Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Λημματικός τύπος: "γ᾽"
- ΑΙΣΧ Πρ 481χρείᾳ κατεσκέλλοντο, πρίν γ᾽ ἐγώ σφισιν ἔδειξα κράσεις ἠπίων ἀκεσμάτων |
- ΑΙΣΧΙΝ 3.169αὐτῷ πρὸς τὸν δῆμον ὑπάρχειν, ἢ τό γ᾽ ἀναγκαιότατον μηδεμίαν ἔχθραν, ἵνα μὴ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.170πείθειν τοὺς ἀκούοντας· εἰ δὲ μή, τήν γ᾽ εὐγνωμοσύνην ἀεὶ προτακτέον τοῦ λόγου.
- ΑΠΟΛΛ ΡΟΔ 956παραθρέξαντα δοάσσαι. αὐτὰρ ὅ γ᾽ οὐ μετὰ δηρὸν ἐελδομένῃ ἐφαάνθη, ὑψόσ᾽
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 296a30-35οὐχ οἷόν τ᾽ ἀΐδιον εἶναι, βίαιόν γ᾽ οὖσαν καὶ παρὰ φύσιν· ἡ δέ γε τοῦ κόσμου
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1462a10-14φανερὰ ὁποία τίς ἐστιν· εἰ οὖν ἐστι τά γ᾽ ἄλλα κρείττων, τοῦτό γε οὐκ ἀναγκαῖον
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 271ὃς ἐκύκα τὴν Ἑλλάδα. εὖ γ᾽, ὦ πότνια δέσποιν᾽ Ἀθηναία, ποιῶν ἀπόλωλ᾽ ἐκεῖνος
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 285ἑτέροις αὐτὸν εἶτ᾽ ἀπώλεσαν. εὖ γ᾽, εὖ γε ποιήσαντες, ὦ Διοσκόρω. ἴσως ἂν εὖ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 609εἰπεῖν καρκίνον Κορίνθιον· «δεινά γ᾽, ὦ Πόσειδον, εἰ μηδ᾽ ἐν βυθῷ δυνήσομαι
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1511ἰοὺ ἰού· εὖ γ᾽ ἐπενόησας αὐτὸ καὶ προμηθικῶς. ὑπόδυθι ταχὺ δὴ κᾆτα θαρρήσας
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1542τὸν κωλακρέτην, τὰ τριώβολα. ἅπαντά γ᾽ ἆρ᾽ αὐτῷ ταμιεύει; φήμ᾽ ἐγώ. |
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 1543φήμ᾽ ἐγώ. ἥν γ᾽ ἢν σὺ παρ᾽ ἐκείνου παραλάβῃς, πάντ᾽ ἔχεις. τούτων ἕνεκα δεῦρ᾽
- ΔΗΜ 18.257καὶ μηδὲ τοὺς ἐχθροὺς ὑμᾶς, ὡς οὐ καλά γ᾽ ἦν ἃ προειλόμην, ἐπιχειρεῖν λέγειν.
- ΔΗΜ 18.261ὁπωσδήποτε, (ἐῶ γὰρ τοῦτο,) ἐπειδή γ᾽ ἐνεγράφης, εὐθέως τὸ κάλλιστον ἐξελέξω
- ΔΗΜ 18.266τὸ πέμπτον μέρος τῶν ψήφων. ἀγαθῇ γ᾽,οὐχ ὁρᾷς; τύχῃ συμβεβιωκὼς τῆς ἐμῆς
- ΕΥΡ Βακχ 479τόδε. τοῦτ᾽ αὖ παρωχέτευσας, εὖ γ᾽ οὐδὲν λέγων. δόξει τις ἀμαθεῖ σοφὰ λέγων οὐκ
- ΕΥΡ Βακχ 488δόλιόν ἐστι καὶ σαθρόν. κἀν ἡμέρᾳ τό γ᾽ αἰσχρὸν ἐξεύροι τις ἄν. δίκην σε δοῦναι
- ΕΥΡ Βακχ 501καὶ ποῦ ᾽στιν; οὐ γὰρ φανερὸς ὄμμασίν γ᾽ ἐμοῖς. παρ᾽ ἐμοί· σύ δ᾽ ἀσεβὴς αὐτὸς
- ΕΥΡ Ικ 426δῆμον, οὐδὲν ὢν τὸ πρίν. κομψός γ᾽ ὁ κῆρυξ καὶ παρεργάτης λόγων. ἐπεὶ δ᾽ ἀγῶνα
- ΕΥΡ Κυκλ 637τὸν ὀφθαλμὸν τὸ πῦρ. ἡμεῖς δὲ χωλοί γ᾽ ἀρτίως γεγενήμεθα. ταὐτὸν πεπόνθατ᾽ ἆρ᾽
- ΕΥΡ Κυκλ 640ἑστῶτες ἐσπάσθητε; καὶ τά γ᾽ ὄμματα μέστ᾽ ἐστὶν ἡμῖν κόνεος ἢ τέφρας ποθέν. |
- ΕΥΡ Κυκλ 652μηδὲν σθένεις, ἀλλ᾽ οὖν ἐπεγκέλευέ γ᾽, ὡς εὐψυχίαν φίλων κελευσμοῖς τοῖσι σοῖς
- ΕΥΡ Κυκλ 664κατηνθρακώμεθ᾽ ὀφθαλμοῦ σέλας. καλός γ᾽ ὁ παιάν· μέλπε μοι τόνδ᾽ αὖ, Κύκλωψ.
- ΕΥΡ Φοιν 532ἐφίεσαι Φιλοτιμίας, παῖ; μὴ σύ γ᾽· ἄδικος ἡ θεός· πολλοὺς δ᾽ ἐς οἴκους καὶ
- ΕΥΡ Φοιν 554τὸ πλέον; ὄνομ᾽ ἔχει μόνον· ἐπεὶ τά γ᾽ ἀρκοῦνθ᾽ ἱκανὰ τοῖς γε σώφροσιν. οὔτοι
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.67κούρης, κινεῦντα μηδὲ κάρφος, εἰ τό γ᾽ ἤδιστον. κοῦ μοι τὸ δριμὺ σκῦτος, ἠ βοὸς
- ΙΠΠΟΚΡ ΙερΝουσ 1ταύτης τῆς νούσου, ὧν οὐ θαυμασίως γ᾽ ἔχουσιν· τοῦτο δὲ ὁρῶ μαινομένους
- ΜΕΝ Δυσκ 510ἀλλὰ νῦν λέγω. νὴ σὺν κακῷ γ᾽. οὐδ᾽ ὁπόθεν ἄν τις, εἰπέ μοι, ἐλθὼν λάβοι
- ΜΕΝ Δυσκ 518τῷ τόπῳ οὕτως ἑτοίμως, χαλεπόν. ἆρά γ᾽ ἐστί μοι κράτιστον ὀπτᾶν τὰ κρέα πάντα;
- ΜΕΝ Επιτρ 240σὺ πρότερος ὁ σιωπῶν λέγε. μικρόν γ᾽ ἄνωθεν, οὐ τὰ πρὸς τοῦτον μόνον πραχθένθ᾽,
- ΜΕΝ Επιτρ 270ἣ νῦν ἔχει τὸ παιδίον. ἐδέου σύ γ᾽; ἱκετεύων ὅλην τὴν ἡμέραν | 270
- ΜΕΝ Επιτρ 280αὐτὸς δ᾽ ἔχειν ταῦτ᾽ ἀξιῶ. ἐγὼ δέ γ᾽ αὐτόν φημι δεῖν ἔχειν χάριν οὗ μετέλαβεν
- ΜΕΝ Επιτρ 292με, οὐ δεῖ σ᾽ ἔχειν. εἴρηκα τόν γ᾽ ἐμὸν λόγον. εἴρηκεν; ||
- ΜΕΝ Επιτρ 358πόλλ᾽ ἀγαθά σοι γένοιτο. δεινή γ᾽ ἡ [κρίσις νὴ τὸν Δία τὸν Σωτῆρ᾽· ἅπανθ᾽ εὑρὼν
- ΝΟΣΣ ΠΑ 7.170.4Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν, οὐκ οἶδεν τήνα γ᾽, ἄνθεα ποῖα ῥόδα.
- ΟΜ Ιλ 6.435ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος. τρὶς γὰρ τῇ γ᾽ ἐλθόντες ἐπειρήσανθ᾽ οἱ ἄριστοι ἀμφ᾽
- ΟΜ Ιλ 6.474ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν· αὐτὰρ ὅ γ᾽ ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσίν, εἶπε
- ΟΜ Ιλ 6.479ἀνάσσειν· καί ποτέ τις εἴποι “πατρός γ᾽ ὅδε πολλὸν ἀμείνων” ἐκ πολέμου ἀνιόντα·
- ΟΜ Οδ 1.4ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω, πολλὰ δ᾽ ὅ γ᾽ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
- ΟΜ Οδ 10.475πατρίδα γαῖαν.» ὣς ἔφαν, αὐτὰρ ἐμοί γ᾽ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ, ὣς τότε μὲν
- ΟΜ Οδ 5.82μεγαλήτορα ἔνδον ἔτετμεν, ἀλλ᾽ ὅ γ᾽ ἐπ᾽ ἀκτῆς κλαῖε καθήμενος, ἔνθα πάρος περ,
- ΠΛ Πολ 515dἀληθέστερα ἢ τὰ νῦν δεικνύμενα; Πολύ γ᾽,ἔφη.
- ΠΛ Πολ 516eἐξαίφνης ἥκων ἐκ τοῦ ἡλίου; Καὶ μάλα γ᾽,ἔφη. Τὰς δὲ δὴ σκιὰς ἐκείνας πάλιν εἰ
- ΠΛ Πολ 517aἀποκτείνειν, ἀποκτεινύναι ἄν; Σφόδρα γ᾽,ἔφη. Ταύτην τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγώ, τὴν
- ΠΛ Πολ 517bψυχῆς ἄνοδον τιθεὶς οὐχ ἁμαρτήσῃ τῆς γ᾽ ἐμῆς ἐλπίδος, ἐπειδὴ ταύτης ἐπιθυμεῖς
- ΠΛ Φαιδ 107c[107c] ‹ΣΩΚΡΑΤΗΣ› —ἀλλὰ τόδε γ᾽,ἔφη, ὦ ἄνδρες, δίκαιον διανοηθῆναι, ὅτι, εἴπερ
- ΠΤΟΛ ΜΣυντ 1.7.24[1.7.24] ἤδη δέ τινες, ὡς γ᾽ οἴονται, πιθανώτερον, τούτοις μὲν οὐκ ἔχοντες, ὅ
- ΣΟΦ ΟΤ 930καὶ ξὺν ὀλβίοις ἀεὶ γένοιτ᾽, ἐκείνου γ᾽ οὖσα παντελὴς δάμαρ. αὔτως δὲ καὶ σύ
- ΣΟΦ ΟΤ 931παντελὴς δάμαρ. αὔτως δὲ καὶ σύ γ᾽, ὦ ξέν᾽· ἄξιος γὰρ εἶ τῆς εὐεπείας οὕνεκ᾽.
- ΣΟΦ ΟΤ 987καλῶς λέγεις, ὀκνεῖν. καὶ μὴν μέγας ‹γ᾽› ὀφθαλμὸς οἱ πατρὸς τάφοι. μέγας,
