Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Αποτελέσματα για: "Ε"
- ἐᾷ (3)
- ΑΙΣΧ Επτ 378βρέμει· πόρον δ᾽ Ἰσμηνὸν οὐκ ἐᾷ περᾶν ὁ μάντις· οὐ γὰρ σφάγια γίγνεται καλά. |
- ΑΙΣΧΙΝ 3.176τῆς ἀγορᾶς ἐξείργει, καὶ οὐκ ἐᾷ στεφανοῦσθαι, οὐδ᾽ εἰσιέναι εἰς τὰ ἱερὰ τὰ
- ΜΕΝ Επιτρ 247περὶ τούτων ἐστίν. οὐκ ἐᾷ λέγειν. ἐὰν λαλῇς μεταξύ, τῇ βακτηρίᾳ |
- ἔα (3)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1495ποῦ Πεισέταιρός ἐστ᾽; ἔα, τουτὶ τί ἦν; τίς ὁ συγκαλυμμός; ||
- ΚΑΛΛ ΠΑ 12.118.2εἰ δ᾽ ἄκων ἥκω, τὴν προπέτειαν ἔα. ἄκρητος καὶ ἔρως μ᾽ ἠνάγκασαν, ὧν ὁ μὲν
- ΚΑΛΛ Υμν 3.8Φοῖβος ἐρίζῃ, δὸς δ᾽ ἰοὺς καὶ τόξα — ἔα πάτερ, οὔ σε φαρέτρην οὐδ᾽ αἰτέω μέγα
- ἔαγε (1)
- ΛΟΓΓΙΝ ΠΥψους 10.2ἔτ᾽ εἴκει· ἀλλὰ κὰμ μὲν γλῶσσα ἔαγε·λέπτον δ᾽ αὔτικα χρῷ πῦρ ὐπαδεδρόμακεν·
- ἐάγη (2)
- ΑΠΟΛΛ ΡΟΔ 954παρειάς. ἦ θαμὰ δὴ στηθέων ἐάγη κέαρ, ὁππότε δοῦπον ἢ ποδὸς ἢ ἀνέμοιο
- ΟΜ Οδ 10.560πέσεν· ἐκ δέ οἱ αὐχὴν ἀστραγάλων ἐάγη, ψυχὴ δ᾽ Ἄϊδόσδε κατῆλθεν.
- ἐαθέντα (1)
- ΛΟΓΓΙΝ ΠΥψους 2.2ἀστήρικτα καὶ ἀνερμάτιστα ἐαθέντα τὰ μεγάλα, ἐπὶ μόνῃ τῇ φορᾷ καὶ ἀμαθεῖ τόλμῃ
- ἑάλωκεν (1)
- ΑΙΣΧ Αγ 30ἐπορθιάζειν, εἴπερ Ἰλίου πόλις ἑάλωκεν, ὡς ὁ φρυκτὸς ἀγγέλ‹λ›ων πρέπει· αὐτός
- ἑαλωκότας (1)
- ΗΛΙΟΔ 1.1.7τὴν σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ τοὺς κεκρατηκότας
- ἐάν (45)
- ΑΙΣΧΙΝ 3.168ἐξαπατηθήσεσθε, ὥσπερ καὶ πρότερον, ἐὰν δ᾽ εἰς τὴν φύσιν καὶ τὴν ἀλήθειαν, οὐκ
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.2λαθὼν δ᾽ οὔ· τῶν δὲ τῇ φύσει ξυμφύτων ἐάν τι παρὰ τὸ δυνατὸν βιάζηται, ἐάν τε
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.2ἐάν τι παρὰ τὸ δυνατὸν βιάζηται, ἐάν τε πάντας ἀνθρώπους λάθῃ, οὐδὲν ἔλαττον τὸ
- ἐᾶν (7)
- ΓΟΡΓ Επιτ απ 6καὶ λέγειν καὶ σιγᾶν καὶ ποιεῖν ‹καὶ ἐᾶν›, καὶ δισσὰ ἀσκήσαντες μάλιστα ὧν δεῖ,
- ΘΟΥΚ 1.70.9ἡσυχίαν μήτε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους ἐᾶν,ὀρθῶς ἂν εἴποι.»
- ΚΑΛΛ ΠΑ 12.118.4εἷλκεν, ὁ δ᾽ οὐκ εἴα τὴν προπέτειαν ἐᾶν· ἐλθὼν δ᾽ οὐκ ἐβόησα τίς ἢ τίνος, ἀλλ᾽
- ΜΟΣΧΙΩΝ απ 6.32νεκροῖς ἀθάπτοις, μηδ᾽ ἐν ὀφθαλμοῖς ἐᾶν τῆς πρόσθε θοίνης μνημόνευμα δυσσεβές. |
- ΞΕΝ ΑθΠολ 1.3αὐτὸς ἄρχειν ταύτας τὰς ἀρχάς, ἀλλ᾽ ἐᾶν τοὺς δυνατωτάτους ἄρχειν· ὁπόσαι δ᾽
- ΞΕΝ ΑθΠολ 1.6εἴποι δ᾽ ἄν τις ὡς ἐχρῆν αὐτοὺς μὴ ἐᾶν λέγειν πάντας ἑξῆς μηδὲ βουλεύειν, ἀλλὰ
- ΟΜ Οδ 10.536παρὰ μηροῦ ἧσθαι, μηδὲ ἐᾶν νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα αἵματος ἆσσον ἴμεν πρὶν
- ἔαρος (1)
- ΜΙΜΝ απ 2.2οἷά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ὥρη ἔαρος, ὅτ᾽ αἶψ᾽ αὐγῇς αὔξεται ἠελίου, τοῖς
- ἐαροτρεφέων (1)
- ΜΟΣΧ Ευρ 67πολλὰ δ᾽ ἔραζε λειμώνων ἐαροτρεφέων θαλέθεσκε πέτηλα. αἳ δ᾽ αὖτε ξανθοῖο κρόκου
- ἐάσει (1)
- ΞΕΝ Ελλ 1.7.12πλῆθος ἐβόα δεινὸν εἶναι εἰ μή τις ἐάσει τὸν δῆμον πράττειν ὃ ἂν βούληται.
- ἐάσῃ (1)
- ΠΛΟΥΤ Αντων 84.3μὲν ἐδεήθη Καίσαρος, ὅπως αὐτὴν ἐάσῃ χοὰς ἐπενεγκεῖν Ἀντωνίῳ· καὶ
- ἔασι (1)
- ΕΜΠ απ 17.27ταῦτα γὰρ ἶσά τε πάντα καὶ ἥλικα γένναν ἔασι, τιμῆς δ᾽ ἄλλης ἄλλο μέδει, πάρα
- ἔασιν (1)
- SEG XXIII 410.5προ(ρρέον)· φύλακες δ᾽ ἐφύπερθεν ἔασιν, οἵδε σ᾽ εἰρήσονται ὅ τι χρέος
- ἐάσομες (1)
- PMG 848.13εἰ μέν τι δώσεις· εἰ δὲ μή, οὐκ ἐάσομες· ἢ τὰν θύραν φέρωμες ἢ τὸ ὑπέρθυρον |
- ἐάσουσι (1)
- ΞΕΝ ΑθΠολ 1.9οἱ χρηστοὶ περὶ τῆς πόλεως καὶ οὐκ ἐάσουσι μαινομένους ἀνθρώπους βουλεύειν οὐδὲ
- ἐάσω (1)
- ΟΜ Ιλ 17.449Ἕκτωρ Πριαμίδης ἐποχήσεται· οὐ γὰρ ἐάσω. ἦ οὐχ ἅλις ὡς καὶ τεύχε᾽ ἔχει καὶ
- ἐᾶτε (1)
- ΣΟΦ ΟΤ 1070δεῦρο τὸν βοτῆρά μοι; ταύτην δ᾽ ἐᾶτε πλουσίῳ χαίρειν γένει. ἰοὺ ἰού, δύστηνε·
- ἑαυτά (2)
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1462b5-9μέρη καὶ ἡ Ὀδύσσεια ‹ἃ› καὶ καθ᾽ ἑαυτὰ
- ΕΡΜ Ποιμαν 5ἀπ᾽ αὐτοῦ· γῆ δὲ καὶ ὕδωρ ἔμενε καθ᾽ ἑαυτὰ συμμεμιγμένα, ὡς μὴ θεωρεῖσθαι ‹τὴν
