Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Αποτελέσματα για: "Ν"
- ν (1)
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 72[72] Ξάνθος ἐκπλαγεὶς αὐτοῦ τὸ{ ν νοῦν ἔσχεν} εὐεπινόητον καὶ περιχαρὴς
- νᾶα (1)
- ΒΑΚΧ Διθ 17.119θέλωσιν οὐδὲν φρενοάραις βροτοῖς· νᾶα πάρα λεπτόπρυμνον φάνη· φεῦ, οἵαισιν ἐν
- ναετήρ (1)
- ΑΝΤΙΠ ΣΙΔ ΠΑ 7.409.9ἔφυ μείων, ἀθανάτων δ᾽ ὕπατος· καὶ ναετὴρ Κολοφῶνος ὑπέζευκται μὲν Ὁμήρῳ,
- ναεύῃ (1)
- IC IV 72 [col. I.39]καστὰν ὀμνύντα κρίνεν. αἰ δέ κα ναεύῃ ὁ δῶλος ὧ κα νικαθῆ- ι, καλίων ἀντὶ
- ναεύηι (1)
- IC IV 72 [col. I.42]ἀποδεικσάτ- ω ἐπὶ τῷ ναῷ ὁπῆ κα ναεύηι ἢ α- ὐτὸς ἢ ἄλος πρὸ τούτω· αἰ δέ |
- ναί (7)
- ΑΙΣΧΙΝ 3.168[168] ναί,ἀλλὰ δημοτικός ἐστιν. ἂν μὲν τοίνυν πρὸς τὴν εὐφημίαν αὐτοῦ τῶν λόγων
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 214ὑπερβάλοιντο μικρόν, ἔλεγον ἂν ταδί· «ναὶ τὼ σιώ, νῦν Ὡττικίων δωσεῖ δίκαν.» εἰ
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 15.14λέγει ἀπφῦν. αἰσθάνεται τὸ βρέφος, ναὶ τὰν πότνιαν. καλὸς ἀπφῦς· |
- ΜΕΝ Δυσκ 437ἅπαντα δ᾽ ἡμῖν ἐστι; ναὶ μὰ τὸν Δία. τὸ γοῦν πρόβατον —μικροῦ τέθνηκε γάρ,
- ΜΕΝ Δυσκ 503ἄφες; βέλτιστε, ναὶ πρὸς ‹τῶν› θεῶν. ἧκε πάλιν. ||
- ΠΛ Ιων 535aδοκῶ σοι ἀληθῆ λέγειν, ὦ Ἴων; ΙΩΝ. Ναὶ μὰ τὸν Δία, ἔμοιγε· ἅπτει γάρ πώς μου
- ΠΛ Πολ 518dτοῦτο δ᾽ εἶναί φαμεν τἀγαθόν. ἦ γάρ; Ναί. Τούτου τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγώ, αὐτοῦ τέχνη
- Ναϊάδων (1)
- ΠΡΑΤ απ 3.2παταγεῖν ἀν᾽ ὄρεα σύμενον μετὰ Ναϊάδων οἷά τε κύκνον ἄγοντα ||
- ναίει (1)
- ΟΜ Οδ 5.80ἀθάνατοι, οὐδ᾽ εἴ τις ἀπόπροθι δώματα ναίει. οὐδ᾽ ἄρ᾽ Ὀδυσσῆα μεγαλήτορα ἔνδον
- ναίειν (2)
- ΚΡΙΤ Σισ απ 19.27ψευδεῖ καλύψας τὴν ἀλήθειαν λόγῳ. ‹ν›αίει‹ν› δ᾽ ἔφασκε τοὺς θεοὺς ἐνταῦθ᾽ ἵνα
- ΣΤΗΣΙΧ απ 222b.220προφα[ίνω· τὸν μὲν ἔχοντα δόμους ναίειν πα[ρὰ νάμασι Δίρκας, τὸν δ' ἀπίμεν
- ναῖεν (1)
- ΟΜ Οδ 5.58μέγα σπέος ἵκετο, τῷ ἔνι νύμφη ναῖεν ἐϋπλόκαμος· τὴν δ᾽ ἔνδοθι τέτμεν ἐοῦσαν.
- ναιετάοντας (1)
- ΟΜ Ιλ 6.497αἶψα δ᾽ ἔπειθ᾽ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ᾽
- ναιετάουσαν (1)
- ΟΜ Ιλ 6.415ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν, Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ᾽ ἔκτανεν
- ναιεταώσας (1)
- ΟμΥμν 3.175ἀνθρώπων στρεφόμεσθα πόλεις εὖ ναιεταώσας· οἱ δ᾽ ἐπὶ δὴ πείσονται, ἐπεὶ καὶ
- ναίοντες (2)
- ΕΥΡ Βακχ 394γὰρ ὅμως αἰθέρα ναίον-τες ὁρῶσιν τὰ βροτῶν οὐρανίδαι. τὸ σοφὸν δ᾽ οὐ σοφία,
- ΠΙΝΔ Πυθ 1.64ἔκγονοι ὄχθαις ὕπο Ταϋγέτου ναίοντες αἰ- εὶ μένειν τεθμοῖσιν ἐν Αἰγιμιοῦ |
- ναίουσι (2)
- ΟΜ Οδ 11.476ἔνθα τε νεκροὶ ἀφραδέες ναίουσι, βροτῶν εἴδωλα καμόντων;» ὣς ἔφατ᾽, αὐτὰρ ἐγώ
- ΟΜ Οδ 24.14κατ᾽ Ἀσφοδελὸν Λειμῶνα, ἔνθά τε ναίουσι ψυχαί, […]
- ναίουσιν (1)
- ΗΣ Εργ 170ἐς πείρατα γαίης. καὶ τοὶ μὲν ναίουσιν ἀκηδέα θυμὸν ἔχοντες ἐν μακάρων νήσοισι
- ναίχι (1)
- ΚΑΛΛ ΠΑ 12.43.5πάντα τὰ δημόσια. Λυσανίη, σὺ δὲ ναίχι καλὸς καλός· ἀλλὰ πρὶν εἰπεῖν τοῦτο
- νάμασι (1)
- ΣΤΗΣΙΧ απ 222b.220τὸν μὲν ἔχοντα δόμους ναίειν πα[ρὰ νάμασι Δίρκας, τὸν δ' ἀπίμεν κτεάνη |
- Ναννάκου (1)
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.10ἠ πικρή τὸν μισθὸν αἰτεῖ κἢν τὰ Ναννάκου κλαύσω— οὐκ ἂν ταχέως λήξειε· τήν γε
- Ναννῶς (1)
- ΑΛΚΜ απ 1.70ἰανογ[λ]εφάρων ἄγαλμα, οὐδὲ ταὶ Ναννῶς κόμαι, ἀλλ᾽ οὐ[δ᾽] Ἀρέτα σιειδής, |
