Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Αποτελέσματα για: "Η"
- ᾗ (17)
- GVI 691.1Παρθενόπην κύνα θάψεν ἄναξ ἑὸς, ᾗ συνάθυρεν, ταύτην τερπωλῆς ἀντιδοὺς χάριτα. |
- ΑΛΚ ΜΕΣ ΠΑ 7.412.4ἀπεθήκατο δάφνας Φοῖβος, ἑὸν τιμῶν ᾗ θέμις ὑμνοπόλον, Μοῦσαι δ᾽ ἐκλαύσαντο,
- ΑΝΤΙΦ 6.11καὶ πρῶτον μὲν διδασκαλεῖον ‹ᾗ›ἦν ἐπιτηδειότατον τῆς ἐμῆς οἰκίας κατεσκεύασα,
- ἤ (404)
- IC IV 72 [col. I.1]Θιοί. ὅς κ᾽ ἐλευθέρῳ ἤ δώλῳ μέλλῃ ἀν- πιμωλῆν, πρὸ δίκας μὴ ἄγεν. αἰ δ- |
- IC IV 72 [col. I.21]ατὰ τὸν μαίτυρα δικάδδεν, αἰ δέ κ᾽ ἢ ἀνποτέροις ἀποπωνίωντι ἢ μηδατέρῳ, τὸν
- IC IV 72 [col. I.22]δέ κ᾽ ἢ ἀνποτέροις ἀποπωνίωντι ἢ μηδατέρῳ, τὸν δικαστὰν ὀ- μνύντα κρίνεν. Ἠ δέ
- ἠ (8)
- IC IV 72 [col. I.23]τὸν δικαστὰν ὀ- μνύντα κρίνεν. Ἠ δέ κα νικαθῇ ὁ ἔκων, [τ]ὸμ μὲν ἐλεύθερον λαγ- |
- IC IV 72 [col. I.34]πρίν κ᾽ ἀ- ποδῶι ἐς κῆρανς. ἠ δέ κα καταδι- κάκσει ὁ δικαστάς, ἐνιαυτῷ π- | 35
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.3τοῦτον κατ᾽ ὤμου δεῖρον, ἄχρις ἠ ψυχή αὐτοῦ ἐπὶ χειλέων μοῦνον ἠ κακὴ λειφθῇ. |
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.4ἠ ψυχή αὐτοῦ ἐπὶ χειλέων μοῦνον ἠ κακὴ λειφθῇ. ἔκ μευ ταλαίνης τὴν στέγην
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.8δ᾽ ἤδη ὀρμᾷ ἐπὶ μέζον. κοῦ μὲν ἠ θύρη κεῖται τοῦ γραμματιστέω—καὶ τριηκὰς ἠ
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.9κεῖται τοῦ γραμματιστέω—καὶ τριηκὰς ἠ πικρή τὸν μισθὸν αἰτεῖ κἢν τὰ Ναννάκου
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.68γ᾽ ἤδιστον. κοῦ μοι τὸ δριμὺ σκῦτος, ἠ βοὸς κέρκος, ᾦ τοὺς πεδήτας κἀποτάκτους
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.80εἴ τί σοι ζῴην, φέρειν ὄσας ἂν ἠ κακὴ σθένῃ βύρσα. παῦσαι· ἰκαναί, Λαμπρίσκε. ||
- ῃ (1)
- IG II2 2320.30[Ἀλκ]μέ[ω]νι ὑπε: Θεττα[λός] […]ῃ ὑπε: Νεοπτό[λεμος] ὑπο: Θ]ετταλὸς ἐνίκα |
- ἥ (46)
- ΑΙΣΧ Αγ 100αἴνει παιών τε γενοῦ τῆσδε μερίμνης, ἣ νῦν τοτὲ μὲν κακόφρων τελέθει, τοτὲ δ᾽
- ΑΛΚΙΦΡ 4.19.1καὶ τὰς παρούσας οὐκ ἐλάνθανον. ἦν δὲ ἥ τε μήτηρ μου καὶ ἡ ἑτέρα ἀδελφὴ
- ΑΝΑΚΡ απ 348.4δέσποιν᾽ Ἄρτεμι θηρῶν· ἥ κου νῦν ἐπὶ Ληθαίου δίνῃσι θρασυκαρδίων | 5
- ἡ (391)
- ΑΙΣΧ Αγ 264σιγώσῃ φθόνος. εὐάγγελος μέν, ὥσπερ ἡ παροιμία, ἕως γένοιτο μητρὸς εὐφρόνης
- ΑΙΣΧ Επτ 439τῶν τοι ματαίων ἀνδράσιν φρονημάτων ἡ γλῶσσ᾽ ἀληθὴς γίγνεται κατήγορος.
- ΑΙΣΧ Επτ 662φλύοντα σὺν φοίτῳ φρενῶν. εἰ δ᾽ ἡ Διὸς παῖς παρθένος Δίκη παρῆν ἔργοις ἐκείνου
- ἦ (36)
- ΑΙΣΧ Αγ 269ἐξ ἀπιστίας. Τροίαν Ἀχαιῶν οὖσαν· ἦ τορῶς λέγω; χαρά μ᾽ ὑφέρπει δάκρυον
- ΑΙΣΧ Αγ 276λάβοιμι βριζούσης φρενός, ἀλλ᾽ ἦ σ᾽ ἐπίανέν τις ἄπτερος φάτις; παιδὸς νέας ὣς
- ΑΙΣΧ Επτ 580καλεῖ· λέγει δὲ τοῦτ᾽ ἔπος διὰ στόμα· «ἦ τοῖον ἔργον καὶ θεοῖσι προσφιλὲς καλόν
- ᾖ (22)
- ΑΙΣΧΙΝ 3.169διὰ τὴν περὶ τὸ γένος ἀτυχίαν δυσμενὴς ᾖ τοῖς νόμοις, οἳ σῴζουσι τὴν
- ΑΡΙΣΤ ΑθΠολ 42.5οὔτε λαμβάνουσιν, ἵνα μὴ πρό[φ]ασις ᾖ τ[ο]ῦ ἀπιέναι, πλὴν περὶ κλήρου καὶ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1462b5-9λέγω δὲ οἷον ἐὰν ἐκ πλειόνων πράξεων ᾖ συγκειμένη, ὥσπερ ἡ Ἰλιὰς ἔχει πολλὰ
- Η (2)
- ΚΔ Αποκ 17.5ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον· ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ, Η ΜΗΤΗΡ ΤΩΝ ΠΟΡΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ
- ΚΔ Αποκ 17.5μυστήριον· ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ, Η ΜΗΤΗΡ ΤΩΝ ΠΟΡΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ.
- ἥατ᾽ (2)
- ΟΜ Ιλ 18.504δ᾽ ἄρα λαὸν ἐρήτυον· οἱ δὲ γέροντες ἥατ᾽ ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοις ἱερῷ ἐνὶ κύκλῳ,
- ΟΜ Οδ 1.326ἄειδε περικλυτός, οἱ δὲ σιωπῇ ἥατ᾽ ἀκούοντες· ὁ δ᾽ Ἀχαιῶν νόστον ἄειδε λυγρόν,
- ΗΒ (5)
- ΕΥΚΛ Στοιχ 1.47τὸ ΒΔΕΓ, ἀπὸ δὲ τῶν ΒΑ, ΑΓ τὰ ΗΒ,ΘΓ, καὶ διὰ τοῦ Α ὁποτέρᾳ τῶν ΒΔ, ΓΕ
- ΕΥΚΛ Στοιχ 1.47ΑΛ· τοῦ δὲ ΖΒΓ τριγώνου διπλάσιον τὸ ΗΒ τετράγωνον· βάσιν τε γὰρ πάλιν τὴν
- ΕΥΚΛ Στοιχ 1.47ἄρα ἐστὶ καὶ τὸ ΒΛ παραλληλόγραμμον τῷ ΗΒ τετραγώνῳ. ὁμοίως δὴ ἐπιζευγνυμένων
- ΕΥΚΛ Στοιχ 1.47ὅλον ἄρα τὸ ΒΔΕΓ τετράγωνον δυσὶ τοῖς ΗΒ,ΘΓ τετραγώνοις ἴσον ἐστίν. καί ἐστι τὸ
- ΕΥΚΛ Στοιχ 1.47τετράγωνον ἀπὸ τῆς ΒΓ ἀναγραφέν, τὰ δὲ ΗΒ,ΘΓ ἀπὸ τῶν ΒΑ, ΑΓ. τὸ ἄρα ἀπὸ τῆς ΒΓ
- ἥβας (1)
- ΑΙΣΧ Αγ 108/9ὅπως Ἀχαιῶν δίθρονον κράτος, Ἑλλάδος ἥβας ξύμφρονα ταγάν, | 110
- ἥβη (1)
- ΑΝΑΚΡ απ 395.3κάρη τε λευκόν, χαρίεσσα δ᾽ οὐκέτ᾽ ἥβη πάρα, γηραλέοι δ᾽ ὀδόντες, |
- Ἥβην (1)
- ΗΣ Θεογ 17αἰδοίην ἑλικοβλέφαρόν τ᾽ Ἀφροδίτην {Ἥβην τε χρυσοστέφανον καλήν τε Διώνην Ἠῶ τ᾽
- ἥβης (4)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 524οὐκ ἐξήρκεσεν, ἀλλὰ τελευτῶν ἐπὶ γήρως, οὐ γὰρ ἐφ᾽ ἥβης, ἐξεβλήθη πρεσβύτης ὤν,
- ΗΣ Εργ 132οἴκῳ· ἀλλ᾽ ὅτ᾽ ἄρ᾽ ἡβήσαι τε καὶ ἥβης μέτρον ἵκοιτο, παυρίδιον ζώεσκον ἐπὶ
- ΜΙΜΝ απ 2.3τοῖς ἴκελοι πήχυιον ἐπὶ χρόνον ἄνθεσιν ἥβης τερπόμεθα, πρὸς θεῶν εἰδότες οὔτε
- ΜΙΜΝ απ 2.7ἡ δ᾽ ἑτέρη θανάτοιο· μίνυνθα δὲ γίνεται ἥβης καρπός, ὅσον τ᾽ ἐπὶ γῆν κίδναται
- ἡβήσαι (1)
- ΗΣ Εργ 132νήπιος, ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· ἀλλ᾽ ὅτ᾽ ἄρ᾽ ἡβήσαι τε καὶ ἥβης μέτρον ἵκοιτο, παυρίδιον
- ἠβουλήθη (3)
- ΕΡΜ Ποιμαν 13τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ
- ΕΡΜ Ποιμαν 13καὶ μεταλαβὼν τῆς αὐτῶν φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι τὴν περιφέρειαν τῶν κύκλων,
- ΕΡΜ Ποιμαν 14αὐτῇ οὖσαν ἐν τῷ ὕδατι, ἐφίλησε καὶ ἠβουλήθη αὐτοῦ οἰκεῖν· ἅμα δὲ τῇ βουλῇ
- ἠβουλόμην (1)
- ΙΣΟΚΡ 5.29βουλεύσαιο περὶ αὐτῶν. ἃ μὲν οὖν ἠβουλόμην μοι προειρῆσθαι, ταῦτ᾽ ἐστίν.
- ἡβῶσαν (1)
- ΑΙΣΧ Επτ 622γέροντα τὸν νοῦν, σάρκα δ᾽ ἡβῶσαν φύει· ποδῶκες ὄμμα, χεῖρα δ᾽ οὐ βραδύνεται |
- ἡβώωσα (1)
- ΟΜ Οδ 5.69περὶ σπείους γλαφυροῖο ἡμερὶς ἡβώωσα, τεθήλει δὲ σταφυλῇσι· κρῆναι δ᾽ ἑξείης
