Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Αποτελέσματα για: "Φ"
- φᾶ (3)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 17.65 ἔγεντο. Κόως δ᾽ ὀλόλυξεν ἰδοῖσα, | φᾶ δὲ καθαπτομένα βρέφεος χείρεσσι φίλῃσιν·
- ΚΑΛΛ Υμν 6.45 καὶ μάκωνα, κατωμαδίαν δ᾽ ἔχε κλαῖδα. | φᾶ δὲ παραψύχοισα κακὸν καὶ ἀναιδέα φῶτα·
- ΠΙΝΔ Ολ 6.49 τὸν Εὐά- | δνα τέκοι· Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν | πατρός, περὶ θνατῶν δ᾽ ἔσεσθαι
- φαανθείς (1)
- ΜΟΣΧ Ευρ 89 Ἤλυθε δ᾽ ἐς λειμῶνα καὶ οὐκ ἐφόβησε φαανθείς | παρθενικάς, πάσῃσι δ᾽ ἔρως γένετ᾽
- φάανθεν (2)
- ΜΟΣΧ Ευρ 33 λείρι᾽ ἀμέργοι. | αἳ δέ οἱ αἶψα φάανθεν· ἔχον δ᾽ ἐν χερσὶν ἑκάστη | ἀνθοδόκον
- ΟΜ Ιλ 1.200 Παλλάδ᾽ Ἀθηναίην· δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανθεν· | καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα
- φαάνθη (1)
- ΟΜ Ιλ 17.650 ἠέλιος δ᾽ ἐπέλαμψε, μάχη δ᾽ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη· | καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ Αἴας εἶπε βοὴν
- φαάντατος (1)
- ΟΜ Οδ 13.93 ἐπεπόνθει. | Εὖτ᾽ ἀστὴρ ὑπερέσχε φαάντατος, ὅς τε μάλιστα | ἔρχεται ἀγγέλλων φάος
- φάβιον (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Πλουτ 1011 γ᾽ αἴσθοιτό με, | νηττάριον ἂν καὶ φάβιον ὑπεκορίζετο. | ἔπειτ᾽ ἴσως ᾔτει σ᾽ ἂν εἰς
- Φαβωρῖνος (1)
- ΔΙΟΓ ΛΑΕΡΤ 1.79 ἕτερος Πιττακὸς νομοθέτης, ὥς φησι Φαβωρῖνος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ καὶ
- φάγε (4)
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 306.1 ἐγώ, τὸ δὲ ἕτερον ἡ σὴ μήτηρ. σὺ δὲ φάγε,ὅπερ πεποίηκας μετὰ τῆς ῥητορικῆς
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 611 κἄπειτα καθεζομένη παρ᾽ ἐμοὶ προσαναγκάζῃ· «φάγε τουτί, | ἔντραγε τουτί.»
- ΟΜ Ιλ 2.317 ἀμφιαχυῖαν. | αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν, | τὸν μὲν ἀρίζηλον
- ΟΜ Ιλ 2.326 οὔ ποτ᾽ ὀλεῖται. | ὡς οὗτος κατὰ τέκνα φάγε στρουθοῖο καὶ αὐτήν, | ὀκτώ, ἀτὰρ μήτηρ
- φαγέδαιναν (1)
- ΑΡΙΣΤ Ποιητ 1458b μὲν γὰρ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἐποίησε | φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας ἐσθίει ποδός, | ὁ δὲ ἀντὶ
- φαγέειν (1)
- ΟΜ Οδ 16.429 ἀπορραῖσαι φίλον ἦτορ | ἠδὲ κατὰ ζωὴν φαγέειν μενοεικέα πολλήν· | ἀλλ᾽ Ὀδυσεὺς
- φαγεῖν (24)
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 15b.1 βότρυας πεπείρους ἰδοῦσα ἤμελλε φαγεῖν,ἐν ὕψει δὲ ὄντας οὐκ ηὐπόρει φαγεῖν. μῦς
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 15b.1 φαγεῖν, ἐν ὕψει δὲ ὄντας οὐκ ηὐπόρει φαγεῖν.μῦς δὲ ἰδὼν ταύτην ἐμειδίασεν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 278.1 ἐγὼ πάρειμι». κἀκεῖνος· «μή μοι φαγεῖν ἀλλὰ πιεῖν, ὦ βέλτιστε, μᾶλλον
- φαγέμεν (5)
- ΟΜ Οδ 10.386 ἰδέσθαι; | ἀλλ᾽ εἰ δὴ πρόφρασσα πιεῖν φαγέμεν τε κελεύεις, | λῦσον, ἵν᾽ ὀφθαλμοῖσιν
- ΟΜ Οδ 15.378 φάσθαι καὶ ἕκαστα πυθέσθαι | καὶ φαγέμεν πιέμεν τε, ἔπειτα δὲ καί τι φέρεσθαι
- ΟΜ Οδ 16.143 οἴχεο νηῒ Πύλονδε, | οὔ πώ μίν φασιν φαγέμεν καὶ πιέμεν αὔτως, | οὐδ᾽ ἐπὶ ἔργα
- ΟΜ Οδ 17.404 ἐνὶ στήθεσσι νόημα· | αὐτὸς γὰρ φαγέμεν πολὺ βούλεαι ἢ δόμεν ἄλλῳ.» | Τὸν δ᾽ αὖτ᾽
- ΟΜ Οδ 18.3 μετὰ δ᾽ ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ | ἀζηχὲς φαγέμεν καὶ πιέμεν· οὐδέ οἱ ἦν ἲς | οὐδὲ βίη,
- φάγες (2)
- ΚΑΛΛ Υμν 6.16 φρητί | αὐσταλέα ἄποτός τε, καὶ οὐ φάγες οὐδὲ λοέσσω. | μὴ μὴ ταῦτα λέγωμες ἃ
- ΟΜ Οδ 9.347 οἴνοιο. | «Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον, ἐπεὶ φάγες ἀνδρόμεα κρέα, | ὄφρ᾽ ἰδῇς, οἷόν τι
- φάγῃ (3)
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 250.1 † εἴγε Ἀφροδίτην μισεῖ, ὥστε, ἐὰν φάγῃ τις κρέα ὑός, τοῦτον οὐκ ἐᾷ εἰς τὸ ἱερὸν
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 301.1 ὁ δὲ πανδοχεὺς φοβηθείς, μήπως φάγῃ αὐτόν, κατέλιπεν τὸν ἑαυτοῦ χιτῶνα καὶ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 690 νῦν πρὸς ἔμ᾽ ἴτω τις, ἵνα μήποτε φά- | γῃ σκόροδα, μηδὲ κυάμους μέλανας. | ὡς εἰ
- φάγῃς (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 194 νῦν μ᾽ ὄντ᾽ ἄριστον· ἀλλ᾽ ἴσως, ὅταν φάγῃς | ὑπογάστριον γέροντος ἠλιαστικοῦ.
- φάγῃσι (2)
- ΟΜ Ιλ 21.127 μέλαιναν φρῖχ᾽ ὑπαΐξει | ἰχθύς, ὅς κε φάγῃσι Λυκάονος ἀργέτα δημόν. | φθείρεσθ᾽,
- ΟΜ Οδ 8.477 «Κῆρυξ, τῆ δή, τοῦτο πόρε κρέας, ὄφρα φάγῃσι, | Δημοδόκῳ, καί μιν προσπτύξομαι,
- φάγοι (3)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ειρ 3 καὶ μήποτ᾽ αὐτῆς μᾶζαν ἡδίω φάγοι. | δὸς μᾶζαν ἑτέραν, ἐξ ὀνίδων πεπλασμένην.
- ΟΜ Οδ 9.94 πάσασθαι. | τῶν δ᾽ ὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν, | οὐκέτ᾽ ἀπαγγεῖλαι πάλιν
- ΟΜ Οδ 24.254 τοιούτῳ δὲ ἔοικας, ἐπεὶ λούσαιτο φάγοι τε, | εὑδέμεναι μαλακῶς· ἡ γὰρ δίκη ἐστὶ
- φαγοί (1)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 9.20 δὲ δρυΐνῳ χόρια ζεῖ, ἐν πυρὶ δ᾽ αὖαι | φαγοὶ χειμαίνοντος· ἔχω δέ τοι οὐδ᾽ ὅσον ὤραν
- φάγοιμ᾽ (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 511 ἀλλ᾽ ἥδιον ἂν | δικίδιον σμικρὸν φάγοιμ᾽ ἂν ἐν λοπάδι πεπνιγμένον. | νὴ Δί᾽,
- φάγοις (2)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 707 φέρε τί σοι δῶ καταφαγεῖν; | ἐπὶ τῷ φάγοις ἥδιστ᾽ ἄν; ἐπὶ βαλλαντίῳ; | ἐξαρπάσομαί
- ΑΡΙΣΤΟΦ Σφ 1367 μὰ τὸν Ἀπόλλω τοῦτο δρῶν. | ὡς ἡδέως φάγοις ἂν ἐξ ὄξους δίκην. | οὐ δεινὰ τωθάζειν
