Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Λημματικός τύπος: "ἡ"
- ΑΙΣΧ Αγ 264σιγώσῃ φθόνος. εὐάγγελος μέν, ὥσπερ ἡ παροιμία, ἕως γένοιτο μητρὸς εὐφρόνης
- ΑΙΣΧ Επτ 439τῶν τοι ματαίων ἀνδράσιν φρονημάτων ἡ γλῶσσ᾽ ἀληθὴς γίγνεται κατήγορος.
- ΑΙΣΧ Επτ 662φλύοντα σὺν φοίτῳ φρενῶν. εἰ δ᾽ ἡ Διὸς παῖς παρθένος Δίκη παρῆν ἔργοις ἐκείνου
- ΑΛΚΙΔ Σοφ 15ἔχοντ᾽ ἐν ἑαυτῷ φαίνεσθαι. καὶ γὰρ ἡ μελέτη τοῦ γράφειν ἀπορίαν τοῦ λέγειν
- ΑΛΚΙΦΡ 4.19.1ἐλάνθανον. ἦν δὲ ἥ τε μήτηρ μου καὶ ἡ ἑτέρα ἀδελφὴ Εὐφρόνιον καὶ τῶν φίλων ἣν
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12περιχωρέει τά τε ἄστρα καὶ ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη καὶ ὁ ἀὴρ καὶ ὁ αἰθὴρ οἱ
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12ὁ ἀὴρ καὶ ὁ αἰθὴρ οἱ ἀποκρινόμενοι. ἡ δὲ περιχώρησις αὐτὴ ἐποίησεν
- ΑΝΤΙΦ 6.14[14] καθειστήκει μὲν ἡ χορηγία οὕτω. καὶ τούτων εἴ τι ψεύδομαι προφάσεως ἕνεκα,
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.2ἔστι δὲ πάν‹των› ἕνεκα τούτων ἡ σκέψις, ὅτι τὰ πολλὰ τῶν κατὰ νόμον δικαίων
- ΑΝΤΙΦ Τετρ 1.4.8ἢ ἐξελθών που, ὁμολογῶ φονεὺς εἶναι. ἡ δὲ νὺξ οὐκ ἄσημος· τοῖς γὰρ Διιπολείοις
- ΑΝΤΙΦ Τετρ 1.4.9ἐκ γὰρ τῶν μεταβολῶν ἐπίδοξος ἡ δυσπραγία μεταβάλλειν αὐτῶν ἐστι· τοῖς δ᾽
- ΑΝΤΙΦΑΝ Ποιησ απ 189.1μακάριόν ἐστιν ἡ τραγῳδία ποίημα κατὰ πάντ᾽, εἴ γε πρῶτον οἱ λόγοι |
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 72λόγους· ἤδη γὰρ ἡμῖν ἡμίκενός ἐστιν ἡ θάλασσα.» ὁ σχολαστικὸς εἶπεν «Αἴσωπε,
- ΑΝΩΝ ΙΑΜΒ 1.6.1ὑπακούειν δειλίαν· πονηροτάτη γὰρ αὕτη ἡ διάνοιά ἐστι, καὶ ἐξ αὐτῆς πάντα
- ΑΝΩΝ ΙΑΜΒ 1.6.1ἀλλήλους τῇ ἀνάγκῃ εἴκοντες, πᾶσα δὲ ἡ ζωὴ αὐτοῖς εὕρηται καὶ τὰ τεχνήματα πρὸς
- ΑΝΩΝ Μοιχ 4] / φαιδρόν. / μαστιγία, ἐγὼ ἡ κυρία το]ύτου. κελεύω καὶ οὐ γίνεται; / οὐ
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 8οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τῆς θυρίδος, πέμπει ἡ μήτηρ αὐτῆς πρὸς τὸν Θάμυριν· ὁ δὲ
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 8Θάμυρις πρὸς Θεοκλείαν «ποῦ μού ἐστιν ἡ Θέκλα;» καὶ εἶπεν ἡ Θεοκλεία «καινόν
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 8«ποῦ μού ἐστιν ἡ Θέκλα;» καὶ εἶπεν ἡ Θεοκλεία «καινόν σοι ἔχω εἰπεῖν διήγημα,
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 8διδάσκοντι, ὥστε με θαυμάζειν πῶς ἡ τοιαύτη αἰδὼς τῆς παρθένου χαλεπῶς
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 9φοβεῖσθαι καὶ ζῆν ἁγνῶς.” ἔτι δὲ καὶ ἡ θυγάτηρ μου ὡς ἀράχνη ἐπὶ τῆς θυρίδος
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 18[18] ἡ δὲ Θέκλα νυκτὸς περιελομένη τὰ ψέλια ἔδωκεν τῷ πυλωρῷ, καὶ ἀνοιγείσης
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 18ἐνεπολιτεύετο· κἀκείνης ηὔξανεν ἡ πίστις, καταφιλούσης τὰ δεσμὰ αὐτοῦ.
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 20ἄγεσθαι τὸν Παῦλον ἐπὶ τὸ βῆμα· ἡ δὲ Θέκλα ἐκυλίετο ἐπὶ τοῦ τόπου οὗ ἐδίδασκεν
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 20κἀκείνην ἀχθῆναι ἐπὶ τὸ βῆμα· ἡ δὲ μετὰ χαρᾶς ἀπίει ἀγαλλιωμένη. ὁ δὲ ὄχλος
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 20κατὰ τὸν Ἰκονιέων νόμον τῷ Θαμύριδι; » ἡ δὲ εἱστήκει Παύλῳ ἀτενίζουσα· τῆς δὲ
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 20τῆς δὲ μὴ ἀποκρινομένης, Θεοκλεία ἡ μήτηρ αὐτῆς ἀνέκραγεν λέγουσα «κατάκαιε τὴν
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 21ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν ἀνάγκην τῆς θεωρίας. ἡ δὲ Θέκλα ὡς ἀμνὸς ἐν ἐρήμῳ περισκοπεῖ
- ΑΝΩΝ ΠαυλΘεκλ 22αὐτὴν οἱ δήμιοι ἐπιβῆναι τῇ πυρᾷ· ἡ δὲ τὸν τύπον τοῦ σταυροῦ ποιησαμένη ἐπέβη
- ΑΡΙΣΤ ΑθΠολ 42.1[42.1] ἔχει δ᾽ ἡ νῦν κατάστασις τῆς πολιτείας τόνδε τὸν τρόπον. μετέχουσιν μὲν
- ΑΡΙΣΤ ΑθΠολ 42.1δικαίως ἐγγράφεσ[θ]αι, πωλεῖ τοῦτον ἡ πόλις· ἐὰν δὲ νικήσῃ, τοῖς δημόταις
- ΑΡΙΣΤ ΑθΠολ 42.2δὲ ταῦτα δ[ο]κιμάζει τοὺς ἐγγραφέντας ἡ βουλή, κἄν τις δόξ[ῃ] νεώτερος
- ΑΡΙΣΤ ΖΜορ 645a5-9τὴν αἴσθησιν κατὰ τὴν θεωρίαν ὅμως ἡ δημιουργήσασα φύσις ἀμηχάνους ἡδονὰς
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 296a30-35εἶναι, βίαιόν γ᾽ οὖσαν καὶ παρὰ φύσιν· ἡ δέ γε τοῦ κόσμου τάξις ἀΐδιος. ἔτι
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 296b5-9καὶ δύεται τόπους αὐτῆς. ἔτι δ᾽ ἡ φορὰ τῶν μορίων καὶ ὅλης αὐτῆς ἡ κατὰ φύσιν
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 296b5-9δ᾽ ἡ φορὰ τῶν μορίων καὶ ὅλης αὐτῆς ἡ κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ μέσον τοῦ παντός ἐστιν·
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 296b20-24φέρεται εἰς ταὐτό, κἂν εἰς ἄπειρον ἡ δύναμις ἐκριπτῇ.
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 296b30-35ἁπλῆ τοῦ ἁπλοῦ, ἀλλ᾽ οὐχ αἱ ἐναντίαι· ἡ δ᾽ ἀπὸ τοῦ μέσου τῇ ἐπὶ τὸ μέσον
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 297a5-9τῶν σχημάτων οἷς ὥρισται τῶν ἄστρων ἡ τάξις, ὡς ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης τῆς γῆς.
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 297b15-19ὥστε φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς ἡ γένεσις αὐτῆς, εἴτ᾽ ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 2297b25-29ἐκλείπει διὰ τὴν τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς γῆς
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1451b5-9σπουδαιότερον ποίησις ἱστορίας ἐστίν· ἡ μὲν γὰρ ποίησις μᾶλλον τὰ καθόλου, ἡ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1451b5-9ἡ μὲν γὰρ ποίησις μᾶλλον τὰ καθόλου, ἡ δ᾽ ἱστορία τὰ καθ᾽ ἕκαστον λέγει. ἔστιν
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1451b5-9τὸ εἰκὸς ἢ τὸ ἀναγκαῖον, οὗ στοχάζεται ἡ ποίησις ὀνόματα ἐπιτιθεμένη· τὸ δὲ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461b26-29[1461b26-29] πότερον δὲ βελτίων ἡ ἐποποιικὴ μίμησις ἢ ἡ τραγική, διαπορήσειεν
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461b26-29δὲ βελτίων ἡ ἐποποιικὴ μίμησις ἢ ἡ τραγική, διαπορήσειεν ἄν τις. εἰ γὰρ ἡ ἧττον
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461b26-29ἡ τραγική, διαπορήσειεν ἄν τις. εἰ γὰρ ἡ ἧττον φορτικὴ βελτίων, τοιαύτη δ᾽ ἡ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461b26-29ἡ ἧττον φορτικὴ βελτίων, τοιαύτη δ᾽ ἡ πρὸς βελτίους θεατάς ἐστιν ἀεί, λίαν
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461b26-29θεατάς ἐστιν ἀεί, λίαν δῆλον ὅτι ἡ ἅπαντα μιμουμένη φορτική· ὡς γὰρ οὐκ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461b30-35τὸν κορυφαῖον ἂν Σκύλλαν αὐλῶσιν. ἡ μὲν οὖν τραγῳδία τοιαύτη ἐστίν, ὡς καὶ οἱ
