Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Λημματικός τύπος: "σ᾽"
- SEG XXIII 410.5φύλακες δ᾽ ἐφύπερθεν ἔασιν, οἵδε σ᾽ εἰρήσονται ὅ τι χρέος εὶσαφικάνεις· τοῖσδε
- ΑΙΣΧ Αγ 276λάβοιμι βριζούσης φρενός, ἀλλ᾽ ἦ σ᾽ ἐπίανέν τις ἄπτερος φάτις; παιδὸς νέας ὣς
- ΑΝΑΚΡ απ 348.1γουνοῦμαί σ᾽ ἐλαφηβόλε ξανθὴ παῖ Διὸς ἀγρίων |
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1546εἴμ᾽ ἐγώ. μόνον θεῶν γὰρ διὰ σ᾽ ἀπανθρακίζομεν. μισῶ δ᾽ ἅπαντας τοὺς θεούς, ὡς
- ΔΗΜ 18.266ὑπάρχει, κινδυνεύεις δ᾽ εἴτε δεῖ σ᾽ ἔτι τοῦτο ποιεῖν, εἴτ᾽ ἤδη πεπαῦσθαι μὴ
- ΕΥΡ Βακχ 469ζεύξας γάμοις. πότερα δὲ νύκτωρ σ᾽ ἢ κατ᾽ ὄμμ᾽ ἠνάγκασεν; ὁρῶν ὁρῶντα, καὶ
- ΕΥΡ Βακχ 474τοῖσι θύουσιν τίνα; οὐ θέμις ἀκοῦσαί σ᾽, ἔστι δ᾽ ἄξι᾽ εἰδέναι. εὖ τοῦτ᾽
- ΕΥΡ Βακχ 517ἄποιν᾽ ὑβρισμάτων μέτεισι Διόνυσός σ᾽, ὃν οὐκ εἶναι λέγεις· ἡμᾶς γὰρ ἀδικῶν
- ΕΥΡ Κυκλ 649τὸν μονῶπα παῖδα γῆς. πάλαι μὲν ᾔδη σ᾽ ὄντα τοιοῦτον φύσει, νῦν δ᾽ οἶδ᾽
- ΕΥΡ Κυκλ 661μηλονόμον. τόρνευ᾽ ἕλκε, μή σ᾽ ἐξοδυνηθεὶς δράσῃ τι μάταιον. |
- ΕΥΡ Φοιν 559οὐ βέβαιος, ἀλλ᾽ ἐφήμερος.} ἄγ᾽, ἢν σ᾽ ἔρωμαι δύο λόγω προθεῖσ᾽ ἅμα, πότερα
- ΕΥΡ Φοιν 561ἐρεῖς τυραννεῖν; ἢν δὲ νικήσῃ σ᾽ ὅδε Ἀργεῖά τ᾽ ἔγχη δόρυ τὸ Καδμείων ἕλῃ; |
- ΕΥΡ Φοιν 569λέγω· ἀμαθεῖς Ἄδραστος χάριτας ἐς σ᾽ ἀνήψατο, ἀσύνετα δ᾽ ἦλθες καὶ σὺ πορθήσων
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.75Κότταλ᾽, ὤ‹σ›τε καὶ περνάς οὐδείς σ᾽ ἐπαινέσειεν, οὐδ᾽ ὄκου χώρης οἰ μῦς ὀμοίως
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.87μέθεσθε, Κόκκαλ᾽, αὐτόν. οὐ δ‹εῖ σ᾽› ἐκλῆξαι, Λαμπρίσκε· δεῖρον ἄχρις ἤλιος
- ΛΟΓΓΙΝ ΠΥψους 10.2ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν. ὠς γὰρ ἔς σ᾽ ἴδω βρόχε᾽, ὤς με φωνὰς οὐδὲν ἔτ᾽ εἴκει·
- ΜΕΝ Δυσκ 471τοιγαροῦν προσελήλυθ᾽ οὐ χρέος σ᾽ ἀπαιτῶν οὐδ᾽ ἔχων κλητῆρας, ἀλλ᾽ αἰτησόμενος
- ΜΕΝ Επιτρ 219δυστυχής. οὐ δεῖ σ᾽ ἔχειν τὰ μὴ σά. ἐπιτρεπτέον τινί |
- ΜΕΝ Επιτρ 292τὰ δὲ κατισχύσαντά με, οὐ δεῖ σ᾽ ἔχειν. εἴρηκα τόν γ᾽ ἐμὸν λόγον. εἴρηκεν; ||
- ΜΕΝ Επιτρ 304τὰ δέραια καὶ γνωρίσματα οὗτός σ᾽ ἀπαιτεῖ Δᾶ᾽· ἑαυτῷ φησι γὰρ ταῦτ᾽ ἐπιτεθῆναι
- ΜΕΝ Επιτρ 316ἥκω δὲ καὶ νῦν οὐκ ἐμαυτοῦ σ᾽ οὐδὲ ἓν ἴδιον ἀπαιτῶν. κοινὸς Ἑρμῆς; μηδὲ ἓν |
- ΞΕΝ ΑθΠολ 1.11ἐν δὲ τῇ Λακεδαίμονι ὁ ἐμὸς δοῦλος σ᾽ ἐδεδοίκει· ἐὰν δὲ δεδίῃ ὁ σὸς δοῦλος ἐμέ,
- ΟΜ Ιλ 6.490γένηται. ἀλλ᾽ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ᾽ αὐτῆς ἔργα κόμιζε, ἱστόν τ᾽ ἠλακάτην τε,
- ΟΜ Οδ 1.356ὄλοντο. ἀλλ᾽ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ᾽ αὐτῆς ἔργα κόμιζε, ἱστόν τ᾽ ἠλακάτην τε, καὶ
- ΟΜ Οδ 5.445«κλῦθι, ἄναξ, ὅτις ἐσσί· πολύλλιστον δέ σ᾽ ἱκάνω φεύγων ἐκ πόντοιο Ποσειδάωνος
- ΣΟΦ ΟΤ 919παραινοῦσ᾽ οὐδὲν ἐς πλέον ποιῶ, πρὸς σ᾽, ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἄγχιστος γὰρ εἶ,
- ΣΟΦ ΟΤ 1002τί δῆτ᾽ ἐγὼ οὐχὶ τοῦδε τοῦ φόβου σ᾽, ἄναξ, ἐπείπερ εὔνους ἦλθον, ἐξελυσάμην; |
- ΣΟΦ ΟΤ 1020ὁ φύσας ἐξ ἴσου τῷ μηδενί; ἀλλ᾽ οὔ σ᾽ ἐγείνατ᾽ οὔτ᾽ ἐκεῖνος οὔτ᾽ ἐγώ. ἀλλ᾽ ἀντὶ
- ΣΟΦ ΟΤ 1034τί τοῦτ᾽ ἀρχαῖόν ἐννέπεις κακόν; λύω σ᾽ ἔχοντα διατόρους ποδοῖν ἀκμάς. καλόν γ᾽
- ΣΟΦ ΟΤ 1071ἰοὺ ἰού, δύστηνε· τοῦτο γάρ σ᾽ ἔχω μόνον προσειπεῖν, ἄλλο δ᾽ οὔποθ᾽ ὕστερον. |
