.
έντοιν
είσαιν
έντοιν
Δοτ.
εμένοιν
εμέναιν
εμένοιν
Αιτ.
έντε
είσα
έντε
Αιτ.
εμένω
εμένα
εμένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
έντες
εῖσαι
έντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
έμενοι
έμεναι
έμενα
Γεν.
έντων
εισῶν
έντων
Γεν.
εμένων
εμένων
εμένων
Δοτ.
εῖσι(ν)
είσαις
εῖσι(ν)
Δοτ.
εμένοις
εμέναις
εμένοις
Αιτ.
έντας
είσας
έντα
Αιτ.
εμένους
εμένας
έμενα
- αόρ. παθ. ρ. δᾳδάομαι
- δαείης
- Επκ. αόρ.2 παθ. ευκτ., 2ο εν. ρ. *δάω [διδάσκομαι, μαθαίνω]
- δαείω
- Επκ. αόρ.2 παθ. υπ., 1ο εν. ρ. *δάω [διδάσκομαι, μαθαίνω]
- δἄερρε
- δὴ ἄερρε (Αλκ. 346.2 L‒P) [εικ. Lobel για δ᾿ ἄερρε]
- δαήμεναι
- Επκ. αόρ.2 παθ. απρφ. ρ. *δάω [διδάσκομαι, μαθαίνω]
- δαησ1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- μέλλ. μέσ. [παθ. σημ.] ρ. *δάω [διδάσκομαι, μαθαίνω]
- δαήσεαι
- Επκ. μέλλ. μέσ. [παθ. σημ.] ορ., 2ο εν. ρ. *δάω [διδάσκομαι, μαθαίνω]
- δάηται
- ενστ. παθ. υπ., 3ο εν. ρ. δαίω (Α) [ποιητ. ρ.]
- δαι1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- ενστ. ρ. δαίω (Α) [ποιητ. ρ.] (Ὀδ. 6.132)
- δαι1
1
Ρηματικές Καταλήξεις
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛ., ΠΑΘ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ω
εις
ει
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
ομαι
ει, ῃ
εται
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
ου, εο2Σ
έσθω
Δυ.
2
3
ετον
ετον
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
εσθον
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ουσι(ν)
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
ονται
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: ειν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ων, ουσα, ον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: εσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Μετοχικές ΚαταλήξειςΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΜΕΛΛΩΝ (σιγματικός), ΜΕΣ.
ΜΕΛΛΩΝ & ΣΥΝΤ. ΜΕΛΛΩΝ, ΠΑΘ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ων
ουσα
ον
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
οντος
ούσης
οντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
οντι
ούσῃ
οντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
οντα
ουσαν
ον
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
οντε
ουσα
οντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
οντε
ουσα
οντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
οντες
ουσαι
οντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
ουσι(ν)
ούσαις
ουσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
οντας
ούσας
οντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- ενστ. μέσ. - παθ. ρ. δαίω (Β) (Ὀδ.1.48, Πίνδ. Πυθ.3.81)
- δαι3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Επκ. πρτ. ρ. δαίω (Α) [ποιητ. ρ.] (συχν. στον Όμ.)
- δαι3
3
Ρηματικές Καταλήξεις
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ΜΕΣ.-ΠΑΘ., ΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ω
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Ορ.
Υπ.
Ευκτ.
Πρ.
Εν.
1
2
3
ον
ες
ε(ν)
ω
ῃς
ῃ
οιμι
οις
οι
ε
έτω
Εν.
1
2
3
όμην
ου, εο2Σ
ετο
ωμαι
ῃ
ηται
οίμην
οιο
οιτο
οῦ, εο2Σ έσθω
Δυ.
2
3
ετον
έτην
ητον
ητον
οιτον
οίτην
ετον
έτων
Δυ.
2
3
εσθον
έσθην
ησθον
ησθον
οισθον
οίσθην
εσθον
έσθων
Πλ.
1
2
3
ομεν
ετε
ον
ωμεν
ητε
ωσι(ν)
οιμεν
οιτε
οιεν
ετε
όντων
Πλ.
1
2
3
όμε(σ)θα
εσθε
οντο
ώμε(σ)θα
ησθε
ωνται
οίμε(σ)θα
οισθε
οιντο
εσθε
έσθων
Απρφ.: εῖν, έμεναι1Σ
Μτχ.: ών, οῦσα, όν (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
Απρφ.: έσθαι
Μτχ.: όμενος, ομένη/α, όμενον (=> Μετοχικές Καταλήξεις)
1. Κτλξ. απρφ. -έμεναι: συχνά Επκ.. Παραδείγματα εκτός Επκ. έχουν δοθεί σε λήμματα πλήρους μορφής. [Για τον όρο λήμμα πλήρους μορφής => Εισαγωγή]
2. Ο ασυνρ. τ. σε -εο οικείος σε όλες τις διαλέκτους εκτός Aττικής πεζογραφίας.
3. Τ. με κτλξ. -αι διακρίνονται συχνά από τον τόνο.
Ενεργ. απρφ.: πέμψαι, φῆναι, καλέσαι, ἀκοῦσαι
Ευκτ. ενεργ.: πέμψαι, φήναι, καλέσαι, ἀκούσαι
Πρ. μέσ.: πέμψαι, φῆναι, κάλεσαι, ἄκουσαι
Μετοχικές Καταλήξεις
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΕΝΕΡΓ.
ΑΟΡΙΣΤΟΣ Β΄ (θεματικός), ΜΕΣ.
Αρ.
Θ.
Ουδ.
Αρ.
Θ.1Σ
Ουδ.
Εν.
Ον. / Κλ.
ών
οῦσα
όν
Εν.
Ον. / Κλ.
όμενος/ε
ομένη/α
όμενον
Γεν.
όντος
ούσης
όντος
Γεν.
ομένου
ομένης/ας
ομένου
Δοτ.
όντι
ούσῃ
όντι
Δοτ.
ομένῳ
ομένῃ/ᾳ
ομένῳ
Αιτ.
όντα
οῦσαν
όν
Αιτ.
όμενον
ομένην/αν
όμενον
Δυ.
Ον. / Κλ.
όντε
ούσα
όντε
Δυ.
Ον. / Κλ.
ομένω
ομένα
ομένω
Γεν.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Γεν.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Δοτ.
όντοιν
ούσαιν
όντοιν
Δοτ.
ομένοιν
ομέναιν
ομένοιν
Αιτ.
όντε
ούσα
όντε
Αιτ.
ομένω
ομένα
ομένω
Πλ.
Ον. / Κλ.
όντες
οῦσαι
όντα
Πλ.
Ον. / Κλ.
όμενοι
όμεναι
όμενα
Γεν.
όντων
ουσῶν
όντων
Γεν.
ομένων
ομένων
ομένων
Δοτ.
οῦσι(ν)
ούσαις
οῦσι(ν)
Δοτ.
ομένοις
ομέναις
ομένοις
Αιτ.
όντας
ούσας
όντα
Αιτ.
ομένους
ομένας
όμενα
- Επκ. πρτ. μέσ. ρ. δαίω (Β) (Όμ. μόνο Ὀδ.15.140)
