Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "ᾖ"
- ΑΙΣΧ Ικ 495 ἕδρας | εὕρωμεν, ἀσφάλεια δ᾽ ᾖ δι᾽ ἄστεως | στείχουσι· μορφῆς δ᾽ οὐχ ὁμόστολος
- ΑΙΣΧ Περ 791 τόπον, | μηδ᾽ εἰ στράτευμα πλεῖον ᾖ τὸ Μηδικόν. | αὐτὴ γὰρ ἡ γῆ ξύμμαχος κείνοις
- ΑΙΣΧΙΝ 3.26 τις μιᾶς ἀρχῆς τῆς ἐλαχίστης ὑπεύθυνος ᾖ,τοῦτον οὐκ ἐᾷ, πρὶν ἂν λόγον καὶ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.39 τοὺς δὲ καταλείπειν, ὅπως ἂν εἷς ᾖ νόμος καὶ μὴ πλείους ἑκάστης πράξεως. Καί
- ΑΙΣΧΙΝ 3.169 διὰ τὴν περὶ τὸ γένος ἀτυχίαν δυσμενὴς ᾖ τοῖς νόμοις, οἳ σῴζουσι τὴν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.238 ὑβριστικὴν καὶ βάρβαρον ἐπιστολὴν ἐν ᾖ τά τε δὴ ἄλλα καὶ μάλ᾽ ἀπαιδεύτως
- ΑΙΣΧΙΝ 3.247 δόξει ἡ πόλις εἶναι ὁποῖός τις ἂν ᾖ ὁ κηρυττόμενος· ἔστι δὲ ὄνειδος μὴ τοῖς
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 18.1 ἐστι τὸ παρὸν κέρδος, κἂν μικρὸν ᾖ,τοῦ προσδοκωμένου, κἂν μέγα ὑπάρχῃ.
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 102.1 μὴ λανθάνωσιν οἱ πονηροί, φανερὸν δὲ ᾖ,τί ἕκαστος κατὰ νοῦν ἔχει. τρίτον δὲ
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 287.1 ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι, ἐὰν μὴ πρόχειρος ᾖ ἡ πεῖρα, πᾶς λόγος ἀργὸς ὑπάρχει. | κόραξ
- ΑΝΤΙΦ 1.6 προθυμηθῆναι, ὅπως τὸ πραχθὲν ᾖ ἀληθές, ἐπεξελθεῖν.
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1105b δίκαια καὶ σώφρονα λέγεται, ὅταν ᾖ τοιαῦτα οἷα ἂν ὁ δίκαιος ἢ ὁ σώφρων
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1106a τις. ῥητέον οὖν ὅτι πᾶσα ἀρετή, οὗ ἂν ᾖ ἀρετή, αὐτό τε εὖ ἔχον ἀποτελεῖ καὶ τὸ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1110b μέν, ὁπότ᾽ ἂν ἡ αἰτία ἐν τοῖς ἐκτὸς ᾖ καὶ ὁ πράττων μηδὲν συμβάλληται; ἃ δὲ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1116b ἐπεὶ ἐάν γε ἐν ὕλῃ [ἢ ἐν ἕλει] ᾖ,οὐ προσέρχονται. οὐ δή ἐστιν ἀνδρεῖα διὰ τὸ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1117b ἀρετὴν ἔχῃ πᾶσαν καὶ εὐδαιμονέστερος ᾖ,μᾶλλον ἐπὶ τῷ θανάτῳ λυπήσεται· τῷ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1126a καὶ ἑαυτὸ ἀπόλλυσι, κἂν ὁλόκληρον ᾖ,ἀφόρητον γίνεται. οἱ μὲν οὖν ὀργίλοι ταχέως
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1127a τοῖς δ᾽ ἀποβαίνουσιν, ἐὰν ᾖ μείζω, συνεπόμενος, λέγω δὲ τῷ καλῷ καὶ τῷ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1129a τῶν ὑποκειμένων· ἐάν τε γὰρ ἡ εὐεξία ᾖ φανερά, καὶ ἡ καχεξία φανερὰ γίνεται,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1133a ἐμποδὼν ποιοῦνται, ἵν᾽ ἀνταπόδοσις ᾖ·τοῦτο γὰρ ἴδιον χάριτος· ἀνθυπηρετῆσαι γὰρ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1133a μεταδιδόναι τὸ αὑτοῦ. ἐὰν οὖν πρῶτον ᾖ τὸ κατὰ τὴν ἀναλογίαν ἴσον, εἶτα τὸ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1134b τὸ δὲ κτῆμα καὶ τὸ τέκνον, ἕως ἂν ᾖ πηλίκον καὶ χωρισθῇ, ὥσπερ μέρος αὑτοῦ,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1135a ἑκουσίῳ καὶ ἀκουσίῳ· ὅταν γὰρ ἑκούσιον ᾖ,ψέγεται, ἅμα δὲ καὶ ἀδίκημα τότ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1135b (ἁμαρτάνει μὲν γὰρ ὅταν ἡ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ ᾖ τῆς αἰτίας, ἀτυχεῖ δ᾽ ὅταν ἔξωθεν)·
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1136a ὁ ἀδικῶν ἄδικος, ὅταν παρὰ τὸ ἀνάλογον ᾖ ἢ παρὰ τὸ ἴσον. ὁμοίως δὲ καὶ δίκαιος,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1139b στερίσκεται, | ἀγένητα ποιεῖν ἅσσ᾽ ἂν ᾖ πεπραγμένα. | ἀμφοτέρων δὴ τῶν νοητικῶν
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1144a τυγχάνειν αὐτοῦ. ἂν μὲν οὖν ὁ σκοπὸς ᾖ καλός, ἐπαινετή ἐστιν, ἐὰν δὲ φαῦλος,
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1150b ἡττῶνται ὑπὸ τοῦ πάθους, οὔτ᾽ ἂν ἡδὺ ᾖ οὔτ᾽ ἂν λυπηρόν. μάλιστα δ᾽ οἱ ὀξεῖς καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1151b καὶ λυποῦνται ἐὰν ἄκυρα τὰ αὐτῶν ᾖ ὥσπερ ψηφίσματα· ὥστε μᾶλλον τῷ ἀκρατεῖ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1153b εὐδαιμονία εἴτε ἡ τινὸς αὐτῶν, ἂν ᾖ ἀνεμπόδιστος, αἱρετωτάτην εἶναι· τοῦτο δ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1153b εὐδαίμονα φάσκοντες εἶναι, ἐὰν ᾖ ἀγαθός, ἢ ἑκόντες ἢ ἄκοντες οὐδὲν λέγουσιν.
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1154b λύπην ἥ τ᾽ ἐναντία καὶ ἡ τυχοῦσα, ἐὰν ᾖ ἰσχυρά· καὶ διὰ ταῦτα ἀκόλαστοι καὶ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1162b ποιοῦντα οὐδεὶς δυσχεραίνει, ἀλλ᾽ ἂν ᾖ χαρίεις, ἀμύνεται εὖ δρῶν. ὁ δ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1164b λυσάμενον ἀντιλυτρωτέον, κἂν ὁστισοῦν ᾖ,ἢ μὴ ἑαλωκότι
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1168a πράττειν, καὶ ὅσῳ ἂν μοχθηρότερος ᾖ,τοσούτῳ μᾶλλον —ἐγκαλοῦσι δὴ αὐτῷ οἷον ὅτι
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1168a διὰ τὸ καλόν, καὶ ὅσῳ ἂν βελτίων ᾖ,μᾶλλον διὰ τὸ καλόν, καὶ φίλου ἕνεκα, τὸ δ᾽
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1171b ὁ φίλος καὶ τῇ ὄψει καὶ τῷ λόγῳ, ἐὰν ᾖ ἐπιδέξιος· οἶδε γὰρ τὸ ἦθος καὶ ἐφ᾽ οἷς
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1174b καὶ ὅτι μάλιστα, ἐπειδὰν ἥ τε αἴσθησις ᾖ κρατίστη καὶ πρὸς τοιοῦτον ἐνεργῇ·
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1174b ἕως ἂν οὖν τό τε νοητὸν ἢ αἰσθητὸν ᾖ οἷον δεῖ καὶ τὸ κρῖνον ἢ
- ΑΡΙΣΤ ΗΝικ 1177a δύναται θεωρεῖν, καὶ ὅσῳ ἂν σοφώτερος ᾖ,μᾶλλον· βέλτιον δ᾽ ἴσως συνεργοὺς ἔχων,
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1451a οὐχ ὥσπερ τινὲς οἴονται ἐὰν περὶ ἕνα ᾖ·πολλὰ γὰρ καὶ ἄπειρα τῷ ἑνὶ συμβαίνει,
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1452b θατέρου πρὸς τὸν ἕτερον μόνον, ὅταν ᾖ δῆλος ἅτερος τίς ἐστιν, ὁτὲ δὲ ἀμφοτέρους
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1454a ἓν μὲν καὶ πρῶτον, ὅπως χρηστὰ ᾖ.ἕξει δὲ ἦθος μὲν ἐάν, ὥσπερ ἐλέχθη ποιῇ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1454a δὲ τὸ ὁμαλόν. κἂν γὰρ ἀνώμαλός τις ᾖ ὁ τὴν μίμησιν παρέχων καὶ τοιοῦτον ἦθος
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1458a μὲν ἐὰν φωνήεντι μακροτέρῳ κεχρημένον ᾖ τοῦ οἰκείου ἢ συλλαβῇ ἐμβεβλημένῃ, τὸ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1458a ἐμβεβλημένῃ, τὸ δὲ ἂν ἀφῃρημένον τι ᾖ αὐτοῦ, ἐπεκτεταμένον μὲν οἷον τὸ πόλεως
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1460a γὰρ οἱ ἄνθρωποι, ὅταν τουδὶ ὄντος τοδὶ ᾖ ἢ γινομένου γίνηται, εἰ τὸ ὕστερον
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1460a τούτου ὄντος ἀνάγκη εἶναι ἢ γενέσθαι ᾖ,προσθεῖναι· διὰ γὰρ τὸ τοῦτο εἰδέναι
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1461b ὅ τι δοκεῖ ἐπιτιμῶσιν, ἂν ὑπεναντίον ᾖ τῇ αὑτῶν οἰήσει. τοῦτο δὲ πέπονθε τὰ
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1462b λέγω δὲ οἷον ἐὰν ἐκ πλειόνων πράξεων ᾖ συγκειμένη, ὥσπερ ἡ Ἰλιὰς ἔχει πολλὰ
