ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
- Κείμενο 1: Φιλιππίδης, Δ. & Γ. Kωνσταντάς. [1791] 1988. Γεωγραφία Nεωτερική. Επιμ. A. Kουμαριανού.
- Kείμενο 2: Δημαράς, Κ. Θ. 1967. Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.
- Κείμενο 3: Τριανταφυλλίδης, Μ. 1981, Άπαντα, 3ος τόμ. Θεσσαλονίκη: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη).
- Κείμενο 4: Κοδρικάς, Π. 1818. Μελέτη της κοινής ελληνικής διαλέκτου. Παρίσι: Α. Πατρινός και Αφοί Ποστολάκα. Παρατίθεται στο Γ. Κορδάτος, Ιστορία του γλωσσικού μας ζητήματος. Αθήνα: Λουκάτος, 1943.
- Κείμενο 5: Σολωμός, Δ. 1986. "Διάλογος" στο Άπαντα, 2ος τόμ. Επιμ. Λ. Πολίτης.
- Κείμενο 6: Τριανταφυλλίδης, Μ. 1981. Άπαντα, 3ος τόμ. Θεσσαλονίκη:Ι Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη).
- Κείμενο 7: Σταυρίδη-Πατρικίου, Ρ. 1999. Γλώσσα, εκπαίδευση και Πολιτική.
- Κείμενο 8: Ροΐδης,Ε. 1987. Τα Είδωλα. 4ος τόμ. του Άπαντα. Επιμ. Ά. Αγγέλου.
- Κείμενο 9:. Σταυρίδη-Πατρικίου, Ρ. 1999. Γλώσσα, Εκπαίδευση και Πολιτική, Αθήνα: Ολκός, σελ. 179-181, 183-185.
- Κείμενο 10: Σταυρίδη-Πατρικίου Ρ. 1999. Γλώσσα, Εκπαίδευση και Πολιτική. Αθήνα: Ολκός, σελ. 135-140.
- Κείμενο 11: Σταυρίδη-Πατρικίου, Ρ., επιμ., 1976. Δημοτικισμός και κοινωνικό πρόβλημα. Αθήνα: Ερμής, σελ. η΄-ια΄.
- Κείμενο 12: Σταυρίδη Πατρικίου, Ρ. 1999. Γλώσσα, Εκπαίδευση και Πολιτική. Αθήνα: Ολκός, σελ. 167-178.
- Κείμενο 13: Δημαράς, Α., επιμ. 1974. Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε. Αθήνα: Ερμής, σελ. 89-91.
- Κείμενο 14: Δημαράς, Α. επιμ. 1974. Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε. Αθήνα: Ερμής, σελ. 121.
- Κείμενο 15: Δημαράς, Α., επιμ. 1974. Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε. Αθήνα: Ερμής, σελ. 130-131.
- Κείμενο 16: Σταυρίδη-Πατρικίου, Ρ. 1999. Γλώσσα, Εκπαίδευση και Πολιτική, Αθήνα: Ολκός, σελ. 129-133.
- Κείμενο 17: Παπανούτσος, Ε. Π 1982. Απομνημονεύματα. Αθήνα:. Φιλιππότης, σελ. 107-109.
- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός
Το γλωσσικό ζήτημα [Δ2]
Ρένα Σταυρίδη-Πατρικίου (2001)
Κείμενο 6: Τριανταφυλλίδης, Μ. 1981. Άπαντα, 3ος τόμ. Θεσσαλονίκη: σελ. 479, © Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη).
Ο Π. Σούτσος δείχνει το δρόμο της επιστροφής στην αρχαία γλώσσα (1853)
Ταύτην, (την λαλουμένην υπό του όχλου) αντί της γραφομένης παραλαβών ο Αδαμάντιος Κοραής, ληγούσης της δεκάτης ογδόης εκατονταετηρίδος, διέπλασε νέαν γραφομένην γλώσσαν, πενιχράν κατά την λέξιν και την φράσιν, και στερουμένην πτώσεων, χρόνων και εγκλίσεών τινων, των πλείστων προθέσεων επιρρημάτων και συνδέσμων, και των πλείστων μετοχών και αντωνυμιών. Επειδή δε ο σοφός αυτός ανήρ ειργάζετο την εν τη Ελλάδι μετακένωσιν των φιλοσοφικών και πολιτικών δοξασιών της Γαλλίας, εισήγαγεν απειραρίθμους και φράσεις Γαλλικάς εις την ισχνήν αυτήν γλώσσαν, ην και Νεογραικικήν εκάλεσεν, αναβαπτίσας Γραικούς ή Γραικύλους του Κικέρωνος, τους Μαραθωνομάχους και Σαλαμινομάχους Έλληνας του Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους. Ταύτην την κολοβήν κατά τα οκτώ μέρη του λόγου Νεογραικικήν γλώσσαν εμπλήσαντες νέων έτι ιδιωτισμών Γαλλικών και Γερμανικών, γράφουσι σήμερον οι Πανεπιστήμιοι καθηγηταί της Ελλάδος, οι εν Αθήναις, Ερμουπόλει, Σμύρνη και Κωνσταντινουπόλει δημοσιογράφοι, πάντες οι συγγραφείς και άπαντες οι μεταφρασταί των Ευρωπαϊκών συγγραμμάτων. Σκαπανείς ημείς αυθάδεις, καταρρίπτομεν το Φραγκικόν τούτο και πτωχόν οικοδόμημα και ανεγείρομεν, από του μνήματος την Ελληνικήν γλώσσαν των προγόνων, την κοινήν επικληθείσαν το πάλαι, καθιστώντες αυτήν εύληπτον και υπό πάντων εννοουμένην, -Κανόνες Γενικοί:
Α΄. Η γλώσσα των αρχαίων Ελλήνων και ημών των νεωτέρων έσεται μία και η αυτή· η Γραμματική εκείνων και ημών έσεται μία και η αυτή.
Β΄. Αι λέξεις, αι φράσεις εκείνων έσονται μόναι παραδεκτέαι· πάσα δε ξένη λέξις, ή φράσις ξένη εν λέξεσιν Ελληνικαίς, εξοβελισθήσονται…